12-1 pakt op overtuigende wijze de winst, en neemt de punten mee naar de Haagsche Dynamiek

Vandaag mogen we de eerste periode van het voetbalseizoen afsluiten bij HBS. We kennen ze nog van het DUNO JO12-TOPTOURNOOI van enkele weken geleden waar ze deelnamen en wat ook de JO12-3 zich nog wel kan herinneren; tot hun verbazing kwam er een half dozijn JO12-1 spelers ietswat overbodig invallen bij hun clubgenoten in de 4e-klasse die toevallig op het andere veld in competitieverband speelden. Mede daardoor gingen de punten toen mee naar de Daal en Bergselaan. Aan ons de schone taak de punten weer mee terug te nemen naar de Haagse Dynamiek in een wedstrijd tussen 2 ploegen die beiden op hetzelfde niveau acteren. Na de warming-up en wanneer de supporters een mooi plekje in de ochtendzon hebben gevonden begint om 10 uur onze JO12-1 aan de wedstrijd waarin ze de derde plaats veilig kunnen stellen. Het begin is veelbelovend; de bal gaat lekker rond en HBS wordt gedwongen met 7 veldspelers achter de bal te blijven. Dat de score niet heel snel geopend wordt komt vooral omdat we in de combinaties net niet scherp genoeg zijn; balletje net tekort of net achter de medespeler zorgt voor veel en langdurig balbezit. Helaas in de kleine ruimtes maar weinig soepel lopende aanvallen in deze fase en dus weinig uitgespeelde kansen. De 0-1 en 0-2 vallen dan ook uit rommelige situaties voor het HBS-doel, maar ze worden wel zuiver binnengeschoten. Het tweede kwart laat hetzelfde beeld zien; DUNO in balbezit en HBS beperkt zich tot massaal verdedigen voor het doel en hopen op een countermogelijkheid die er zelden komt omdat de duels door de verdediging van DUNO (die ver over de middenlijn staan) de duels vol overtuiging wint. Het lijkt wachten op het moment dat het verzet van HBS definitief breekt door een bal die goed valt voor onze aanvallers of een combinatie die een keer wel in een grote kans resulteert. Met een doelpunt aan de andere kant hield niemand echt rekening op dat moment, maar hij valt wel. Een schot van ver waait over onze keeper heen, op de lat en via de rug van de keeper in het doel. Met nog 2 minuten tot de rust dus toch even billenknijpen. Gelukkig wordt al snel duidelijk dat lang billenknijpen niet nodig is en dat HBS met dit doelpunt hun eigen definitieve ondergang heeft ingezet. Binnen 3 minuten loopt DUNO uit tot 1-4, door de verdediging en keeper van HBS snel onder druk te zetten en door toch vanaf de zijkanten de bal een paar keer voor het doel te krijgen. 

Na de rust kan HBS hun doel nog 5 minuten schoon houden, waarvan waarschijnlijk 3 minuten de bal in het bezit is geweest van hun keeper. DUNO zet de tegenstander dusdanig vast dat elke uittrap na lang twijfelen steevast eindigt in de handen van onze keeper. Gelukkig is er (nog) geen sprake van zuivere speeltijd en voor de jeugd zou ik het na deze wedstrijd ook zeker niet adviseren, tenzij je als ouders langs de lijn de zon wilt zien opkomen en ook weer onder wilt zien gaan. Hierdoor komt er nooit echt tempo in de wedstrijd maar toch weet DUNO er 3 in te prikken tussen de 37e en 40e minuut en het laatste kwart dus met een 1-7 score in te gaan. Na enkele positiewisselingen krijgen ook de jongens die altijd achterin hun aandeel leveren enkele kansen. Mooi om te zien hoe middenvelders en aanvallers, ongeacht of ze in deze wedstrijd zelf al gescoord hebben, in dit soort wedstrijden de verdedigende posities overnemen om deze kanjers ook de kans te geven hun doelpuntje mee te pikken. Het is voor mij het voorbeeld van teamspirit en voor elkaar willen werken. Winnen of verliezen, scoren of een tegendoelpunt; het is iets wat je samen bereikt en viert, of incasseert. Omdat er in het laatste kwart nog 3 goals bij kwamen aan DUNO kant en HBS niet meer wist te scoren gingen de punten daadwerkelijk op overtuigende wijze mee naar de Haagse Dynamiek.

Samenvattend een wedstrijd tussen 2 teams die op een sportieve manier en voetballend beiden voor de overwinning wilden strijden, maar waar het verschil net even te groot was om het 60 minuten lang spannend te maken. Ik had me voorgenomen dit keer eens geen spelers bij naam te noemen, want scoren doe je samen, winnen als team blabla etcetera etcetera enzovoorts enzovoorts. Maar zal je net zien dat je hart toch iets sneller gaat kloppen van een individuele actie; een bal die vanaf een meter of 20 dusdanig in de kruising wordt gedraaid dat er werkelijk geen grasspriet meer tussen kan. Kun je in je verslag dan dus niet zoveel mee. Sorry Jason, ik had graag geschreven dat het een prachtig doelpunt was, maar dat kan dus niet.. Boys; bedankt voor weer een mooie pot voetbal. Hard werken, voetballen als team en passie voor jullie sport heeft jullie een mooie derde plaats opgeleverd waar je als team (maar zeker ook als trainers) trots op mag zijn!