JO 12-1 komt knap terug na een 2-0 achterstand

Enigszins bekomen van de teleurstelling dat trainen er voorlopig niet in zal zitten reizen we af naar Wateringen. En met we bedoel ik dan onze JO12-1 en per kind 1 ouder. Gevolg hiervan is dat dit verslag geschreven wordt op basis van WhatsApp berichten die mij op de hoogte hielden van de stand van zaken in Wateringen. Niet dat ik thuis niks in te brengen heb (mijn vrouw denkt daar anders over) maar enkele spelers van ons team mochten door Corona-afwezigen in andere teams in de middag ook een wedstrijd spelen. Laat bij ons nou de hele week al het opzetten van de kerstboom in de middag gepland staan en mijn kwaliteiten (lees; ik vind het een vreselijke klus) daar niet liggen. Dus door deze wedstrijd tegen VELO te laten schieten kwam ik daar mooi onderuit en kon ik in de middag toch nog een deel van onze jongens aan het werk zien. En nou zijn de verslagen natuurlijk altijd geschreven met een Groen-zwarte bril op, dus dat ik de hele wedstrijd niet gezien heb zal de gemiddelde lezer heus niet merken had ik zo bedacht.

 

Een half uurtje voor de wedstrijd komt het eerste berichtje binnen; "Luca is ziek, Pennings speelt mee". Onze rots in de branding (beterschap Luca) achterin is er dus niet bij en we hebben daarvoor in de plaats de beschikking over een extra optie met snelheid in de aanval. In mijn hoofd vul ik dan de plek achterin al in, aangezien ik deze jongens ook enkele jaren heb getraind en bedenk me dat er 2 logische opties zijn voor de plek centraal achterin; Marijn en Mika. Beide jongens kunnen daar prima spelen, Marijn is wat meer gewend aan een plek in het centrum maar zou ook extra omzettingen betekenen want wie gaat er dan op zijn plek spelen? De bevestiging dat het inderdaad Mika is die de plek van Luca overneemt komt direct bij de aftrap. Dat VELO een goede ploeg is wisten we al, eerder moesten we de punten achterlaten in Wateringen in een spannende onderlinge confrontatie. Ook nu begrijp ik al snel uit de berichten dat onze jongens het lastig hebben. VELO voetbalt goed en wij missen wat balvastigheid en daardoor lopen de combinaties nog niet zo lekker. De eerste minuten krijgt VELO geen kansen, maar wij ook nog niet. Het speelt zich dus vooral af op het middenveld. Na zo'n 7 minuten weer enkele appjes "1-0 VELO, wij wel enkele kansjes gehad; Jason en Daniel." De eerste kans voor VELO is dus gelijk raak...

We moeten aan de bak dus, maar ook VELO gaat beter voetballen en heeft enkele goede spelers in hun team die regelmatig voor gevaar zorgen. Het lijkt (op afstand) dan ook vooral een kwestie van schade beperken in het eerste kwart, wat helaas maar ten dele lukt. De 2-0 valt vlak voor het einde van het eerste kwart. Grappige is dat in de WhatsApp-groep opmerkingen binnenkomen als "kom op jongens" wat natuurlijk nooit bij de mannen in het veld terecht komt, maar wel aangeeft hoe betrokken en enthousiast onze groep ouders is. 

 

In het tweede kwart lijkt DUNO iets meer de controle te krijgen, in ieder geval als het gaat om onze verdedigende taken; Daan Joshua en Mika houden met behulp van "onze 6" Marijn en vooral ook onze keeper Justin de tegenstander nu wel een kwartier lang van scoren af. "Aantal goede pogingen, maar ze willen er niet in" is de korte samenvatting van dit kwart. Het voetbal is, zo hoor ik achteraf, nog niet helemaal wat we gewend zijn (of beter gezegd, we weten dat ze nog beter kunnen dan wat ze op dat moment lieten zien) maar er is daardoor ook nog niks verloren praat ik mezelf moed in. Het zou een stuk zorgwekkende zijn als de berichten zouden zijn dat ze een wereldpartij spelen, maar alsnog achter staan. Hopend op een tweede helft waarin we meer richting ons niveau kruipen pak ik er dus nog maar even een bakkie koffie bij en schuifel wat onrustig op de bank. Een kleine kilometer verderop doet Luca waarschijnlijk hetzelfde, zonder koffie maar onder een dekentje hopend dat zijn teamgenoten de tweede helft orde op zaken zullen stellen.

 

De tweede helft blijft het lang stil. Ik ga er vanuit dat het met de kou te maken heeft dat er minder vaak een update worst verstuurd, maar hoor later dat het vooral de spanning was. DUNO staat de tweede helft helemaal aan en voetballen echt goed. Kansen worden nu vooral gecreëerd door onze jongens en VELO komt er aanvallend minder aan te pas. Echter blijft de 2-0 achterstand lange tijd op het scorebord staan. Jason, Sebas en Penning krijgen kansen en het middenveld met onder andere Marijn en Daniel doen in aanvallend opzicht nu mee, waar ze de eerste helft vooral noodgedwongen verdedigend werk moesten doen. Joshua, Daan en Mika hebben het verdedigend allemaal goed op orde en waar Justin in de eerste helft het team in de wedstrijd moest houden met enkele lastige reddingen, heeft hij het nu een stuk rustiger. De inspanningen worden gelukkig ook beloond want in de 41e minuut maakt Jason de aansluitingstreffer. Een steekpass van Sebas zet hem vrij voor de keeper die nog probeert zijn doel te verkleinen. Hiermee geeft hij Jason de kans de bal over hem heen in het doel te schieten, wat hij keurig doet. 

