Aan wie kun je nu beter vragen hoe het is om cruciale duels te spelen dan aan de trainer die DUNO in 1983 op het op-een-na-hoogste amateurniveau bracht: Ton Beije.
Inmiddels is hij op velerlei gebied binnen het amateurvoetbal actief, onder meer bij de KNVB maar ook als een van de stuwende krachten achter de site haaglandenvoetbal.nl
Destijds was hij oefenmeester van de gouden DUNO-generatie - een benaming die de huidige ploeg na de promotie naar de tweede klasse ook al verdiende. Beije zorgde er in het seizoen 1982-1983 voor dat DUNO een nacompetitie met topfavoriet ARC en 's-Gravenzande VV in z'n voordeel beslechtte en promoveerde van de derde naar de tweede klasse, toen het op een na hoogste amateurniveau (de hoofdklasse bestond nog niet).
Zo'n promotie naar het bijna hoogste niveau van Nederland, denk je daar nog wel eens aan?
Ton: "Dat gevoel raakt je nooit meer kwijt. Ik weet het nog als de dag van gisteren. We speelden eerstbij ARC in Alphen aan den Rijnin de nacompetitie, nou die ploeg was toch wel torenhoog favoriet. En waar krijg je dan mee te maken? Dat een aantal jongens de spanning niet aandurft. Verzorger Daan de Ligt waarschuwde me al. "Je zult zien", zei hij, "dat een paar gasten doen of ze blessures hebben." John Spaans, een geweldige voetballer die veel te vroeg is overleden, was een van hen. Hij begon op de bank, omdat hij dat zelf aangaf. Inderdaad: het bleek de spanning. Want toen ik hem bij een 1-0 achterstand inbracht, bleek van een blessure geen sprake. Hij scoorde, net als een andere invaller: Ed den Heijer. We wonnen met 2-1 bij ARC, een fantastisch uitgangspunt."
Op een doordeweekse avond volgde de apotheose...
Ton: "Reken maar. Was wel jammer dat het op een dinsdagavond gebeurde, maar zo stak die nacompetitie toen in elkaar. We versloegen 's-Gravenzande VV op een veld dat echt een zandbak was. Viel nauwelijks te voetballen toen op DUNO - dat is wel een groot verschil met nu. Het was werken geblazen. Dat lukte. Het was ontzettend vol met publiek, ook dat vergeet je niet meer. Wat me ook nog bijstaat van die wedstrijd is dat ik beschikte over twaalf man en ik wist aanvankelijk echt niet wie ik moest teleurstellen. Toen koos ik voor Raymond Batten, bepaald een van de beste spelers. Maar ook de speler die zomaar ineens eerder in het seizoen had geroepen dat hij op wintersport ging. Dat lag toen wel anders dan nu. Ik vond dat toen heel vervelend en wist: op een dag komt dit ook van pas. Ik heb hem uitgelegd waarom hij wissel stond en ook beloofd dat hij mocht invallen. Hij had tranen in z'n ogen vanwege die reservebeurt. Ik kan me dat nog allemaal zo goed herinneren! En dan het feest na afloop, het was groots bij DUNO."
Als DUNO nu...
Ton: "...het zou redden? Dan maakt de club echt de stap naar de top van het amateurvoetbal. In die eerste klasse zitten echt grote namen. Vergis je niet."
En, maken we kans?
Ton: "Ik volg het nauwlettend allemaal. DUNO staat voor twee cruciale wedstrijden. Voor het duel bij DSO geldt hetzelfde als voor ADO Den Haag dit weekeinde bij Roda JC: je mag niet verliezen. Dan kun je het gewoon een week later alsnog afmaken en blijft het verschil met DSO op vijf punten. Bij winst kun je het natuurlijk tegen Lyra helemaal goed afronden. DSO is in elk geval een hele cruciale wedstrijd. Waarbij ik denk dat DSO mentaal heel sterk is geworden. Ze zitten in een goede reeks. DUNO kan nog wel moed putten: op dat veld is de club gepromoveerd naar de tweede klasse. Er liggen goede herinneringen. DSO-uit is een veld dat DUNO goedgezind is."
