Cookie beleid HSV DUNO

De website van HSV DUNO is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Uit of thuis, DUNO JO15-2 staat als een huis

Uit of thuis, DUNO JO15-2 staat als een huis

Quick JO15-2

2 - 2

HSV DUNO JO15-2

Competitie

3e klasse 11

Datum

10 november 2018 11:30

Scheidsrechter

Marten Hof

Accommodatie

Onbekend

Het is weer zo’n voetbaldag vandaag, Miriam met Luke mee en ik met Nick. Soms gaat het weken goed en kun je allebei bij allebei aanwezig zijn, maar soms gaat dat een paar weken niet. Vandaag is wel een bijzondere wedstrijd tegen de koploper. We spelen een uitwedstrijd thuis op de Haagse Dynamiek. Heel verwarrend, maar bijna iedereen heeft het begrepen. Alleen de scheidsrechter was nog niet ingelicht en stond op de aanvangstijd nog een heerlijk broodje te eten in de kantine. We verzamelen om 10:30 uur en het is volle bak op DUNO. Het is echt herfst geworden; de bladeren hebben afgelopen week massaal besloten om de bomen te verlaten. Hier is niet tegenop te bladblazen en dus ligt er op veld 2 na een paar regenbuien een gele gladde massa in het strafschopgebied. Er wordt op de groene helft van het veld nog een wedstrijd gespeeld, en bladerhelft wordt gebruikt voor de warming up.
Kenrick van JO15-2

Tegenstander Quick is uitgebreid bezig met een heel serieus positiespel. Twee jonge trainers die heel fanatiek de boel op scherp zetten, het ziet er indrukwekkend uit. Als woordgrap zou je ze Quick's Kwek en Kwak kunnen noemen. Als reporter krijg ik nog even de kans om Kenrick te vragen naar eventuele afwezigen. Nou, hij is duidelijk niet blij, keeper Romano, Michelle en Nick N. kunnen er helaas niet bij zijn. Sterkte, beterschap, en tot snel allemaal. Hij past zich vandaag wel aan de tegenstander aan, want dat zijn serieuze titelkandidaten, met 4 gespeeld 12 punten en in totaal maar 2 tegendoelpunten. Ook onze warming-up is pittig, en de koppies zijn gespannen. Quick is altijd een lastige tegenstander, zeker als het net als wij het tweede team is. Bovendien hebben zij een aantal spelers met een DUNO-verleden die als talenten te boek stonden, dus je houdt je DUNO-hart vast.

Afijn, als om 11:30 uur alle doeltjes ingeklapt zijn kunnen we beginnen, maar de scheids is er nog even niet. In ieder geval is Chloë bereid te vlaggen, wat weer een hele geruststelling is. Een klein kwartiertje later dan gepland komt scheidsrechter Marten Hof het veld op en kunnen we beginnen. Keeper en aanvoerder is Isaiah natuurlijk. Timo, Edwin, Bruno, Camiel, Iris, Sem, Quint, Quinten, Dominick, Tom, Tony, Tim en Nick T. spelen 5-4-1, met drie wissels. De ouders zijn weer in groten getale langs de lijn aanwezig, en ook hier is de spanning voelbaar. Het zal toch geen afslachting worden? Alleen de eerste vijf minuten spelen zich op de DUNO-helft af, zonder al te veel grote kansen. Onze topkeeper Isaiah heeft hier geen kind aan. Het enige echte Quickgevaar komt van de boomlange spits, maar die wordt vrij simpel in bedwang gehouden door onze boomlange Edwin. De duels zijn fel maar sportief, en het wordt een serieus potje voetbal. Marcus merkt terecht op dat de vaders het meest kritisch zijn op hun eigen kind. Er wordt intens meegeleefd en de oe’s en de aah’s klinken van alle kanten. Ook wij gaan steeds beter spelen en sommige aanvallen zijn van hoog niveau. Als de bal vlak voor rust na een mooie solo van de Quickspits in ons doel belandt is dat dan ook een enorme domper. Het niet juichen en het ‘hè hè’ langs de kant van de Quickfans laten duidelijk zien dat ze zichzelf heel erg overschatten.

Het is rust en we zijn er als toeschouwers niet gerust op. Ik heb veel vertrouwen in Kenrick en Oscar en hoop dat ze onze kanjers nog een keer op kunnen laden. We verdedigen nu het gladde stuk veld, en dat zal lastig zat worden. Quick komt snel uit de startblokken en een knal spat gelukkig voor ons op de paal uiteen. Een volgende corner komt gevaarlijk voor en onderkant lat stuit hij alweer gelukkig voor ons aan de goede kant van de lijn. We wankelen maar houden vol, en een uitbraak van ons volgt. Een steekpass van Nick, en Dominick scoort fraai en behendig. Wat een DUNO-vreugde! Helaas is mama boodschappen doen, maar geloof me, hij was mooi en heel belangrijk. Het spel wordt van weerskanten iets harder en er volgen veel overtredingen. Het voetballen wordt er van beide kanten niet beter op, maar spannend is het zeker. Een valpartij na een lichte duw levert Quick een strafschop op. Met - net als Arina - een paar DUNO-lenzen in zou je zeggen geen stafschop, maar de DUNO-scheidsrechters zijn vaak een voorbeeld van hoe het hoort. Helaas hebben wij als we uitspelen dat voordeel meestal niet. Maar we spelen op papier toch uit, dus we lachen erom als een boer met kiespijn. We staan weer achter, en Quick begint in te zien wat een lastig potje dit is en juicht nu wel uitbundig. Jeetje wat jammer, en de schouders moeten er echt nog een keer onder.

De wissels aan beide kanten zijn niet meer te tellen. We krijgen een vrije trap op ongeveer 25 meter, iets links van de as van het veld. Dit moment moet op verzoek van Jany heel mooi omschreven worden. De vader van Quint moet in de rust namelijk helaas weg, iets met een koelkast. De passen worden door de scheidsrechter uitgemeten, en hij fluit. Quint, cool als een ijskast, heeft ook zijn passen precies uitgemeten en poeiert de bal heerlijk raak, precies in de rechterbovenhoek, onhoudbaar voor welke keeper dan ook. Zelden zo’n mooie en tegelijkertijd heerlijke gelijkmaker gezien. We zagen ‘m allemaal als in slow motion de kruising invliegen. We gaan los en klappen onze handen stuk. Met kunst en vliegwerk overleven we de laatste vijf minuten. Wat een ontlading! Dit is denk ik het mooiste punt tot nu toe. Dik verdiend en tactisch fantastisch bedacht en uitgevoerd. Alle lof voor de trainer, die met een grote grijns het veld verlaat. Helaas volgende week weer geen wedstrijd, dus probeer het ritme vast te houden op de trainingen. Succes en bedankt voor een spannende en geweldige wedstrijd.

Tot de volgende keer, Paul

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!