Henri van Doorn (foto) is DUNO's nieuwe voorzitter, althans: zo beogen we dat. De leden kiezen in het najaar definitief de opvolger voor Rob Leenheer, die in juni het stokje overdraagt aan Henri van Doorn. De voorzitter in spe komt aan het woord in bijgaand, zeer openhartig interview.
Gefeliciteerd! Het ziet ernaar uit dat je voorzitter wordt van de mooiste voetbalclub van Den Haag... Wie is Henri van Doorn?
Henri: "Ik ben als ras-Hagenees geboren (1951) en opgegroeid onder de rook van het Zuiderpark in Moerwijk. In een gezin met twee zussen (als een van een tweeling). Ze hebben me getracht op te voeden op de lagere school met fraters. Na de middelbare school (Thomas Morecollege) heb ik de Akademie van Lichamelijke opvoeding gedaan (HALO 1969-1973). In 1972 heb ik driekwart jaar in Amerika gezeten via een studentenuitwisselingsprogramma. Anderhalve maand gewerkt als foreign counsellar en gesport op de East Stroudsburg State University in Pennsylvanië."
"Verder vakantie in Los Angeles, New York, San Fransisco, Canada en ga zo maar door (een fantastische tijd). In 1973 afgestudeerd en tijdelijk gewerkt (als overbrugging voor mijn dienstplicht) als leraar lichamelijke opvoeding op de Hugo de Groot Scholengemeenschap en de pedagogische akademie. Gewerkt als reisleider bij de NBBS (Nederlands studentenburo) en een aantal maanden bij de club Meditteranee (Spanje). Mijn voetbalcarriere afgesloten (onder meer blessures) en via een waarneming van een collega in het volleyballen terecht gekomen. Ik verdiende mijn vakanties door prijzengeld (soms in natura) in het internationale strandvolleybalcircuit (Frankrijk en Spanje). In 1974 was het lichting vijf waarmee ik ons leger blij heb gemaakt met mijn aanwezigheid. Uiteindelijk in Ermelo op het sportburo (Jan van Schaffelaar kazerne) gewerkt bij de sroki (sectie reserve officieren en kader). Tijdens mijn diensttijd kreeg ik de gelegenheid om (in Utrecht) fysiotherapie te gaan studeren, deels in het weekend. Moest wel extra wacht lopen maar elke avond in de kroeg leek me ook zo wat. "
"Ik ben in die tijd gaan samenwonen (foei!) met een volleybalster (Angelique) in Scheveningen. In 1977 als beste student afgestudeerd en daarna een aantal jaren als docent fysiotherapie gewerkt in Utrecht. In 1978 begonnen met mijn toenmalige zwager in Rotterdam als zelfstandig fysiotherapeut in een gezondheidscentrum (was een novum in die tijd). Wat later een vestiging erbij geopend in Voorburg. De maatschap groeide uit tot 4 met 5 collega's in loondienst. In 1978 ben ik in de Vruchtenbuurt gaan wonen in de directe omgeving van DUNO. Getrouwd met Angelique en in 1981 werd mijn zoon Hein geboren en in 1984 mijn dochter Marieke. Mijn eerste zoon (Jaap 1980) is overleden na een vroeggeboorte. Inmiddels carriere gemaakt als trainer coach in het volleybal. Diverse malen kampioen geworden en mijn hoogtepunt in de 80'er jaren was het landskampioenschap van Starlift Voorburg en het behalen van de Europacup 3. In 1990 is mijn vrouw na een kortstondige ziekte overleden. Hierdoor moest ik veel organiseren en tijd spenderen aan mijn beide kinderen (8 en 6 jaar). Met het volleyballen ben ik toen gestopt."
