Cookie beleid HSV DUNO

De website van HSV DUNO is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

DUNO JO17-2 geeft ruime voorsprong bijna weg aan Wippolder JO17-2

DUNO JO17-2 geeft ruime voorsprong bijna weg aan Wippolder JO17-2

HSV DUNO JO17-2

6 - 4

Wippolder JO17-2

Competitie

3e klasse 04

Datum

3 oktober 2020 11:30

Scheidsrechter

Rob van Grol

Accommodatie

Onbekend

Het is vandaag speelronde drie, maar pas onze tweede wedstrijd. Vorige week waren we bijna op weg richting ’s-Gravenzande, toen de afkeuringsapp binnenkwam. Jammer, we hadden er net zo’n zin in. De vele regen bleek de spelbreker. Afgelopen week was hectisch, de coronabesmettingen lopen snel op, dus de maatregelen zijn weer drastisch en natuurlijk ook wel nodig; soms logisch en soms onbegrijpelijk. Geen toeschouwers bij sportwedstrijden, ook niet bij jeugdwedstrijden, het is een vreemde situatie. Je mag overigens wel met z’n allen naar de kerk, zonder bescherming en je hoeft er niet eens voor het zingen uit.

Als ik aan kom lopen is het druk op het smalle voetpad langs de sloot. Er staan veel ouders die wachten en een glimp van hun voetballende kinderen proberen op te vangen. De omgekapte bomen bij veld twee zijn wat kijkplezier betreft een onverwachte luxe. Als je hier op dit drukke pad anderhalve meter afstand houdt lig je in de sloot of sta je in een hondendrol. Kenrick heeft bij de ingang geregeld dat ik voor deze wedstrijd een contract krijg om zijn assistent te zijn, en Miriam is de verzorgster. Ik schrijf alles op en zij maakt zegmaar de röntgenfoto’s, wat overigens niet echt goed lukt met dit weer. Kunnen we toch nog een verslag maken van dit fantastische team.

In plaats van in de keuken staat Dennis Barbier als portier op het toegangsbruggetje. Treurig. De jongens zijn bezig met de warming-up, evenals de tegenstander van vandaag, Wippolder. Een paar Wippolderchauffeurs hebben een stapel tassen op een bankje gestapeld. Het regent, en hoe langer ik erover nadenk, hoe belachelijker het wordt. Mocht je kind iets beter kunnen voetballen, dan mag de tas wel in een kleedkamer. Gekker wordt het niet hoop ik. Dan de wedstrijd. We spelen op veld één, en de scheidsrechter vandaag is de heer R. van Grol. We gaan keurig op tijd om half 12 beginnen. Het regent nog steeds, en met zeven wisselspelers is er op de bank naast de 18 sporttassen maar weinig plek over. We staan met parapluutjes naast de dug-out.

In de eerste helft keept Quinten, en achterin spelen Freddie, Luke, Sem en Bruno. Aanvoerder Tony speelt met Timo en Ibrahim op het middenveld en voorin staan Tom, Aman en Nick. Op de overvolle bank zitten Jason, Rayane, Daan, Sharif, Morris en Rehan. Tweede helft keeper Isaiah begint met vlaggen en Faiz en Dominick zijn afwezig. Een hele klus om al die namen iedere week weer in een verslag te zetten, laat staan iedereen te laten spelen. Officieel mag je eigenlijk maar met zestien spelers in totaal aantreden. Tegenstander Wippolder heeft deze competitie al wel twee wedstrijden gespeeld en heeft ze beide gewonnen. Het is dus aan ons om de punten hier te houden.

