Nee, schrik maar niet als jullie deze foto zien van mij, ik ben er nog steeds en ik kan ook nog altijd volop genieten van de tijd die me is gegeven. Zoals hier bijvoorbeeld, volkomen in mijn element, op zo'n prachtig Haags strand, met een camera in de hand en de eerste dichtregels zich al vormend in mijn hoofd.
STAND VAN ZAKEN
Zo'n 15 maanden geleden werd bij mij een agressieve vorm van kanker geconstateerd, bovendien bleken er in het skelet tal van uitzaaiingen te zitten. Als er toen niet snel iets zou worden gedaan, dan zou ik binnen een paar weken zijn overleden. Maar door middel van chemotherapie, hormoontherapie, radiumtherapie, botversterkende injecties enz. zou het leven kunnen worden verlengd. Voor die verlenging heb ik bewust gekozen, zeker omdat ik nog helemaal geen zin had om al afscheid te nemen, maar ook omdat ik nog veel wilde doen en veel wilde regelen voor naasten en geliefden. Helaas bleken na iets minder dan een jaar alle therapieën te zijn uitgewerkt en heb ik besloten om te kiezen voor uitsluitend een palliatieve behandeling. Hoe lang mijn lichaam het nog vol gaat houden? Geen idee en geen arts kan het zeggen. Weken? Maanden?
Ik hoop uiteraard op het laatste. Maar nu het ‘gif' van chemo, hormonen, radium enz. langzaam maar zeker uit mijn lichaam aan het verdwijnen is voel ik me wonderwel. Door toverpleisters en -pillen is van pijn vrijwel geen sprake en ga ik heerlijk ‘zwevend' door het leven, al merk ik helaas wel dat de krachten in mijn lichaam iedere dag iets minder worden. Maar in de ‘bovenkamer' zit het nog goed en blijf ik strijdbaar.
BELEVING
Nee, de afgelopen 15 maanden waren voor mij geen hel. Oké, al die kuren waren geen pretje, maar ik heb wel heel veel prettige dingen mogen ervaren. Veel mensen boden spontaan hun hulp aan, toonden oprechte belangstelling en gaven mij het mooiste cadeau dat ze maar konden geven en dat cadeau heet ‘TIJD'. Ze namen de tijd voor me, tijd voor een bericht, een kaart, een bezoek, een goed gesprek enz. En tussen al die mensen zaten ook opvallend veel leden van DUNO. Van DUNO'ers heb ik veel berichten (kaarten, e-mails, op Facebook) en vaak bezoeken mogen ontvangen. Ik wil jullie daar allemaal hartelijk voor bedanken. Het heeft me meer geraakt, dan ik nu onder woorden kan brengen. Dat bedanken zou ik het liefst persoonlijk willen doen, maar dat gaat me helaas niet lukken. Ook zijn er het afgelopen jaar nog drie dichtbundels van me verschenen en daar ben ik ontzettend trots op. Door al die geschonken tijd en aandacht van collega's, vrienden, bekenden, familie, enz. zal ik mijn leven beslist niet eindigen als een eenzame, wrokkige oude man, maar als iemand die blij en met dank en trots op het leven zal terugkijken. Want ik heb een goed, een vol, een vreedzaam en een rijk leven achter de rug ... en zelfs nog, kort weliswaar, voor de boeg.
DOELEN
Ja, ik heb ook nog een toekomst, ook al is die misschien maar kort. Gisteren, 9 januari, werd mijn dochter 21 en ik mocht dat ook vieren, dat doel heb ik alvast bereikt. Op 9 februari wordt mijn moeder 90, ook daar hoop ik bij aanwezig te mogen zijn. Op 11 maart hoop ik zelf 63 te mogen worden. Uiteraard schrijf ik dit niet om dan een cadeau te krijgen, zeker niet, maar mochten jullie toevallig aan mij denken die dag, denk dan vooral alsjeblieft aan het KWF (www.kwf.nl), want geloof me ... er valt nog veel te onderzoeken, er is nog heel veel geld nodig. En dan hoop ik uiteraard ook heel erg dat DUNO 1 nog veel punten gaat pakken en dat het heel de club een prachtig en sportief 2016 gaat worden.
Nogmaals bedankt voor alle ‘TIJD' en misschien nog wel tot ziens,
Met vriendelijke groet,
Daan de Ligt
Smildestraat 5
2545WB Den Haag
06-48470024