 

Waar in de rust nog wat frustratie merkbaar was bij onze spelers is de korte pauze ongetwijfeld overbodig geweest. Optimaal gemotiveerd en gesteund door een prima derde kwart waarin DUNO echt bij vlagen geweldige dingen liet zien hervatten onze jongens de jacht op de gelijkmaker. Berichten komen binnen als "er moet echt nog gescoord worden, dat doelpunt zit er echt in" zorgen ervoor dat ik thuis mijn bakkie koud laat worden en vol spanning naar mijn telefoon blijf kijken. Het blijft enkele minuten stil maar dan komt toch de zo gehoopte tekst binnen; "2-2 Daniel, schot binnenkant paal erin!!" Zelfs hoe het doelpunt door het team gevierd wordt krijgt een uitgebreide beschrijving en zo zie ik zonder erbij te zijn voor me hoe alle jongens elkaar omhelzen en hoe blij te zijn met het feit dat ze de wedstrijd helemaal hebben weten om te draaien. De jacht op nog meer is geopend en het lijkt nu meer op een strijd tegen de klok dan een strijd tegen VELO, want de kansen zijn er wel, maar de klok tikt ongenadig hard door. Als ik met nog 1 minuut te spelen lees dat het zooo spannend is en DUNO de kansen krijgt, waar VELO zich nu tot verdedigen moet beperken reageer ik met "ze komen net een paar minuten tekort ben ik bang, is al de laatste minuut". En inderdaad, de 2-3 valt niet meer. Het zat erin, maar wellicht is dit ook wel de juiste afspiegeling van de wedstrijd; een matige eerste helft waarin VELO beter was en een prima tweede helft waarin wij beter waren. Uiteindelijk hebben we de strijd van VELO niet verloren, je kunt hooguit concluderen dat we de strijd tegen de klok niet hebben weten te winnen. Maar laten we eerlijk zijn; een 2-0 achterstand ombuigen in een 2-2 en zelfs nog strijden voor de overwinning tot de laatste seconde is een dik compliment waard. 

We sluiten deze wedstrijd af met een positief gevoel en een groots applaus voor "onze" JO12-1. 

 

Ook al waren Mika en Justin de eerste helft belangrijk als het gaat om het in de wedstrijd houden van onze ploeg en maakte Jason een hele belangrijke en fraaie treffer, de pluim van de week gaat toch naar Daniel deze keer. Dat hij een geweldige techniek en een fantastisch schot heeft wisten we natuurlijk allang. Maar nadat hij vorige week met een afstandsschot nog dacht de winnende te hebben gemaakt (welke helaas werd afgekeurd) was hij deze week ook daadwerkelijk in de eindstand beslissend met zijn perfect geplaatste schot. Klasse Daniel!!

 

Waar ik elke week afsluit met een succeswens richting onze jongens voor volgende week is dat nu toch even anders. Want het is nog maar de vraag of we volgende week gaan voetballen. Tot nu toe mag het, dat zal wellicht niet veranderen de komende week. Maar de vraag die in mijn hoofd opkomt na de maatregelen is vooral; is het verstandig? Wedstrijden spelen zonder te trainen is als je het mij vraagt een uitgelezen mogelijkheid om op zaterdag de spoedeisende hulp vol te laten stromen met amateursporters die werden beperkt in het trainen voor de wedstrijden op zaterdag. Vooropgesteld; ik ben geen wappie en dat er maatregelen worden genomen lijkt mij volledig logisch. Alleen de halve en onlogische maatregelen op het gebied van sport zoals ze nu zijn slaan als je het mij vraagt de plank volledig mis. In de bubbel van het team trainen onmogelijk maken, maar op zaterdag wel allemaal in de auto om overal en nergens een wedstrijd te spelen? Maar goed, zoals ik vorige week al schreef ben ik gelukkig geen scheidsrechter en ook geen viroloog. Mochten we volgende week weer een wedstrijd hebben zoals dat nu nog gepland staat ben ik er gewoon bij. De kerstboom staat tenslotte inmiddels. Ondertussen probeer ik wat invloedrijke mensen te mobiliseren schriftelijk hun invloeden in Den Haag te gebruiken. De eerste reactie is inmiddels onderweg naar de heer H. de Jonge, geschreven door een oude wijze man. Aangezien hij de dupe is geworden van de verhoging van de AOW-leeftijd was hij snel bereid wat op papier te zetten;

 

 

Elk jaar staat de Sint bij Duno weer langs de lijn te genieten, 

En ziet daar hoe fanatiek ze de bal erin schieten. 

 

Door de lock down moet nu na 5-en alles dicht, 

Waardoor er alleen nog maar gespeeld mag worden in het licht.. 

 

Aanmoedigen bij de wedstrijden is er niet meer bij, 

Voor het halen van koffie staan ouders niet meer in de rij. 

 

Gelukkig kan al die ellende de boys van jo-12-1 niet veel schelen, 

En blijven ze top wedstrijden spelen!

 

Blessures, Corona ze stappen er gewoon overheen, 

En gaan in deze poule voor de nummer 1

 

Menig team wordt de oren ge wassen, 

Dat is reuze knap want ze spelen al in de hoofdklasse! 

 

De Sint zet daarom op zaterdagochtend‘amigo’ aan, 

Soms kan hij de spanning niet meer aan. 

 

Vandaag was de wedstrijd geen kattenpies, 

En leek het team af te stevenen op verlies. 

 

De trainers gingen ongetwijfeld compleet uit hun bol, 

En daarna belandde er nog twee voor  Duno in het goal! 

 

De Sint baalt als een stekker

Want met Jo-12-1  gaat het juist zo lekker

 

Hij hoopt dan ook dat die Corona ellende snel weer overgaat, 

Zodat de training weer als vanouds doorgaat!