DUNO laat kans lopen koploper PGS / Vogel beentje te lichten

DUNO 1 heeft zaterdag 21 januari de kans laten lopen koploper PGS / Vogel beentje te lichten. In de officiële speeltijd stonden onze mannen tot in de 88ste minuut op een 1-0 voorsprong, maar in het resterende vervolg scoorde de lijstaanvoerder toch nog twee keer: 1-2. Daarmee misten we de mogelijkheid zelf koploper te worden en deze toch al florissante competitie vanuit DUNO-perspectief een sensationeel vervolg te geven.

Die teleurstelling kon je proeven, zien en ruiken op Haagsche Dynamiek, waar de geel-groene gasten begrijpelijk een feestje vierden. DUNO had het rondom geweldig opgetuigd met meelopende jeugdspelers aan het begin, spandoeken en rookpotten, zodat je heel de vereniging deze overwinning wel had gegund. Dat het zover niet kwam, was buitengewoon verdrietig en jammer te noemen. Aan de andere kant: geen man overboord,  BMT sloop naar de derde positie en wij staan nu vier punten achter PGS/Vogel. Nog altijd een riante plek te noemen, met uitzicht op meer.

Hoofd op hol

DUNO liet zich in de slotfase van een enerverend duel het hoofd op hol brengen. Achteraf kun je zeggen dat de rode kaart die Jimmy Kipp namens DUNO in de 55ste minuut ontving toch het kantelpunt genoemd mag worden. Jimmy speelde tot dan toe een geweldig sterke wedstrijd, was ook de maker van DUNO's goal, en hield samen met Mo Simsek de verdediging van PGS/Vogel wel heel lekker bezig. Het rood voor hem zorgde ervoor dat DUNO met tien man kwam te staan, dat lang volhield zonder gevolgen, maar in extremis alsnog door de knieën moest. Jammer, maar waar.

Wie wint viert een feestje en heeft gelijk, daarom de felicitaties aan PGS/Vogel, maar elke claim van de gastploeg - die nu drie punten los staat bovenaan - op een "terechte overwinning" slaat kant noch wal. Terecht is: je schopt er twee in en DUNO slechts een, dus dan win je verdiend. Zo werkt het spelletje. Maar in de zin van: terecht naar aantal kansen en veldoverwicht, nee zeker niet. Zelfs routinier en PGS/Vogel held Quiten Blokpoel - gewaardeerd Haags voetballer - moet dat na afloop toch hebben gezien. DUNO heerste een groot deel van de wedstrijd, kreeg via Olav Ruijl (83ste minuut) de 2-0 bijna in de schoot geworpen (kopbal op de paal), had zicht op de 2-0 vlak voor rust (de bal rolde na een kopbal van Jimmy Kipp maar rakelings naast) en had ook in de 32ste minuut al de ooh's en aah's te pakken toen Kevin Jacobs een "Weghorstje" deed en de bal uit zijn vrije trap miraculeus niet in maar naaat het PGS-doel belandde.

Voor het grijpen

Zo'n wedstrijd dus, waarin DUNO de 2-0 voor het grijpen had, maar alsnog het verdriet moest wegdrinken na afloop. Nu kunnen we dat laatste wel, een drankje na een zege of nederlaag, maar zuur voelde het natuurlijk wel. Zeker met zoveel kansen in gedachten, kunnen terugkijken op een geweldig gespeelde wedstrijd en toch met lege handen staan. We noemen het maar even het geluk van de koploper, en hoe fel en soms akelig onaangenaam deze versie van DUNO tegen PGS/Vogel dan ook was, als je het een ploeg gunt zijn het wel deze groen-gele bewoners van Ockenburgh, die al jarenlang op de deur kloppen en nu de wind in de rug hebben. Het is ze gegund, al gaan we zien hoe de laatste wedstrijd van dit seizoen - aldaar dus dan - gaat verlopen en hoe we er dan voor staan.

Die rode kaart dus. Een gevalletje van verkeerde actie op verkeerde moment. De scheidsrechter van dienst had in de 54 minuten daarvoor alles met de mantel der liefde bedekt - ook in de 26ste minuut toen spelers van PGS/Vogel om de keel en nek van diverse DUNO'ers gingen hangen - en ook daarna werd veel door de vingers gezien. Maar niet bij Jimmy, die zodoende met rood kon vertrekken. Het was niet zo dat de wedstrijd direct op z'n kop stond - daarvoor diende DUNO nog beter de eigen belangen en trok fel ten strijde - maar gaandeweg sloeg de vermoeidheid dus toch toe, met als gevolg die onthutsende laatste minuten van de wedstrijd. Eerst was het een vrije trap die al dan niet geraakt ertoe leidde dat de 1-1 in het net viel, kort erna leidde een sprankelende aanval tot een rake kopbal van Max de Bruin, mooie goal, onvergetelijk moment voor hem en heel PGS/Vogel.

Vuurwerk, spandoeken

Vergeten was even het vuurwerk door de DUNO-jeugd en ouderen aan het begin, vergeten die prachtige spandoeken, vergeten de inzet en strijd die we 88 minuten lang hadden gezien en vergeten ook de geweldige reddingen die doelman Mark Jacobs weer had gedaan; op momenten dat het nodig was stond hij er toch maar weer mooi. Vergeten ook de slagkracht achterin van de DUNO-defensie die tot dan toe nauwelijks iets had hoeven weggeven en anders kon rekenen op Mark dus. Nee, op zo'n moment zie je ex-DUNO'ers Patrick Zandvliet en Sharad Ramautar - hart in de PGS-defensie vandaag - juichen en joelen; ook wel weer begrijpelijk - maar na zo'n zinderende wedstrijd geeft dat wel even een knauw. Aan de andere kant, jammer en helaas, maar we staan gewoon derde en a.s. zaterdag mogen we bij Quintus - ook altijd een stevig potje te gaan, en ook tegen gewaardeerde spelers en stafleden - bewijzen dat het geen toeval is dat we daar bivakkeren.

Niet vergeten te beschrijven nog: de 1-0 van Jimmy Kipp. Echt een heerlijke spitsengoal. Met je rug naar de doelman staan, draaien en schieten - zo zien we dat Jimmy graag doen. Overigens: daar ging  in de 23ste minuut een slimme spelhervatting van doelman Mark Jacbs aan vooraf, ook dat mag hier benoemd.

Trainer Kenneth Lamens sprak na afloop zijn ploeg complimenterend toe en dat was niet zonder reden. DUNO speelde echt een sterke topwedstrijd, zelfs zonder de afwezige sterkhouders Bas Oomens en Sander Janssen,  en mag daar trots op terugkijken - hoe teleurstellend het in punten dan ook mag zijn gegaan. Nu op naar een nieuwe uitdaging, komende zaterdag in Kwintsheul. Daar de draad weer oppakken, maakt echt veel goed moet je maar rekenen.

Succes alvast!

Opstelling DUNO: Mark Jacobs, Yilmaz Dogan, Joël van Oeveren, Olav Ruijl, Youssef Talhaoui, Jimmy Kipp, Mo Simsek, Siwan Keles, Tim Zweden (Daniël Tonnard), Kevin Jacobs (Sven Brugman), Joeri Haneveld.