JO 12-1 pakt een punt in Rotterdam

Na 2 zaterdagen zonder voetbal reizen we vandaag voor de derde en laatste keer af naar Rotterdam voor een uitwedstrijd. Met Sebas half hersteld van de blessure die hij opliep in de wedstrijd tegen HBS hebben we onze vrienden van de JO11-1 nog harder nodig dan de afgelopen weken.

Gelukkig zijn zowel Jerry als Toby er vandaag bij om ons uit de brand te helpen als we het opnemen tegen Alexandria'66. Deze ploeg kwamen we in de eerste ronde van deze poule ook al tegen op de Haagse Dynamiek, destijds in een leuk en sportief duel bleek onze JO12-1 de sterkste van de 2 ploegen. 

 

In de volle zon en met een prima temperatuur is het langs de lijn prima uit te houden, vraag vooraf is wel of het voor ons team nou zo gunstig is. Twee weken lang was ons team door vakanties dusdanig verder uitgedund dat trainen weinig nut had.

Het voetballen zullen ze vast niet verleerd zijn in die twee weken, maar conditioneel kan het natuurlijk wel nadelig zijn.

 

Het eerste kwart verloopt qua spel redelijk naar wens; DUNO creëert kansen zonder geweldig te spelen, maar de kansen omzetten in doelpunten wil nog niet lukken. Achterin hebben we de zaken redelijk onder controle, al moeten we hier en daar een schot op doel toestaan van de kant van Alexandria'66. Justin is alert op een schot van afstand, aan de andere kant probeert Jerry de keeper te passeren met een lobje.

Zo kabbelt de wedstrijd de eerste 10 minuten voort, maar naarmate we verder in de eerste helft komen wordt de wedstrijd ook "lelijker". Er wordt zelden gefloten terwijl er enkele malen toch echt wel aanleiding is om op een fluitje te blazen, waarna tussen de spelers ook de irritatie toeneemt. Hadden we in de thuiswedstrijd een leuke en sportieve wedstrijd, nu enkele weken later dreigt het een andere kant op te gaan. Dat irritatie en frustratie vrijwel zelden goed voetbal oplevert blijkt ook vandaag, want het niveau van de wedstrijd gaat achteruit en met regelmaat wordt de wedstrijd onderbroken voor blessure-behandelingen.

DUNO blijft de bovenliggende partij, maar komt steeds minder tot kansen. Vlak voor het einde van het eerste kwart komen we ook nog op achterstand als Alexandria'66 wel tot scoren weet te komen uit een zeldzame dreigende aanval. 

 

Het tweede kwart begint zoals we het eerste kwart eindigden; vervelende tikkies worden uitgedeeld op momenten dat het totaal niet nodig is. De scheidsrechter is afwezig en kijkt van een meter of 30 toe. Soms wordt er ineens voor een overtreding gefloten waar er bijzonder weinig aan de hand lijkt, op andere momenten gaat het spel door waar je een fluitsignaal zou verwachten. Bij niet indribbelen vanaf de zijkant lijkt de nieuwe regel dat dit niet afgefloten hoeft te worden, tenzij de bal niet bij een speler van Alexandria'66 terechtkomt; dan moet het opnieuw.

DUNO lijkt steeds minder vat op de wedstrijd te krijgen, maar veel voetbal valt er sowieso niet te ontdekken in de eerste minuten na de pauze. Verdedigend hebben Joshua Luca en Jason de boel goed onder controle en Marijn blijft de duels aangaan op het middenveld. Voorin blijft het zoeken. Sebas heeft inmiddels plaats moeten maken voor Toby voorin, toch teveel last van zijn blessure, en dus moet er ook daar nogmaals gewisseld worden qua posities. Halverwege het tweede kwart lijkt er ineens iets los te komen bij onze jongens. Na een zeldzame vrije trap mee wordt de bal nog even meegenomen en vervolgens weggeschoten wat ook nu geen reden is voor de scheidsrechter om in te grijpen. Zichbaar geïrriteerd wordt er wat geduwd en getrokken over en weer, waarna DUNO de vrije trap kan nemen en op zoek gaat naar de gelijkmaker. Eerst is het Marijn die met een ultieme poging een voorzet het doel in te glijden de paal raakt, maar kort daarna is het toch raak. Mika krijgt de bal van Jerry, schiet met een curve de bal richting de verre hoek en die valt binnen; 1-1.

Even later zoekt Joshua de ruimte om uit te halen, maar als hij die niet vindt zorgt hij er wel voor dat DUNO in balbezit blijft en de aanval door kan gaan. Toby wordt diep gestuurd en die behoudt het overzicht als hij richting de keeper gaat; een balletje breed op Mika op het juiste moment zorgt ervoor dat hij voor een leeg doel makkelijk kan afronden; 1-2. Aan de andere kant geven we nu af en toe wat meer ruimte weg, maar Jason voorkomt een countermogelijkheid en even later is het Justin die met zijn voet de bal uit het doel weet te houden. Het spel blijft bij vlagen hard. En een beetje pittige duels kan ik absoluut van genieten, maar noppen die dusdanig hoog komen dat ze eindigen in of rond het gezicht van een tegenstander, of tackles op een speler die de bal al heeft gespeeld vallen wat mij betreft niet onder pittige duels, maar in de categorie overtredingen die je van het voetbalveld (zeker bij de jeugd) wilt verbannen. In de slot-seconden van de eerste helft komt DUNO nog op 1-3 als dit keer Mika het overzicht houdt en nu Toby vrij voor het doel zet. Ook hij kan simpel afronden en zo gaan we toch nog goed gemutst de rust in.

