We condoleren Marijke, de kinderen, verdere familie en vrienden met dit grote verlies. DUNO ziet een markant en betrokken mens heengaan. Den Haag verliest een stadsdichter die hij gedurende vele jaren was. Want Daan was een duizendpoot binnen onze vereniging, daarbinnen en daarbuiten ook en vooral bezig met zijn grote passies: fotograferen en gedichten maken. En hij maakte als dichter faam. Vele gedichtenbundels zagen het levenslicht.
Een fijn, warm mens bovenal. Dat was hij. En zo herinneren wij ons Daan.
Zo iemand die er altijd voor je was. Op wie je kon rekenen. De laatste maanden kondigde het afscheid zich aan. Gelukkig kon Daan nog een paar maal op DUNO zijn. Op onze nieuwjaarsreceptie, tijdens thuiswedstrijden van DUNO 1 en op andere clubmomenten. Dan zag je: velen kennen Daan, de sportverzorger die kort voor de gouden DUNO-jaren vol promoties (in de jaren tachtig) naar onze club kwam en er nooit meer zou vertrekken.
Op Facebook van Daan staat deze maandagavond een gedicht
Altijd lucht
Eeuwig water
Immer strand
De mens is slechts
Een vluchtige passant
DUNO
Daan wijdde een flink deel van zijn leven aan DUNO. Zoals gememoreerd: hij was er allereerst onder trainer Ton Beije verzorger van de ZaMi-selectie, maar Daan toonde zich van vele markten thuis. Hij verzorgde bijdragen in het clubblad, was de kartrekker achter DUNO's vrouwenafdeling in hernieuwde vorm, de man achter DUNO's zaalvoetbalsuccessen en ook webmaster; niets was hem te veel. Het mooie aan Daan was: hij was daar dankbaar voor. Voor wat DUNO hem kon brengen. "Bedankt voor de fijne tijd die ik bij DUNO heb mogen beleven," appte hij maandagochtend nog. Een paar uur later zou hij overlijden.
Het ging snel, de afgelopen dagen. Daan schreef: "De kanker heeft zich de laatste dagen bijna explosief ontwikkeld. Het gaat helaas niet meer lukken. Het hoofd wil nog wel, het lichaam is op." Eerder vertelde Daan: "Nee, de afgelopen maanden waren voor mij geen hel. Oké, al die kuren waren geen pretje, maar ik heb wel heel veel prettige dingen mogen ervaren. Veel mensen boden spontaan hun hulp aan, toonden oprechte belangstelling en gaven mij het mooiste cadeau dat ze maar konden geven en dat cadeau heet 'TIJD'. Ze namen de tijd voor me, tijd voor een bericht, een kaart, een bezoek, een goed gesprek enz. En tussen al die mensen zaten ook opvallend veel leden van DUNO."
Hij vervolgde: "Van DUNO'ers heb ik veel berichten (kaarten, e-mails, op Facebook) en vaak bezoeken mogen ontvangen. Ik wil jullie daar allemaal hartelijk voor bedanken. Het heeft me meer geraakt, dan ik nu onder woorden kan brengen. Dat bedanken zou ik het liefst persoonlijk willen doen, maar dat gaat me helaas niet lukken. Ook zijn er het afgelopen jaar nog drie dichtbundels van me verschenen en daar ben ik ontzettend trots op. Door al die geschonken tijd en aandacht van collega's, vrienden, bekenden, familie, enz. zal ik mijn leven beslist niet eindigen als een eenzame, wrokkige oude man, maar als iemand die blij en met dank en trots op het leven zal terugkijken. Want ik heb een goed, een vol, een vreedzaam en een rijk leven achter de rug."
Erelid
Voor zijn verdiensten voor de club werd Daan op 27 februari 2015 benoemd tot Erelid van DUNO. Dat gebeurde tijdens de feestelijke presentatie van zijn bundel vol sportgedichten in een volle en beregezellige huiskamer van DUNO. De onderscheiding wordt zelden uitgereikt en is bijzonder. Niet veel leden zijn Erelid. Het werd een gedenkwaardige avond in onze huiskamer, waar vele sportprominenten en DUNO'ers van een bevlogen avond genoten.
27 februari 2015: Daan wordt benoemd tot Erelid van DUNO. Bestuurslid Alphons Pije reikt de speld uit
Binnen en buiten de club kennen we Daan, geboren Hagenaar, als iemand die op late leeftijd doorbrak met zijn rake, relativerende gedichten over Den Haag. Pas op zijn vijftigste gaf De Ligt een bundel uit: Vijftig. In zijn debuutwerk staan ook stadsgezichten; korte dichterlijke beschrijvingen van plekken in de Hofstad. Het wekte de aandacht van de Haagsche Courant, die 25 stadsgezichten wilde publiceren. Uiteindelijk werden het er 250, verspreid over acht jaar.
'Ik dichtte daarvoor natuurlijk ook al, maar dan op internet. Vanaf het moment dat ik stadsdichter werd bij het AD, in 2003, werden ze ook afgedrukt', vertelde Daan, die uiteindelijk acht dichtbundels uitgaf. 'Ik dichtte over van alles in Den Haag, de mensen, straten, gebouwen.'
Relativering
Daan relativeerde altoos en was optimistisch. Hij zag de zon graag in het water schijnen. 'Het is veel minder slecht gesteld met Nederland dan de meeste mensen denken. We kunnen denken en zeggen wat we willen, we hebben eten en een goed dak boven ons hoofd. Dat vergeten mensen wel eens. En dat weerklonk inderdaad ook wel eens in mijn gedichten.'
Naast plekken in de stad en de actualiteit, dichtte De Ligt ook over de sport. En dan ontkom je in een stad als Den Haag niet aan ADO. Zo dichtte hij naar aanleiding van de investering van de Chinees Wang:
In Barcelona worden ze wat bang
ook in Madrid is men beslist geschrokken
in München luidt men nu al angstig klokken
en Amsterdam vreest af- en ondergang
in ‘t Forepark klinkt voortaan jubelzang
door u durf ik daar zeker op te gokken
Gedichten met een knipoog. Humor ook. En met een vrolijke kijk op het leven. Optimistisch dus. Het pleitte voor Daan, die ook zijn naderende dood van de positieve kant bekeek. "Ik heb het geaccepteerd en dan is dit eigenlijk wel een mooie manier om te sterven. In die zin, ik heb de tijd om van iedereen afscheid te nemen en dat is me heel erg veel waard."
Bedankt Daan, voor alles dat je betekende. Voor de mensen om je heen, voor de club DUNO en velen daarbuiten. Toen ik je onlangs vertelde dat met jouw heengaan heel wat DUNO heengaat, keek je me verwonderd aan. "Doe niet zo gek", zei je. "Zoveel heb ik niet betekend voor de club." Hoe mooi ook die bescheidenheid, wij weten wel beter. Dat Erelidmaatschap was niet voor niets.
Bedankt dat je er was en bedankt voor alles dat je deed.
Henk Ruijl
(over tijdstip en plaats van het afscheid van Daan is nog niets bekend. Zodra we dat weten, vermelden we dit uiteraard op onze site).
