Veel verenigingen kennen tussen 15 maart en 15 juni een uiterst onrustige periode. Binnen diedrie maanden, in veel gevallen zelfs al eerder dan 15 maart, wordt het verenigingsleven voor een groot deel beheerst door overschrijvingsperikelen.
In deze periode worden leden, al dan niet tegen een financiële beloning, benaderd om bij een andere vereniging te komen spelen. Zo werkt het marktprincipe toch, zou je zeggen?
Ik denk echter dat er meer aan de hand is dan dat alleen het marktmechanisme zijn werk doet.Het is natuurlijk begrijpelijk dat als een speler zich aanmerkelijk sportief kan verbeteren, hij het bij een andere vereniging een stap hogerop probeert. Dat is in de praktijk echter een uitzondering. Een voorbeeld; de realiteit is dat net als vorig jaar een half team spelers, verleid met toezeggingen, naar een zich ambitieus voordoende club uit Houtwijk vertrekt. Dat is pijnlijk en zorgelijk voor DUNO. Net als veel andere leden die om vergelijkbare reden naar andere verenigingen vertrekken is het voor DUNO als vereniging een aderlating en raakt het de vereniging in de basis.
Ik vind het in deze omvang van ronselen en schooieren van spelers verwerpelijk en in tegenspraak met de uitgangspunten van een vereniging.
Het betalen van soms riante spelersvergoedingen op 4e, 3e en 2e klasse-niveau is mijns inziens korte termijn politiek en draagt zeker niet bij tot het verstevigen van de vereniging. Noodgedwongen doet DUNO op meer bescheiden schaal en uiteraard - laat ik dat heel nadrukkelijk stellen, ook als anderen dit anders beweren - zonder financiële vergoedingen te verstrekken, hier ook aan mee. Jammer, maar we moeten helaas wel meedoen in deze opgeklopte en vaak onfatsoenlijke amateur-transfermarkt. Als wij geen andere spelers zouden benaderen met de vraag of zij interesse hebben om bij DUNO te komen spelen dan zou het voortbestaan van o.a de seniorenselectie ernstig in het gedrang komen.
Wat is wijsheid? Wat zijn alternatieven, hoe kunnen wij ons hierbij anders manifesteren? Wie het weet mag het zeggen.......ik vind het resultaat van die massa overschrijvingen in ieder geval teleurstellend, en dan druk ik mij nog netjes uit.
Afgelopen week kreeg ik het overzicht van de mutaties, dat wil zeggen het overzicht van het afgelopen jaar tussentijds vertrokken en vertrekkende leden; ruim 100. Dat is net als vorig jaar ongeveer 20% van het ledenaantal van DUNO. Natuurlijk hebben zich ook weer veel leden bij DUNO aangemeld - en dat is verheugend - maar de grote wisseling van leden heeft forse consequenties voor het klimaat en de structuur van de vereniging.
Een vereniging als DUNO heeft zich tot nog toe gekenmerkt als een vereniging waar men overwegend een langere periode lid van was en waar men zich min of meer ook verbond met de vereniging. Die verbondenheid uitte zich onder meerin het verrichten van kleine incidentele klusjes tot een of meerdere seizoenen verrichten van vrijwilligerswerkzaamheden als leiderschap van een (jeugd)team, fluiten van wedstrijden, kantinediensten, commissiewerk etc. Die binding met de vereniging wordt (helaas) steeds minder.
Dat is een maatschappelijk verschijnsel, een gegeven van deze tijd. Men gedraagt zich steeds meer als consument en bepaaltde keuze, een aankoop van een artikel is in deze vergelijkbaar met een lidmaatschap, voor slechts een korte periode. Hierna ziet men wel weer verder. Een mobieltje, een fiets, kleding; het zijn overwegend gebruiksartikelen die men na een korte periode inwisselt voor een nieuwe. Een lidmaatschap van een vereniging valt hier nu blijkbaar ook onder.
Hoe nu verder? Wij moeten eerst nadenken wat de reden is waarom het verloop zo groot is. Ook moeten wij nadenken over wat de consequenties zijn van het verloop voor een vereniging als DUNO. DUNO blijft de vereniging die het is, wij doen niet mee aan deze onzinnige praktijken maar richten ons op de basis van onze vereniging; een plek waar je je thuis voelt en waar je je sportieve hobby kunt uitoefenen.
Alle leden die DUNO wel trouw blijven, en dat is natuurlijk wel 80%, hopen wij komend seizoen weer een plezierige thuisbasis te bieden.
Alle leden, senioren en junioren, die zich als nieuw lid bij DUNO hebben aangemeld heten wij hartelijk welkom. Wij rekenen erop, meer realistisch: wij hopen dat jullie een langere periode het groen-zwart zullen dragen.
Rob Leenheer, voorzitter hsv DUNO