 

In de rust zoek ik nog even contact met de leidsman. Enigszins bezorgd over het verdere verloop van de wedstrijd deel ik mijn bezorgdheid met hem. Hij stelt me gerust dat hij wel in zal grijpen als het echt uit de hand loopt. Tussendoor merkt hij nog even op dat hij de uitwedstrijd heeft gezien en hij vond dat DUNO toen bevoordeeld werd door de scheidsrechter, dus dat hij nu ook wat partijdig fluit. Ik ben er maar even niet op ingegaan, want voor je het weet sta je te discussiëren als 2 "volwassen" mensen op kleuterniveau wie er is begonnen.. Een 10 voor de eerlijkheid in ieder geval, dat dan weer wel. 

 

De tweede helft starten we best aardig. DUNO heeft veel balbezit, maar echt grote kansen creëren we niet. Toch komen we op 1-4 als Jason opkomt aan de rechterkant en de bal vanaf de zijlijn over de keeper in de verre hoek weet te krijgen. Deelde ik in de rust nog een 10 uit in mijn hoofd, deze moet dan minimaal een 11 als eindcijfer krijgen! Met 35 minuten gespeeld kunnen we de overwinning ruiken, proeven en voelen, maar de punten zitten nog niet in de tas richting Den Haag. Sterker nog; we maken het onszelf in de resterende minuten (onnodig) lastig en waar eerst Joshua nog een poging weet te blokken en Luca een paar keer net op tijd kan ingrijpen komen we toch in de problemen als Alexandria'66 de korte hoek weet te vinden langs Justin; 2-4. Even later is Justin wel in staat een doelpunt te voorkomen als hij oog in oog komt te staan met een aanvaller van Alexandria'66. Zelf komen we moeilijk tot kansen, vooral omdat we niet meer voetballen maar veelvuldig de lange bal hanteren naar voren. Deze komt, met de behendige maar kleine Toby als spits, vaak heel snel weer terug in de richting van ons eigen doel. Verdedigend zetten we alles op alles om verdere schade te voorkomen, maar 2 weken zonder training lijkt nu zijn tol te gaan eisen. We halen het einde van het derde kwart met een 2-4 voorsprong, maar gerust op een goede afloop zijn we al een tijdje niet meer langs de kant. De eerste 40 minuten waren soms goed, soms minder, maar steeds hadden we de controle. Nu, met nog een kwartier te gaan, lijkt die weg en de batterijen leeg. 

 

Als we na 3 minuten in het vierde kwart een derde tegendoelpunt incasseren wordt een scenario waarin we huiswaarts gaan met slechts 1 punt of zelfs zonder punten steeds realistischer. Er wordt gewerkt, geknokt, niemand uitgezonderd. We overleven meerdere hachelijke momenten, mede door goed ingrijpen van de verdediging en keeper maar een klein foutje van onze kant zorgt ervoor dat we de bal verliezen in de opbouw, met veel spelers onderweg naar voren. Alexandria'66 maakt dankbaar gebruik van de geboden mogelijkheid en zo staat het ineens 4-4. Met nog 3 minuten op de klok kan het nu beide kanten op, want DUNO lijkt nog eenmaal aan te willen zetten om alsnog de overwinning te pakken. Achterin moeten onze verdedigers nog een paar minuten de boel dicht proberen te houden. Dat laatste lukt, de winnende treffer weten we niet meer te maken. De enige kans die we nog krijgen is een vrije trap van een meter of 20, maar die gaat ruim over het doel. 

 

Frustratie en teleurstelling is zichtbaar bij onze jongens. En ik moet eerlijk zeggen, die voelde ik ook wel. Het is te makkelijk om een scheidsrechter de schuld te geven, want deze hebben we zelf weggegeven. Er is ons qua punten niets echt ontnomen. Bij mij zit de teleurstelling er vooral in dat kinderen en mij als ouder een leuke wedstrijd is ontnomen, waarin 16 jongens op het veld gewoon sportief voetballend uitmaken wie wint en af en toe gecorrigeerd worden als ze buiten de lijntjes kleuren. En natuurlijk dat we met slechts 1 punt huiswaarts gaan, maar ik realiseer me ook dat onze verwachting was 3 punten binnen te slepen in deze poule. Na vandaag zijn dat er inmiddels al 10! Na 2 weken zonder training kunnen we het ook zien als bonuspunt. En volgende week misschien nog een bonuspunt erbij? Of zelfs 3?? We hoeven ons niet meer te bewijzen in de 2 resterende wedstrijden, wie weet wat er kan gebeuren als we vrijuit kunnen ballen in de wetenschap dat we allang onze doelstelling hebben bereikt. En zorg ervoor dat de haren goed zitten zaterdag. Koop desnoods een extra potje gel, want er zullen professionele foto's gemaakt worden van de aankomende wedstrijd tegen Westlandia. 

 

Tot slot nog een beterschapswens richting Sebas. Laten we hopen dat je snel weer zonder klachten kunt voetballen. Misschien heb je vandaag niet de bijdrage kunnen leveren die je zelf graag had gewild en dat was zichtbaar frustrerend voor je. Maar ook jij hoeft je niet meer te bewijzen. Met 32 doelpunten dit seizoen en waarschijnlijk net zoveel (of meer) assists heb je al vele malen punten binnengesleept voor het team. We gaan vast nog heel veel mooie dingen van je zien.