DUNO JO17-2 is morele winnaar bij gelijkspel tegen HMSH JO17-1

HSV DUNO JO17-2

2 - 2

HMSH JO17-1

Datum

10 oktober 2020 11:30

Scheidsrechter

Roland Westreenen

Accommodatie

Onbekend

Vandaag spelen we voor de competitie tegen SV Houtwijk. Tenminste, dat staat op het programma. Helaas zijn er coronagevallen bij het team van Houtwijk en daarom kan de wedstrijd vandaag niet doorgaan. Het werd vrijdagmiddag al afgezegd en trainer Kenrick is direct op zoek gegaan naar een vervanger. Hij kwam uit bij HMSH, dat vandaag vrij was en wel zin had in een oefenpotje. Gelukkig maar, want voor je het weet zit de hele boel weer in een intelligente lockdown. Ik ben trouwens wel nieuwsgierig naar een onintelligente, hoe zou dat zijn? Dus hebben we gelukkig toch een wedstrijd vandaag, we spelen om 11:15 uur en verzamelen een uur eerder. Ik kom met de tram en meld me maar weer eens bij Free Kick. Nou, het trainingspak van Luke is er ook hoor, chapeau. Gek werden ze ook van mij in die winkel, soms zag je ze denken nee hè, niet weer die vent. Het heeft uiteindelijk maar zeven weken geduurd.

Wij hebben ook vandaag toegang tot de Haagse Dynamiek, want ons contract als assistent en verzorgster is voor onbepaalde tijd verlengd. Kunnen we na afloop altijd zeggen ‘gelukkig hebben we de foto’s nog’, dit voor de enorme supportersschare die DUNO JO17-2 rijk is. Over foto’s gesproken, dit team heeft inmiddels ook een Instagramaccount onder leiding van Sem. Zoek en vind ‘duno_jo17.2’ en volg dit fantastische team. U zult er geen spijt van krijgen.

Onze tegenstander HMSH heeft een soort T-Mobile elftal meegenomen, u weet wel die van de reclame Stel Samen en Stel Bij. De leeftijd varieert denk ik van 15 tot 35. Dat maakt verder niets uit, maar het valt wel op. Wist u dat HMSH staat voor Houdt Moedig Stand Haag? Ik zeg dat meestal in de voortuin tegen de buxus als het stormt. Ik zie de scheidsrechter het veld betreden en dat is niemand minder dan Roland van Westreenen. Die kan je het beste hebben in zo’n op voorhand berucht opgefokt Haagse potje.

We beginnen vandaag met Quinten onder de lat, vervolgens Freddie, Sem, Luke en Sharif. Op het middenveld captain Tony, Ibrahim en Faiz en voorin Jason, Morris en Rehan. De bank wordt gevuld door Dominick, Aman, Timo, Nick en Tom. Blijft Isaiah over, hij gaat vlaggen en doet dit vandaag de hele wedstrijd in verband met een lichte rugblessure. De overige jongens, Bruno, Rayane en Daan zitten in de ziekenboeg. Om half twaalf beginnen we, het is fris maar gelukkig nog wel droog, hoewel buienradar helaas voorspelt dat dit niet lang zo blijft. Het mobiele scorebord is er ook bij en dat maakt het weer lekker kijken en noteren.

Het is direct duidelijk dat HMSH alles behalve vriendschappelijk wil spelen. Ze kletsen erop en schreeuwen alsof alles van deze ene wedstrijd afhangt. Vanaf de eerste minuut trekken ze ten strijde en onze jongens zijn duidelijk onder de indruk, wat resulteert in een vroege achterstand. We staan erbij en kijken ernaar. Er staan nog geen twee minuten op het bord. Dit wordt een monsterscore, verwachten ze op de DUNO-wisselbank, iemand spreekt zelfs al over 8-0. Vanaf de kant probeert Kenrick de boel aan te sturen en vooral de rust te bewaren. Hij moet verbaal optreden tegen iedereen, zelfs tegen de vijandige coach. Deze wordt wild als Isaiah voor buitenspel vlagt. Onder het mom van ‘het is maar een oefenwedstrijd’ probeert Kenrick de HMSH-vertegenwoordigers tot kalmte te manen. Ze binden enigszins in, maar blijven erbij dat het geen buitenspel was.

