Van doelman-held Max, tot superschutter Donny: DUNO 1 toont ballen tegen KMD

Waar te beginnen na afloop van DUNO tegen KMD (2-2)? Bij doelman Max Fuld die de wedstrijd van z'n leven keepte? Bij de geweldige goal van Donny van den Hoogenband, een doelpunt dat als er camera's hadden gestaan nu de wereld zou over gaan? Bij aanvallers als Mo Simsek die ditmaal wel voor de goal kwamen en, in het geval van Mo, scoorden? Of bij een heel gretig DUNO dat vanaf minuut 1 liet zien dat de teamafspraak om er nog elke week vol voor te gaan, ondanks de laatste plek op de ranglijst, voorbeeldig wordt nageleefd? Er zaten heel veel fijne kanten aan DUNO tegen KMD, dat op Haagsche Dynamiek een heerlijk sfeertje teweeg bracht. Een ding was zeker: DUNO toonde vandaag ballen!

Misschien eerst maar even vaststellen dat beide ploegen er, ondanks een verhit slotkwartier, respectvolle wedstrijd van maakten. Met sportiviteit over en weer, een scheidsrechter (Y. Monteny) die ingreep waar nodig, en supporters van beide teams die er in een heerlijk zonnetje prima middag van maakten. In DUNO en KMD stonden dan ook ploegen tegenover elkaar die het verenigingsleven hoog in het vaandel hebben staan en die, als dat nodig is, besturen hebben die dat verenigingsklimaat bewaken. Kijk maar eens hoe KMD onlangs ingreep toen het tijdens de wedstrijd tegen DSVP misging en spelers over de schreef gingen. Bestuurlijke moed is dan vereist om de vereniging er doorheen te helpen en dat toonde men volop, daar in Wateringen. Dat is een kwaliteit die je niet bij elke club altijd maar vindt.

Gezellig vol

Goed, DUNO-KMD dus. Op een gezellig vol Haagsche Dynamiek, waarin DUNO vooraf wist dat elke punt nu wel telt. We staan op een schier onoverbrugbare achterstand richting nacompetitieplek, maar spelers, staf en fans houden de moed er onverminderd in. Na afloop bleek dat we een punt zijn ingelopen (op Ariston'80) en dat we gewoon dinsdagavond a.s. bij Loosduinen er weer vol voor moeten gaan. Dat te blijven doen is het enige dat telt. En dat ook lieten de spelers deze zaterdag zien. Anders dan bij eerdere duels zagen we vandaag een DUNO-ploeg die er vol inging, die op het scherp van de snede speelde en die tot op het randje ging. Zo moet dat in een degradatiestrijd en het is mooi te zien hoe de jonge DUNO-spelers hierin zijn gegroeid.

En maar wat graag had alles dat groen-zwart was Kenneth Lamens en zijn team de winst gegund. Het enthousiasme droop er vanaf, de supporters zagen een team dat voor elke meter streed en een elftal dat de overwinning zo graag was gegeven. Maar ja, je krijgt het niet zomaar - en achteraf kun je nadenken over de gemiste kansen na de 1-0 voorsprong of het gogme dat je na de gelijkmakende 2-2 zag en nog voor de winst had kunnen zorgen. Aan de andere kant, de echt andere kant: bij de 1-0 van DUNO was het Max Fuld die als DUNO-sluitpost twee, drie geweldige reddingen verrichte en zo aanvankelijk de gelijkmaker voorkwam. Ook lat (57de minuut) en paal (65ste minuut) stonden KMD-succes in de weg; eerlijk is eerlijk.

Voor wat het waard was

Dat gebeurde allemaal in een tweede bedrijf dat volgde op een weinig aantrekkelijk eerste deel. DUNO vocht voor wat het waard was en KMD wilde zich ook maar wat graag de punten toeëigenen, maar tot veel sprankelends leidde dat niet. De beste kans aan DUNO-zijde was na tien minuten, toen Elyseo van de Graaf vanaf rechts de bal voorzette en de aanvoerder van DUNO, Olav Ruijl, de bal koppend op de doelman van KMD joeg. Volgens de captain stond die doelman echt heel prominent in de weg, heel wat toeschouwers zagen vooral dat DUNO hiermee een reuzenkans om zeep hielp. Overigens kreeg die Ruijl na afloop de complimenten van de trainer, die in hem zag weerspiegeld wat de ganse groep meemaakt: een groei op heel veel punten in het afgelopen seizoen.

