VERSLAG, FOTO'S: DUNO 1 in kwartier van euforie naar verdriet

Dit had de vrolijke versie van een opbeurend verslag moeten zijn geweest. Over een DUNO 1 dat weliswaar  in de eerste helft niet z'n beste voetbal ooit speelde (en Schipluiden met 0-1 aan de leiding zag komen), maar dat na de doelwisseling ijzersterk voor de dag kwam en met 2-1 de overwinning leek te grijpen. Leek, want een overtreding voorafgaand de 2-2 bleef onbestraft en als klap op de vuurpijl zag eenieder, behalve de scheidsrechter, hoe Evert Steinvoort voorafgaand de 2-3 omver werd gekegeld maar telde het (prachtige) schot na die overtreding wel gewoon: 2-3. In een kwartier van euforie naar verdriet.

Op zulke momenten is voetbal vervelend. Doelman Jeffrey van Vliet deed wat begrijpelijk was, maar niet handig en kreeg tot overmaat van ramp z'n tweede gele kaart voorgehouden. Niet meer van belang voor deze wedstrijd, maar wel met een schorsing tot gevolg. Emoties die opliepen - en dat allemaal na een tweede helft waarin zelfs tegenstander Schipluiden, hoog opgeklommen op de ranglijst, moest concluderen dat DUNO de betere ploeg was.

Volkomen onverdiend

Dit was er niet eentje in de categorie 'soms zit het mee, soms zit het tegen' - dit was gewoon heel erg vervelend en volkomen onverdiend. Heel zuur om zo te verliezen, je moet ook na zo'n nederlaag maar zien om de boel weer bijeen te rapen. En dat alles na een flitsende tweede helft, waarin DUNO Chico Mulder (uitstekende pass Rico Westdorp) en Evert Steinvoort (die van die beuk nadien) zag scoren. Evert deed dat andermaal met z'n hoofd en waande zich terecht even de Koning van Haagsche Dynamiek. DUNO speelde fijn, gevoelig, met volle inzet en Schipluiden leek op z'n eerste nederlaag sinds 27 oktober af te stevenen. Ook toen was DUNO de tegenstander. Maar het liep dus anders, Schipluiden verontschuldigde zich zowat voor hoe het dit keer allemaal verliep.

Uitvallen

Geen 2-1, maar 2-3 dus. In een wedstrijd waarin DUNO Jerry Hogeboom al na 37 minuten zag uitvallen. Het zat niet mee dus, ook al deed Vince Bakker z'n stinkende best om het ontstane gat als invaller op te lossen. Ook Maikel van Wijngaarden (Remco van Weeren) en Tobias Wijling (Gabriël Tillema) zouden nog uitvallen, maar dat gebeurde pas na de doelwisseling. In dat eerste bedrijf speelde DUNO allerminst bevlogen en was van de passie die we na rust konden waarnemen nog nauwelijks sprake. Opnieuw was Bennie Bor een van de stuwende krachten in die fase - zelf kreeg hij al na tweee minuten een gave kans, maar lukte het hem net niet te scoren. Schipluiden stelde daar na een klein kwartier een doelpoging tegenover, maar de bal verdween van opzij nog net voorlangs. Andere opvallende man aan DUNO-kant was Wesley Swikker, die een paar maal erg dichtbij een treffer was, maar een teenlengte te kort kwam. In de 40ste minuut had Wesley de beste mogelijkheid: zichzelf vrijspelend kreeg hij ruimte om te schieten, maar belandde de bal op de paal. Geen 1-0 en een paar minuten erna wel 0-1, toen de bal na een kennelijk ingestuurde hoekschop van hoofd tot hoofd in het doel verdween. Knappe goal van Schipluiden, mooi werk - eerlijk is eerlijk.

Gretig

DUNO kwam gretig en aanmerkelijk overtuigender uit de kleedkamer. Zag de wedstrijd in z'n voordeel kantelen en tot vreugde van zeker leider Rob van Huijzen tweemaal scoren. Ergens dachten we toen al aan een fijne avond en een mooi vooruitzicht naar komende week. Totdat onbestrafte overtredingen roet in het eten gooiden. Nogmaals: erg zuur allemaal, dit keer had DUNO echt beter verdiend. Laten we moed putten uit het vertoonde spel na de rust, zodat we ons opmaken voor een sterke eindsprint. Eentje die hard nodig is, nu het onderin toch akelig dicht bij elkaar is gekomen.

Opstelling DUNO: Jeffrey van Vliet, Evert Steinvoort, Nick Heikoop, Maikel van Wijngaarden (Remco  van Weeren), Jordy Navarro, Rico Westdorp, Jerry Hogeboom (Vince Bakker), Wesley Swikker, Bennie Bor, Chico Mulder, Brian Veldboom (Gabriël Tillema).