DUNO dendert af op 4de klasse of: Punt tegen KMD was verdiend geweest

Dilemma bij het schrijven van dit verslag: Is het terecht om te beginnen met de kille vaststelling dat DUNO na de nederlaag bij de koploper afdendert op de vierde klasse of: Is het waar te constateren dat de nummer laatst tegen de lijstaanvoerder wel een punt had verdiend?

Misschien is het allebei wel realiteit.

DUNO is na dit verlies, en slechts twee punten rijk uit zeven duels, zieltogend nummer laatst. Het gat met een plek erboven is zelfs niet meer met een overwinning te bereiken. Dat is even ontluisterend als pijnlijk en hoe positief je het in deze verslagversie dan ook zou bekijken: te veel spelers gaven niet thuis in Wateringen. Een enkeling viel op geen enkele goede actie, balaanname of pass te betrappen. Dat is om goede resultaten in de derde klasse te behalen dan ondoenlijk.

Wind

Tegelijkertijd: Waar KMD in de eerste helft, geholpen door de wind, de bovenliggende ploeg was, kwam de koploper nadien nauwelijks meer aan voetballen toe. DUNO heerste in de tweede helft, kreeg vier goede kansen de gelijkmaker te scoren en had, zo kon je alom beluisteren, echt wel een punt verdiend. Die kwam er niet, omdat kopballen van Elyseo en Evert (in de slotminuut) net niet goed afliepen en de bal uit een aanval met Ben Bor door de KMD-sluitpost werd gered of dat de bal uit een vrije trap van Chico Mulder net te hoog was gemikt. Maar een punt, het had zomaar gekund.

Laten we niet somberen dus - realisme is wel dat je de vraag mag opwerpen of we het met de spelersgroep in deze samenstelling en vorm gaan redden. Het goede nieuws is dat de concurrentie staat te trappelen, in het tweede of zelfs vanuit de talentvolle JO17-1 spelersgroep. En je mag erop vertrouwen dat technische staf en begeleiders de komende dagen gaan benutten om na te denken. Zelfreflectie is dan de in te schieten optie nummer 1, vervolgens kritisch kijken wie als spelers deze weken wel en niet thuis geven. Want je kunt er niet omheen: het zal de komende wedstrijden echt anders moeten, in aanpak, in felheid, in bevlogenheid en: in de manier waarop we met elkaar omgaan en elkaar aanspreken om een zo goed mogelijk resultaat te bereiken. Soms moet je elkaar de waarheid zeggen om stappen verder te komen. Het is vijf voor twaalf - en misschien al wel later dan dat.

Bevlogen

DUNO verdient een hogere klassering, maar dan moet het wel nu gaan gebeuren. Dat zou zomaar kunnen onder de opnieuw bevlogen leiding van Bennie Bor, want de middenvelder is een speler die al wekenlang wel thuis geeft. Hij coacht, hij passt en hij schiet of kopt: meestal loopt dat heel vrolijk af. Tegen KMD had Ben de pech dat de doelman van de thuisploeg wel heel aardig op dreef was. Zo ranselde hij in de 75ste minuut, DUNO stond toen een uur op achterstand, de bal miraculeus uit het doel op een schot van Ben. Maar al eerder, na tien minuten, was Bor bijna de held toen hij Jordy Gout met een perfecte steekpass een kans bood, waarbij Jordy doeltreffend leek te zijn, maar de bal net voorlangs ging.

Het verschil zat 'm deze zaterdag in details - en bij een koploper loopt het dan meestal beter af dan met de rode lantaarndrager. Zo kreeg KMD in de 23ste minuut een vrije trap op de plek waar DUNO de bal vijf minuten voor tijd mocht neerleggen. Het verschil bedroeg centimeters voor wat betreft de plek van handeling. Alleen had KMD in Jesse de Waard een speler die de bal perfect langs de muur schoot en Chico Mulder, met drie goals al succesvol eerder op de dag in DUNO 2, net wat minder fortuinlijk mikte. KMD heerste in die eerste helft en op de voorsprong viel weinig af te dingen. Het was soms ontluisterend te zien hoe DUNO-spelers over het veld sjokten en bij balverlies niet het vermogen, de wil of gogme hadden om terug te rennen. Dan is de kans dat het tegen de nummer een goed afloopt wel minimaal.

Heersen

Waar de KMD-sluitpost zich onderscheidde, deed Bas Swillens dat ook. Hoewel hij bepaald niet vrijuit ging bij de 1-0, viel onze doelman verder op geen fout te betrappen. Sterker nog: hij behoedde DUNO in de 16de, 37ste en 41ste minuut voor meer tegendoelpunten door als doelman te heersen en de bal tegen te houden, terwijl dat geen vanzelfsprekendheid was. De verdedigers voor hem speelden op die momenten zo slordig dat Bas er moedeloos van geworden moet zijn. Aan de andere kant kon DUNO geen potten breken. Op het kunstgras van KMD, het hoofdveld was afgekeurd, gingen we of veelvuldig onderuit (kunstgrasschoenen vergeten, mannen?) of speelden we de lange bal in de verwachting dat Klaas-Jan Huntelaar 'm zou inschieten. Maar Huntelaar was er niet. 

De beste man van het veld, scheidsrechter Lopes (er bovenop, uitstekende conditie, geel waar het moest en geen-geel waar dat niet hoefde) zou ook in de tweede helft de beste man van het veld blijven. KMD ging steeds verder terug, DUNO drong aan - alhoewel je nooit echt het gevoel kreeg: nu gaat het gebeuren. Waar KMD de vrijwel complete linkerflank miste, kon DUNO tegen de wat gehandicapte koploper onvoldoende gas geven. Desondanks waren er dus kansen en was die 1-1 geen onverdiend resultaat geweest. Maar het bleef hopen op een goal, steeds meer tegen beter weten in. Om moedeloos van te worden.

Mooier gaan we het deze zaterdag niet maken. De koploper won, de felicitaties gaan dus naar Wateringen, en DUNO mag bij zichzelf te rade gaan. Het bijna-wel mag deze week geen excuus zijn te denken dat 'we voor hetzelfde geld' wel een goed resultaat hadden behaald. Het had gekund, zeker. Maar laten we lessen trekken uit wat deze zaterdag beter had gekund. Anders komt die vierde klasse met de week dichterbij. En dat is op weg naar 100 jaar DUNO wel een angstdroom die geen realiteit moet worden. Zaterdag Lyra thuis - dat moet het moment zijn om ditmaal tegen Westlanders wel succesvol te zijn. Succes gewenst.

Henk Ruijl

Opstelling DUNO: Bas Swillens, Evert Steinvoort, Nick Heikoop (Erwin van der Harst), Jordy Navarro, Jerry Hogeboom (Harun Okzul), Rodensio Frederik, Elyseo van de Graaf (Chico Mulder), Jordy Gout, Ben Bor, Maikel van Wijngaarden, Rico Westdorp.