DUNO 11-1 is back in town

Na 2 mindere weken waarin DUNO behalve tegen zichzelf vooral tegen de scheidsrechters speelde (als je alles wint trekken tegenstanders uit alles uit de kast om je te verslaan, maar daar wil ik geen woorden meer aan besteden) toonden we deze week op de training al aan op de weg terug te zijn. Nog steeds niet blessure vrij helaas, de afgelopen weken misten we afwisselend Olti (lies), Noam knie), Maik (duim) Gianni (ziek), Jerry (buikspieren), Davey (linkervoet), Daan (ziek) en vandaag Siem (lies) en zou Toby (ziek) er niet zijn. Dat zijn er in 3 weken tijd 9 van de 10!!! Maar diegene die wel op halve kracht konden spelen hebben ook toen gestreden als leeuwen. Gelukkig kon Toby vandaag toch spelen en was Bauke uit de 10-1 bereid met ons mee te doen.

Tijdens de warming up gaat mijn telefoon en lees ik dat onze wedstrijd afgelast is, ook de trainer van HMSH kijkt me tegelijkertijd verbaasd aan want we zijn beide klaar om te starten. Een misverstand van hogerhand is de oorzaak  welke wel tot gevolg heeft dat de scheidsrechter ook niet aanwezig is. Aangezien er geen ouders langs de lijn staan kan ik die niet vragen en dus neem ik zelf de fluit in de hand. Na enkele minuten komt Oscar het veld op rennen en geeft aan onze wedstrijd te willen begeleiden waarvoor we hem onwijs dankbaar zijn. Dit geeft weer eens aan wat een fijne groep vrijwilligers DUNO heeft.

 

Het staat op dit moment nog 0-0, een stand die ondanks een overwicht op het veld het 1e kwart zo blijft. DUNO blijft ook het 2e kwart dominant spelen, zet druk op de tegenstander en speelt de bal rustig rond. Goede combinaties zorgen ervoor dat we over de flanken het vijandelijke doel bestormen, maar nog steeds geen doelpunt. Toby krijgt een grote kans welke op de lat beland. Jerry breekt door op rechts met een mooie solo en legt voor op Noam, nu staat de doelman in de weg. Zo regent het nog een paar kansen en zien de supporters van achter de sloot de ene mooie aanval na de andere. Van achteruit wordt er rustig rondgespeeld en opgebouwd waar Quinten als meevoetballende keeper ook zijn mannetje in staat.

 

De 2e helft. In een wat rommelig 3e kwart is het DUNO over de linkerkant met Daan die de aanval zoekt. Een strakke voorzet gaat via het been van een verdediger in het doel, eindelijk de verdiende 1-0. Een mooie aanval opgezet van achter door Olti bereikt Toby, welke een 1 / 2 aangaat met debutant Bauke. Deze legt hem keurig terug op Toby welke met uiterste precisie zijn team op 2-0 zet. In een van de zeldzame tegenaanvallen is het HMSH die in de kluts de 2-1 maken en vervolgens via een penalty op 2-2 komen waarna het 3e kwart ten einde komt. Vol vertrouwen sta ik langs de lijn, want met dit veldspel komen de doelpunten vanzelf en ook al zou dat niet gebeuren is het een genot om de jongens zo te zien overspelen naar elkaar. De tegenstander is moe en daar moeten we met onze snelheid en conditie gebruik van maken, maar wel blijven voetballen. Dus nog 15 minuten druk en hoog tempo spelen krijgen de spelers mee. Na 2 geweldige reddingen van Quinten pakken we dit goed op. Olti weet van achter uit veelvuldig Davey te bereiken op links welke diagonaal meerdere keren de vrijstaande Jerry weet te vinden. Voetbal waar trainer Alfons (welke er helaas niet bij kan zijn) trots op zou zijn. De geblesseerde Siem staat naast me en die hoor ik zeggen, "hé trainer, hier trainen we op" en dat is zo. Jerry zoekt vervolgens de voorzet over de grond op Noam of Toby. De tegenstander weet niet meer wat ze overkomt en blijven met tong op de hielen soms stil staan. Tijd om toe te slaan. Davey neemt een uitbal op links, dribbelt in en haalt uit 3-2. Of toch niet  de tegenstander was aan het wisselen en dus wordt het doelpunt afgekeurd. Hij neemt hem overnieuw en probeert het nog eens, naast de 2e paal staat Jerry die de bal breed legt op Maik bij die bij de 1e paal positie had gekozen. Maik twijfelt niet en knalt de 3-2 tegen de touwen!!!

Nu is het Gianni die verdedigend al de hele wedstrijd iedereen af stopt, die opbouwt over rechts. Hij vind Jerry welke hoog voorheeft op "randje 16". Hier staat Davey, deze legt de bal uit de lucht dood met zijn linker om vervolgens met buitenkantje rechts de verlossende 4-2 in het hoekje te schieten. Een stand die niet meer veranderd tot het laatste fluitsignaal van de goed leidende Oscar.

Een geweldige teamprestatie waarin DUNO 11-1 laat zien dat het het voetballen nog niet verleerd is en wij als trainers dingen terug zagen waarop we trainen en coachen. Zo werkte Noam net als vorige week weer keihard mee vanuit de spits en was hierdoor erg belangrijk voor het team.ook hield hij oog voor zijn medespelers en vuurde enkele gevaarlijke schoten af. Hield Quinten de rust in het doel met opbouwen en vond hij telkens de vrije man achterin of op het middenveld met zijn geweldige traptechniek. Schakelde Gianni iedereen uit en zocht daarna simpel zijn medespelers. Was Olti weer ijzersterk in de opbouw. Maakte Jerry de juiste keuzes wanneer hij moest passen, dribbelen of een actie te maken. Hierdoor was hij onvoorspelbaar voor de tegenstander. Zorgde Daan voor diepgang op links gevolgd door goede voorzetten. Maik koos goed positie op het middenveld, bewaarde de rust en hield overzicht met passen. Davey werkte hard op het middenveld bij balverlies en was dreigend in de aanval waardoor zijn tegenstander al na 30 minuten aan het zuurstof moest. Toby was Toby, dat klinkt heel simpel, maar zo laat hij voetbal er ook uitzien. Altijd aanspeelbaar en op zoek naar de combinatie met een geweldig neusje voor de goal. Om af te sluiten met debutant Bauke, de spanning was voor de wedstrijd van hem af te zien, maar in de warming up toonde hij al aan mee te kunnen met het positie spel. Voor het eerst een halve wedstrijd meespelen op een half veld is niet niks, maar wij hadden er als trainers vertrouwen in en dat vertrouwen betaalde hij ruimschoots terug. Keihard werkend op het middenveld zonder opzij te gaan voor de fysiek veel grotere spelers en aan de bal de rust bewaren en je medespelers zoeken. Als je dan ook nog een assist weet te geven kan je spreken van een geslaagd debuut. Een groot compliment is dan ook van toepassing namens trainers en spelers, bedankt voor het meedoen Bauke.

 

Een compliment die het hele team verdiend, dit is voetbal en het is jammer dat dat niet beloond kon worden met luid applaus en gejuich vanaf de zijlijn.

Dus doe ik het nu maar thuis vanaf de bank,

Hopelijk tot volgende week,

Een klappende en juichende trotse trainer!!!