Cookie beleid HSV DUNO

De website van HSV DUNO is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

DUNO JO17-2 verliest pas na de rust van goed spelend Den Hoorn

DUNO JO17-2 verliest pas na de rust van goed spelend Den Hoorn

HSV DUNO JO17-2

1 - 6

S.V. Den Hoorn JO17-2

Competitie

3e klasse 04

Datum

19 september 2020 11:15

Scheidsrechter

Ricardo Ditz

Accommodatie

Onbekend

De competitie gaat vandaag beginnen. De laatste competitiewedstrijd lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Een week van prachtig najaarsweer ligt achter ons, en ook vandaag schijnt de zon weer uitbundig. Ik spring vroeg uit bed, we spelen vandaag namelijk al rond koffietijd. Om 11:15 uur spelen, dus om 10:15 uur verzamelen. Ik ben benieuwd hoe het met Luke gaat, die ging met lichte verkoudheidsklachten naar bed gisteravond. Helaas het gaat niet heel veel beter met hem.

Volgens het snotneusbesluit van het RIVM moet hij als 17-jarige dus helaas thuisblijven. Een domper voor de familie Tros, alle tram- en fietsplannen kunnen de virtuele prullenbak in. Vooral voor hem is het vervelend, want iedereen wil natuurlijk bij de competitiestart aanwezig zijn. Gisteravond werd het allemaal nog maar eens uiteengezet tijdens de zoveelste persconferentie. Al die besluiten maken het er niet duidelijker op. Maar, dat er een tweede golf aankomt lijkt me meer dan duidelijk. Het is zoals De Dijk ooit zong: Als het golft dan golft het goed. De besmettingen rijzen de pan uit de afgelopen dagen.

Ik ga na de verzameltijd eerst een bezoekje brengen aan Free Kick Sport. ‘Natuurlijk zijn de trainingspakken er, dat had ik toch gezegd’, meldt de zichtbaar opgeluchte verkoper. Dat de DUNO-logo’s er nog niet op zitten vertelt hij pas bij het afrekenen. ‘Die komen waarschijnlijk eind volgende week op donderdag of vrijdag denk ik’, zegt hij lachend. ‘Weet je wat, bel voor de zekerheid eerst even.’ Ik sluit niet uit dat dit trainingspakkenverhaal nog een vervolg krijgt. En dan, wel of geen kaasstokbroodje halen bij bakkerij Segaar, ik besluit met mezelf om het niet te doen. Al die gratis reclame, ik blijf niet aan de gang. Ik krijg die taartbonnenactie toch niet meer van de grond geschreven.

Met de vooraf ingevulde gezondheidsverklaring loop ik vlotjes het sportpark op. Er wordt al volop gevoetbald. Het is koffietijd, dus ik haal eerst een bakkie. Daarna zoek ik op z’n Feyenoords een plaatsje in de zon. Ik zie veel doelpunten in de wedstrijd die voor onze wedstrijd op veld 1 wordt gespeeld. Over veel doelpunten gesproken, onze tegenstander van vandaag heeft in twee bekerwedstrijden een positief doelsaldo van 43 voor en 0 tegen. Dat belooft wat, ik denk dat we deze tegenstander dus zeker niet kunnen en mogen onderschatten. Laat dat trouwens maar aan topcoach Kenrick over, die de jongens daar vast ook op geattendeerd heeft. Ik zal blij zijn als de nieuwe bondscoach voor het Nederlands Elftal is benoemd, je moet er niet aan denken dat ze bij de KNVB Kenrick in de smiezen krijgen. Die houdt makkelijk 23 spelers onder de duim en ook nog tevreden.

De wedstrijd voor ons loopt iets uit, en om bijna half 12 gaat het beginnen. Den Hoorn heeft éen wissel en wij vijf. Behalve Luke zijn ook Quinten A, Aman, Morris en Rehan om uiteenlopende redenen vandaag niet van de partij. Aman is er wel maar helaas geblesseerd, hij assisteert Kenrick vandaag. Bij ons Isaiah in het doel, en Bruno, Freddie, Sem en Sharif in de verbouwde achterhoede. Op het middenveld Timo, Tony en Dominick, en voorin Nick, Tom en nieuwkomer Ibrahim. Op de bank beginnen Jason, Daan, tweede nieuwkomer Faiz, Rayane en Quinten K. Bijna vaste vlagger Vincent gaat weer vlaggen, bedankt! Vandaag is de heer Ditz de scheids, en hij is dit keer niet in het opvallend geel gekleed maar ongemakkelijk in het groen-zwart, net als onze jongens.