In het veld wordt door de HMSH-spelers vooral de scheidsrechter gecoacht, deze kan in hun ogen werkelijk niets goed doen. En dat in de week van de scheidsrechter, een klein beetje meer respect zou wel op zijn plaats zijn. Als na een kwartiertje de ergste HMSH-storm is gaan liggen komen we wat beter in de wedstrijd. We krijgen zelfs corners en kleine kansen. Het spel blijft zich op het scherpst van de snede afspelen en het wachten is op blessures. Wat een stel opgefokte baasjes. Het zijn vooral broers, tenminste, dat zeggen ze steeds tegen elkaar. Conditioneel zijn wij duidelijk de bovenliggende partij, en de eerste helft komen we verdedigend bijna niet meer in de problemen. We krijgen tijdens de wedstrijd ook weer een heerlijk bakkie koffie aangeboden, bedankt hiervoor allervriendelijkste DUNO-dame!

Helaas, een kleine vijf minuten voor rust valt toch de ongelukkige 0-2. Jammer. Kunnen we nog iets terug doen voor de rust, vraagt vooral Tom zich af, en hij jaagt met succes op de HMSH-achterhoede. Hij verovert knap de bal en schiet deze nog knapper binnen. Het staat 1-2, en de HMSH-defensie maakt elkaar verwijten. Geïnspireerd door Tom probeert Morris hetzelfde in de toegevoegde tijd, maar helaas belandt zijn inzet in het zijnet. De scheids fluit en we kunnen even bijkomen. Even allemaal rustig worden in de rust. Kenrick zet de jongens op scherp geeft ze de opdracht om vooral hun nummer 11 niet aan de bal te laten komen. Iemand merkt terecht op dat ze er twee hebben met dat nummer. Ze zijn allebei gevaarlijk; de een klein en snel, de ander groot en iets langzamer, maar het zijn veruit hun beste spelers.

Er klopt sowieso weinig van het HMSH-tenue, witte en rode broekjes wisselen elkaar af, evenals de kousen. Bij ons loopt ook iemand met witte sokken, en laten we afspreken dat dat echt niet meer kan. Als ook het scorebord er klaar voor is kunnen we aan de tweede helft beginnen. Klein nadeeltje, het begint te regenen. Dan is het echt wel treurig dat al die tassen en jassen daar in de regen liggen. Met parapluutjes proberen we de wateroverlast te beperken maar het regent intussen zo hard dat er geen houden meer aan is. Op het veld gaat het op en neer en Quinten houdt ons in de wedstrijd met een paar puike reddingen. Aanvallend hebben we het moeilijk, en echte grote kansen krijgen we nog niet. De wisselcarrousel van Kenrick draait op volle toeren. Er worden toch wel hele stevige duels gespeeld, en ook mijn jongens komen niet ongeschonden uit de vriendschappelijke strijd. Ik word er bijna een razende reporter van, maar kan me inhouden, zeker als we vlak voor tijd toch nog gelijk maken. Nick gaat goed door op rechts hij past de bal naar Aman, die op zijn beurt de vrijstaande Jason bij de tweede paal bereikt, die de bal knap langs de verslagen doelman werkt.

Ook wij vieren deze treffer uitbundiger dan je ooit in een vriendschappelijke potje zou doen. De laatste paar minuten moeten we nog even door zien te komen, en vooral de stevige nummer 11 kan zich bijna niet meer inhouden. Een laatste vrije trap van hem belandt in de uitstekend opgestelde DUNO-muur. ‘Je k*nkermoeder’, hoor ik hem roepen. Dat dus de hele tijd, gezellig. We hebben nog nooit zo heerlijk gelijk gespeeld jongens. Ook de scheids krijgt nog een negatieve beoordeling na afloop hoor ik, maar hij is ondertussen wel iets gewend. Het was een enerverende zaterdagochtend/middag. De HMSH-coacht groet Kenrick en zegt dat we dit vaker moeten doen. ‘Ja misschien’, lacht Kenrick. Jongens, goed gedaan, van 0-2 terug naar 2-2 verdient een groot compliment. En geen enkele gele kaart is in zo’n wedstrijd ook heel wat waard. Ik hoop tot snel, want in deze tijd kan het voetballen zomaar weer voorbij zijn.

Fijne week, Paul

Registreren Waarom registreren