KMD was in de 25ste minuut het dichtst bij een doelpunt, maar stuitte op de doellijn op de DUNO-defensie. Sharad Ramautar was de DUNO-held. Daarmee was het verhaal van de eerste helft wel verteld: DUNO was bepaald niet minder dan middenmoter KMD, maar kon opnieuw onvoldoende vaak echt gevaarlijk worden. De Wateringse ploeg, net als DUNO met heel veel youngsters binnen de lijnen, werd gaandeweg wat gevaarlijker maar kwam ook niet heel vaak in de zestien meter. Alles bij elkaar was de 0-0 zo wel een goede afspiegeling van de verhoudingen van dat moment, met als grootste winstpunt het enthousiasme en venijn dat DUNO aan de dag legde. Uitblinker om zeker ook te noemen: Patrick Zandvliet, hij stond als een rots in de branding te verdedigen en zorgde voor veel aanvallende impulsen.

Absoluut hoogtepunt

Hoe anders zou de tweede helft worden. Het absolute hoogtepunt was er al in de 48ste minuut: Donny van den Hoogenband veroverde op zo'n veertig meter van het KMD-doel de bal, keek, zag de doelman ver voor z'n goal staan en dacht: dit kan ik. Met een fantastische lob kreeg hij de bal in het Wateringse doel en zette hij DUNO zo op 1-0. Op dat moment zag je groen-zwart groeien: van bank tot spelers in het veld, eindelijk een doelpunt, eindelijk een voorsprong; vreugde in overvloed! Langs de kant keek vader John van den Hoogenband instemmend toe. De oud-ADO'er moet daar vol trots hebben gestaan, zoals hij ooit FC Den Haag tot op europees niveau opstuwde. Heel DUNO dook op Donny om hem te knuffelen, begrijpelijk enthousiasme!

In de tien minuten na deze 1-0 wierp doelman Max Fuld zich op als ster van de arena. Met vuisten, vallend of staand: hij hielp met katachtige reflexen KMD van de gelijkmaker af en dat mocht een prestatie van formaat worden genoemd. Toen ook de lat en paal DUNO nog eens behulpzaam waren, zag je het geloof in een positief resultaat op het veld alleen maar toenemen. Je kon Haagsche Dynamiek al bijna opnieuw horen juichen toen Elyseo en Mo Simsek in de 26ste minuut elkaar feilloos wisten te vinden; de opmaat was fantastisch te noemen - alleen het resultaat jammer: de bal verdween net aan de voor DUNO verkeerde kant van de paal. Geen 2-0 en kort erop wel de 1-1: Max was nu wel geklopt, nadat we defensief de bal verspeelden. De scheidsrechter had geen boodschap aan de hoofdblessure die een DUNO'er kort tevoren had opgelopen (en die dus op het veld lag), maar kende het doelpunt uit een schitterende kopbal van Dylan Arbouw toe.

Niet geknakt

Werd het nog erger? Ja, ook dat nog. In de 80ste minuut viel de 1-2, een harde knal van KMD'er Wouter van Spronsen waarop Max kansloos was. Maar, maar: waar DUNO dan anders geknakt kan zijn, pakte het nu heel anders uit. Het publiek ging er nog eens goed achter staan en Mo kon niet veel later de gelijkmaker laten noteren: 2-2! Opnieuw veel blijdschap en nu de gedachte: zou er nog meer in zitten? DUNO zette nog wel aan, legde druk neer bij KMD via wat corners, maar de bevrijdende 3-2 bleef uit. Waarbij DUNO dat ook nog eens met tien man presteerde, nadat Patrick zijn tweede geel getoond had gekregen.

Neemt niet weg: een comeback die prachtig was, een duel om in te lijsten (met een uitslag die beide ploegen al met al recht deed) en een gretigheid die we graag dinsdag tegen Loosduinen opnieuw zouden willen zien. Complimenten allemaal en succes!

Opstelling DUNO: Max Fuld, Yilmaz Dogan (Daniël Ramdjas), Sharad Ramautar, Patrick Zandvliet, Youssef Talhaoui, Olav Ruijl, Donny van den Hoogenband, Joël van Oeveren (Tim van Zweden), Elyseo van de Graaf, Mo Simsek, Siwan Keles (Danny Wigleven).