Als de bal gaat rollen blijkt al gauw dat hij niet onze twaalfde man is, en even verdenk ik hem ervan afgelopen nacht in een Den Hoornpyjama te hebben geslapen. Gekkigheid natuurlijk, hij fluit goed zoals het moet. De Den Hoorncoach ziet dat zijn team vandaag geen makkie heeft en brult hard. De aerosolen verspreiden zich over de hele Haagse Dynamiek. Dat is lang geleden, een brulgrapje. Ik kan ook binnen tien minuten mijn hele voetbalcliché-bingokaart afstrepen. De coach heeft ze allemaal in zijn repertoire. Het spel en de spanning zijn om te smullen. Wel hebben Sem en Freddie hun handen vol aan de Den Hoornse spits Pelle. Die naam komt in iedere zin van de trainer voor. De jongen ziet er niet Italiaans uit dus het zal zijn voornaam zijn. Keurig vlagt Vincent hem keer op keer af. Hij loopt chronisch buiten spel en na een kwartier wordt hij door de withete coach overgeheveld naar een andere positie, hij is de nieuwe laatste man in plaats van de spits. Kan hij mooi onze buitenspelval opheffen.

Een doelpunt hangt aan beide kanten in de lucht, en Isaiah heeft zijn keepershandschoenen er vol aan. Aanvallend krijgen wij ook kansen, maar Den Hoorn heeft ook een prima keeper. Het is een genot om naar te kijken. Als de rust nadert komt Den Hoorn toch op voorsprong, en niet geheel onterecht. We balen enorm maar met enig geluk kunnen we in de laatste minuut de stand toch nog gelijktrekken. Het is onze nieuwe aanwinst Ibrahim die in een scrimmage voor het Den Hoornse doel de bal met links binnen schiet. Als een soort morele winnaar beginnen we aan de rust. De meeste toeschouwers, het zijn er weer veel, blijven buiten. Het is mooi weer en van dit spektakel wil je geen minuut missen.

Het gebeurt niet vaak, maar de tweede helft spelen we richting de fietsenstalling, als dat maar goed gaat. Of is bijgeloof onzin? Nee dus, hoewel na rust de eerste kansjes nog wel voor ons zijn. Maar helaas, Den Hoorn groeit de tweede helft met de minuut en na tien minuten staat het al 1-3. Jammer! Wat vooral jammer is zijn sommige jonge DUNO-fans, die het staand naast de dug-out nodig vinden om onze jongens tot de grond toe af te branden. Zelf zijn het natuurlijk toptalenten, maar dat denken en vinden ze denk ik vooral zelf. Ook binnen de lijnen beginnen sommige spelers te morren. Kom op jongens, Den Hoorn was iets beter en wint verdiend. Je moet altijd positief blijven, vooral naar elkaar. De uiteindelijke 1-6 was namelijk niet nodig geweest en is geen uitslag die de krachtsverhoudingen juist weergeeft. Als het niet lukt moet je de nederlaag zo klein mogelijk proberen te houden. Na de 1-3 laten we alles lopen. Incontinentievoetbal, zo kun je de rest van de tweede helft kort samenvatten.

Dus komende week met z’n twintigen trainen en op naar volgende wedstrijd. Allemaal positief, de een misschien iets meer dan de ander, maar samen als geheel een team, dan komt het goed. We lunchen nog wat in de kantine, waar vooral de jeugdvoorzitter nu al benieuwd is naar het verslag. De scheidsrechter heeft een goede titel bedacht, maar ik kies er toch zelf een. Hij dacht dat ik hem als schuldige zou aanwijzen. Natuurlijk niet, hij was de beste man op het veld, na Vincent. Als ik thuiskom blijken die nieuwe trainingspakken veel te klein. Dûh. U hoort nog van mij.

Prettig weekend, Paul

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!