DUNO heeft dinsdag 24 september massaal afscheid genomen van Adri van der Zijden. In een volle aula op Ockenburgh brachten veel DUNO'ers van toen en nu een laatste groet. Namens DUNO sprak oud-voorzitter Rob Leenheer. Zijn speech staat hieronder.
Afscheid Adri van der Zijden, speech Rob Leenheer
Een korte terugblik op haar leven bij DUNO. Zo kun je het wel stellen, een groot deel van het leven van Adri stond immers in het teken van haar vereniging DUNO.
Familie; wat zal het verdrietig zijn om op dit moment je vrouw, je moeder/schoonmoeder, je oma, tante, vriendin te moeten herdenken.
Naast het verdriet dat we nu om haar hebben wil ik haar namens DUNO bewust herdenken op een wijze die zo bij haar past; een herdenking met ook een vrolijke noot en een kwinkslag. Want zo was Adri immers ten voeten uit.
Niet voor niets heeft men het bij DUNO de afgelopen dagen over het overlijden van de oma van DUNO. Een eervolle titel voor Adri die automatisch is ontstaan en die haar geheel past. Want waar denk je doorgaans bij het begrip ‘oma' aan? Juist, ....aan een oudere, wijze, begripvolle, lieve en warme vrouw waar je altijd bij terecht kunt. Ik hoef u niet verder uit te leggen waarom juist die titel ‘oma van DUNO' op Adri van toepassing is.
Met de titel van ‘oma van DUNO' heeft zij onbewust haar 3e titel te pakken:
1. DUNO'er van het jaar in 1994, samen met haar onafscheidelijke Bertus
2. Een koninklijke onderscheiding in 2007, eveneens samen met haar Bertus
3. En nu dus de oma van DUNO
Wat zijn er de afgelopen dagen veel hartverwarmende condoleances op de website geplaatst; ruim 90 stuks. Reacties van leden maar ook van veel oud-leden, trainers en DUNO-bekenden. Dat is een teken dat Adri enorm geliefd was. Bertus, we hebben het nu over Adri maar die oprechte waardering geldt ook voor jou hoor.
Je kunt ze bijna niet los van elkaar noemen; Bertus & Adri, een onafscheidelijk duo en eigenlijk bij geheel DUNO, jong en oud, bekend.
Als vrijwilligers werden jullie altijd in één adem genoemd en als vrijwilligers zijn jullie min of meer het gezicht van DUNO geworden.
Ik som jullie taken als vrijwilliger even op: bardiensten op donderdag, de vaste clubavond, in de weekends, bij jeugdtoernooien, de nieuwjaarsreceptie, feestavonden, de klaverjasavond, ......noem maar op. DUNO kon altijd een beroep op jullie doen.
Tientallen jaren heeft Adri met hart en ziel en volle overgave bardiensten gedaan.
Zij was altijd bereid om in te vallen. Bijna verontschuldigend als ze eens verhinderd was. Naarmate de jaren verstreken en zij steeds meer lichamelijke klachten kreeg moest zij enkele jaren geleden verstek laten gaan.
DUNO kent de verenigingswaarden ‘sportief, gastvrij en behulpzaam', jullie gaven daar beiden optimaal vorm aan.
Adri was een felle tegenstander van betaalde bardiensten. Haar ongezouten mening hierover ('als jullie gaan betalen dan kap ik er direct mee') is dan ook meegenomen in de bestuursvergaderingen. Je moest haar mening hierin niet vergeten hoor!
Ik zal kort een aantal hartverwarmende digitale condoleance reacties citeren:
• Gecondoleerd met het verlies van een bijzondere vrouw
• We zullen Adri missen, haar interesse in ons, onze kinderen, haar vrolijke lach en haar warme zorgzaamheid voor iedereen
• Altijd in voor een grap en een gepaste opmerking
• Een vader die aan zijn vragende zoontje probeert uit te leggen wat lieve mensen zijn (Bertus &Adri dus)
• We zullen haar vrolijke lach en praatjes missen
• Adri was een kanjer en een verschrikkelijk goed mens.
Als we deze reacties goed tot ons laten doordringen dan besef ik des te meer hoe belangrijk de rol van een echte vereniging voor ons allen is. Een plek waar je vrienden voor het leven ontmoet, een plek waar je je thuis voelt en een plek waar je je hobby kunt ontwikkelen.
Adri en DUNO hadden de afgelopen 56 jaar die band opgebouwd. Adri was eerst supporter van voetballer Bertus, ze heeft haar zonen Ronald en Paul daar zien gaan voetballen, haar kleinkinderen Gino en Ashley en Jim. Later haar schoonzoon Jan met zoons Lars en Dylan.
Ook hun 40- jarig huwelijksfeest werd, hoe kan het ook anders, in de oude kantine bij DUNO gevierd. Tja, wat kan een vereniging toch ontzettend waardevol zijn.
Adri was erg betrokken bij de nieuwbouw van DUNO en heeft ons geregeld geattendeerd op het feit dat de nieuwbouw vooral ook weer een warm thuiskomen moest blijven uitstralen. Uiteindelijk was zij (met wat kanttekeningen) zeer content met de oplevering van het nieuwe gebouw.
Adri kon als het om de sportieve prestaties ging ook ongemeen fel uit de hoek komen; "die gasten moeten eens hun best gaan doen", was een vaker gehoorde uitsprak van haar.
Of die reactie op haar schoonzoon Jan die kortgeleden achteloos vroeg of DUNO al een nieuwe hoofdsponsor had gevonden: "nee, ze zitten eigenlijk op jou te wachten". Haar welgemeende en rake kwinkslag gaf Jan het laatste zetje om diezelfde avond nog sponsor te worden.
Ook Bertus, altijd in voor een soms ook grove grap, kon zij behoorlijk en schaterlachend van repliek bedienen. Ook in dat opzicht waren zij meer dan aan elkaar gewaagd.
Ik wil namens DUNO besluiten met het prachtige, speciaal voor Adri opgestelde gedicht van onze huisdichter Daan de Ligt:
Je bent niet dood zolang men aan je denkt
Zolang er foto's zijn waarop je straalt
Je stem nog klinkt in vrolijke gedachten
De dood kwam langs, toch zal hij moeten wachten
Je bent er nog, al schijn je afgedwaald
Je bent er nog zolang je warmte schenkt
Die warmte Adri is nog niet verdwenen
Je lichaam ging, je geest gaat moedig door
Gehecht aan je verwanten en je vrienden
Bedankt, jij DUNO's trouwste oudgediende
Je lach en wijsheid vinden nog gehoor
We blijven altijd kracht aan jou ontlenen