We spelen de eerste helft als vanouds richting de fietsenstalling, dus daar kan het alvast niet aan liggen. Het spel gaat vanaf de eerste minuut op en neer en de natte kunstgrasmat maakt het geheel lekker snel. We krijgen kleine kansen en Wippolder is onder de indruk van ons en onvriendelijk tegen elkaar. Ze komen er na een minuut of tien steeds moeilijker uit, maar tot echte kansen voor ons komt het nog niet. Achter de dug-out komt plotseling Ed tevoorschijn. We vragen ons af hoe hij hier komt. Op een onbewaakt moment is hij de brug overgestoken. Hij gaat direct Isaiah van de grensrechtersvlag verlossen en zo hebben we plots vier ouders aanwezig. Slim bezig!

Na een kwartier mist Nick een enorme kans. Daar had meer ingezeten moet ook hij hebben gedacht, en een minuut later schiet hij wel knap binnen. Een verdiende 1-0. Dan gaat het snel, Aman verdient en verzilvert helemaal zelf een strafschop. Iets later schiet Tony de bal fraai van afstand langs de Wippolder doelman. Wippolder stelt hier weinig tegenover, en als het in de buurt van ons doel komt staat Quinten steeds op de juiste plek. In onze volgende aanval is ook de 4-0 van Tom prachtig, en net als zijn voorgangers wordt ook hij na zijn doelpunt gewisseld. Puur toeval, maar wel hilarisch. Als er een bal in de sloot belandt en er een andere nodig is, glijdt een wisselspeler onderuit bij het in het veld schieten van de bal. Hij valt voorover tegen een reclamebord aan en de hele bank ligt in een deuk. Binnen en buiten de lijnen is het een genot om in dit team te zitten.

Invaller Rehan scoort vlak voor rust de 5-0 met een mooie schuiver in de korte hoek, een dik verdiende ruime voorsprong. We rusten op het veld en worden getrakteerd op een heerlijk bakkie koffie. Goed geregeld. De jongens krijgen ook drinken en Kenrick deelt bananen en sinaasappels uit. Vol goede moed en vitaminen kunnen we aan de tweede helft beginnen. Het gaat wel harder regenen. We gaan verder waar we mee bezig waren en Aman scoort beheerst en fraai zijn tweede en onze zesde. Er lijkt een monsterscore in de maak. Het spel wordt wel iets grimmiger en de tackles van beide teams zijn op het randje. Scheidrechter Van Grol fluit gedegen en heeft geen VAR nodig. Soms zelfs geen grensrechter, als hij net als iedereen ziet dat een heerlijke steekpass in de diepte geen buitenspel is. De Wippolderse grensrechter vlagt wild en roept iets over Jan Lul maar zo heet hij denk ik niet.

Zoals gezegd keept Isaiah de tweede helft en hij redt prachtig op een plotselinge afstandsknal, heerlijk uit de bovenhoek getikt. De corner die hierop volgt levert via een mooie kopbal toch een tegendoelpunt op. Net als Kenrick de andere jongens wil gaan inbrengen scoort Wippolder nog twee doelpunten vlak achter elkaar. Met nog een kwartier te spelen staat het ineens 6-3. Een in mijn ogen faire tackle wordt bestraft met een gele kaart voor ons, en zo spelen we plotseling de laatste tien minuten met tien man. ‘Het zal toch niet’, hoor en zie je Kenrick denken. Hij verontschuldigt zich bij de laatste wissels en zegt dat het even niet anders kan. Nog een tegendoelpunt.

De laatste minuut gaat in en we spelen weer met elf. In de eindeloos lijkende blessuretijd hadden we achteraf gezien nog makkelijk kunnen wisselen, maar zonder publiek zijn publiekswissels overbodig, moet ook Kenrick gedacht hebben. Vervelend voor een paar jongens, maar ik heb Kenrick zich meerdere keren horen verontschuldigen. Hij belooft om het de volgende keer goed te maken. Hij roept iedereen op om volgende week te komen trainen, en dit gelukkig toch nog positieve resultaat als het begin van meerdere overwinningen te zien. Het was een bizarre wedstrijd in bizarre omstandigheden.

Prettig weekend, Paul

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!