Een helft goed voetbal DUNO alsnog afgestraft door DSVP

Met een minuut ter nagedachtenis aan mw. Van Huijzen, de moeder van elftallleider Rob en DUNO'er Fred, begon DUNO aan het duel tegen nummer twee DSVP. Na een overwinning en een gelijkspel was de vraag vooral: waar staan we nu? Ja, weliswaar onderin de ranglijst - maar hoe staan we er na de moeizame openingsfase van het seizoen nu echt voor? Het antwoord: DUNO kan nog altijd goed voetballen. Er staat een elftal dat in staat is het zelfs hoogvliegers als de Pijnackerse ploeg lastig te maken en bovenal: er zit echt muziek in het elftal.

Met een beetje meer mazzel hadden we bij rust op een voorsprong gestaan. In de eerste helft dwong DUNO DSVP ver terug - al houdt de nummer twee wel van inzakken en dan snel uitbreken - en hadden we als groen-zwart de beste kansen. Met Chico Mulder in goede doen stonden we na 26 minuten bijna op een voorsprong, in die fase zonder meer verdiend te noemen. Chico werd diep weggestuurd, kon alleen op de doelman af en had met iets meer voetbalgeluk de voorsprong binnengeschoten. Nu stuitte hij op doelman Dave Hes en was de riante kans op 1-0 verkeken.

Vakkundig

Dat gebeurde allemaal in een fase dat DUNO prima voetbal liet zien. We bouwden vakkundig op van achteruit en via opnieuw de sterk spelende Ben Bor was er veelal een goed vervolg. Zoals in de achttiende minuut toen Ben Chico een kans gaf, maar een kopbal net niet goed wilde lukken. Daartegenover stond een kans voor DSVP'er Rick Groen die helemaal vrijstaand in de zestien de bal over het doel schoot. Het was toch de eerste helft van Chico, want na die een-op-een situatie was hij degene die een vrije trap mocht nemen en de bal gevaarlijk dichtbij de sluitpost kreeg. Helaas, ook toen geen doelpunt.

Het DUNO dus dat voorlaatste stond, speelde een prima partij. De bekroning daarvan lag zowat in de 38ste minuut. Een ijzersterke aanval strandde maar net op, alweer, doelman Dave Hes. Het was Rico Westdorp die de aanzet gaf, er volgde een pass op Elyseo van de Graaf, die met spits Timo Tuin een een-twee opzette. Van de Graaf ontving de bal retour en schoot in, jammer genoeg zonder doelpunt als loon naar werken. 

Minste kansen

Als zo vaak viel het doelpunt voor de ploeg die voor de pauze de minste kansen kreeg: DSVP. Toch was het niet DUNO, maar de gastploeg die na 41 minuten op voorsprong kwam. Dylan de Haan was de luid bejubelde doelpuntenmaker, assistent-scheidsrechter Maarten Speets vlagde nog wel voor buitenspel, maar de scheidsrechter besliste anders: 0-1 en rust.

DUNO had in die fase de pech dat spits Timo Tuin geblesseerd naar de kant moest. Rodensio Frederik viel in - en dwong respect af met een overtuigende invalbeurt. Al in de 50ste minuut was hij met een gaaf schot dichtbij de gelijkmaker, maar de DSVP-sluitpost liet zich niet verrassen. DUNO speelde tot dan toe bepaald geen duel waarvan je dacht: dat gaan we dik verliezen. En toch was het na twintig minuten in de tweede helft helemaal voorbij. Persoonlijke fouten achterin stelden de DSVP'ers Hozan Hossaini en Michel van der Elst in de gelegenheid de 0-2 en 0-3 te maken. Bijzonder jammer hoe we met geklungel de wedstrijd weggaven. Onnodig ook.

Veel sterker

Die achterstand zou DUNO niet meer te boven komen, waarbij gezegd: het elftal van trainer Dennis van den Steen (DSVP) speelde na de doelwisseling veel sterker dan ervoor. Dat kwam voor DUNO wel slecht uit.  Hoewel Jerry Hogeboom vanaf de stip nog wel de 1-3 maakte, eindigde het duel in een heldere 1-4. Ook DSVP kreeg in de slotfase een strafschop te nemen, waaruit Dylan de Haan zijn tweede goal van de wedstrijd maakte. Dat DUNO toen inmiddels met acht man speelde door driemaal twee keer geel was een gegeven. Op enig moment was elk uitgestrekt been of duwtje geel - onnodig en onbegrijpelijk einde van een duel dat de dienstdoend arbiter tot de slotfase sterk leidde, maar waarin willekeur ging heersen.

Een nederlaag die DUNO opnieuw op de onderste plek doet belanden - een positie waar je natuurlijk niet wil staan. De eerste helft die we zagen biedt zeker perspectief, de voetbalwet daarentegen is helder: een helft goed voetbal spelen met op den duur weinig punten verzamelen is een verraderlijke route. We hebben dus een dilemma op te lossen.

Opstelling DUNO: Bas Swillens, Jerry Hogeboom, Nick Heikoop (Tobias Wijling), Maikel van Wijngaarden, Jordy Navarro (Erwin van der Harst), Harun Ozkul, Elyseo van de Graaf, Rico Westdorp, Timo Tuin (Rodensio Frederik), Bennie Bor, Chico Mulder.