"Ook omdat ik 's avonds wat meer tijd had ben ik in 1994 op de Erasmus Universiteit begonnen aan de deeltijdstudie Beleid en Management Gezondheidszorg. Onder andere door een aantal bestuursfuncties (bestuur stichting Gezondheidscentrum Rotterdam, Stichting Pensioenfonds Fysiotherapeuten, Voorzitter kwaliteitscommissie Fysiotherapie Zuid-west Nederland e.a.) was ik hierin geinteresseerd. Een aantal jaren in overlegorganen gezeten met de GGD, SozaWe en Erasmusuniversiteit en met het COPD platform West Nederland. Na het afstuderen middels een onderzoek met professor van der Zee van de Vrije universtiteit te Amsterdam (kwaliteit verzorging - en verpleeghuizen) heb ik van 1999 tot 2003 een parttime managementfunctie vervuld in het gezondheidscentrum te Rotterdam (zo'n 50 medewerkers). Daarna is er een fusie ontstaan. In 2010 kreeg ik longproblemen in combinatie me rugklachten (twee hernia's en sterke facetarthrose in de rug). Na 1 jaar kwam de kracht in het been weer een beetje terug maar ik heb toch besloten om het actieve werk te stoppen. Mijn longproblemen kunnen niet verminderen en door mijn rug heb ik ook beperkingen. Op 1 januari 2011 dus gestopt in Rotterdam en mijn praktijk verkocht. Wel heb ik daar mijn huidige vriendin Marjan leren kennen met wie ik inmiddels al vijf jaar een (lat) relatie heb. Zij is logopedist in het speciaal onderwijs te Rotterdam en daar nog woonachtig. Inmiddels heb ik een baan in loondienst in een revalidatiecentrum voor 34 uur te Den Haag. Een innovatie in de zorg, wetenschappelijk onderbouwd als onderdeel van een landelijke organisatie. Het is grotendeels kantoorwerk waar ik als therapeut samenwerk met psychologen en revalidatieartsen."
Welk DUNO-verleden heb jij?
Henri: "Ik ben als vader van mijn zoon Hein, die bevriend was met de zoon van Fred Meere (Kevin) begonnen bij de zondagveteranen in de eind tachtiger jaren. Een heerlijk team met Leo van Zijl, Barry van der Mark, Aad van Eeten en meer van die gangsters. Hein speelde toen bij de jeugd met als leider Pierre Toet. Later heeft Alphons (die mijn voetbaltalent ontdekte !) mij bij de zaterdagveteranen gevraagd, waar wat meer voetbal in zat (!). Ik ben dus zo'n 25 jaar lid, denk ik. Met voetballen eerder begonnen bij VIOS waar ik in het C-team speelde (met de bekende Wim van Laar onder anderen). Later ben ik naar GDS gegaan waar ik tot mijn 18e in het regionale A-team speelde."
Waarom ben je bereid tijd te steken in de club?
Henri: "Het belangrijkste motief is dat het me leuk lijkt om te doen, gegeven eerdere bestuurservaringen. Daarnaast heb ik wat meer tijd doordat mijn dochter nu het huis uit is en ik een 9-5 baan heb. Een ander motief is dat iemand z'n nek moet uitsteken en dat ik het idee heb dat ik wat kan toevoegen aan onze club. Het zal overigens niet meevallen om Rob na alle periodes bij elkaar twintig jaar te vervangen. Die beschouw ik toch wel als een icoon. Mijn bereidheid berust overigens ook op het feit dat we in mijn optiek met onder anderen Alphons, Linda, Koos, Fred, Wim en Henk een paar fantastische bestuursleden hebben bij DUNO. Tenslotte doen we het met z'n allen. Bovendien blijft Rob voorlopig mijn back up daar ik wat tijd nodig zal hebben."
Waar ga jij de accenten leggen?
Henri: "Voordat ik accenten ga leggen, zal ik me eerst moeten gaan inwerken en daar is enige tijd voor nodig. Maar ik denk wel dat de jeugd en de bijbehorende ouders meer aandacht moeten krijgen. Daarnaast wordt een voetbalclub (ook DUNO) steeds meer een maatschappelijke onderneming waar je het met voetbal alleen niet meer redt. Alphons vertelde daar eerder al over, net als Rob. Dat betekent dat onze club naast de corebusiness voetbal steeds meer een wijkgerichte maatschappelijke functie gaat bekleden. Dat schept ook kansen overigens maar een gezonde financiele exploitatie is en blijft allereerst het uitgangspunt naar mijn mening. Tenslotte kan je niet voor anderen zorgen als je niet eerst voor jezelf zorgt nietwaar!
Wat is voor jou het DUNO-gevoel?
Henri: "Bij mij staat DUNO voor gastvrijheid, sportiviteit, relativeren, open toegankelijkheid en gezelligheid. Iedereen kan in principe lid worden. We beseffen onze mogelijkheden. Er is geen dwangmatig streven om ten koste van alles het hoogste na te streven. En gezelligheid? Als ik zie dat er veel spelers van ver komen alleen om bij DUNO te (bllijven) spelen dan moet het toch als een warm groen/zwart bad aanvoelen. Er zijn teams met een enorme cohesie. En het feit dat normen en waarden veel aandacht krijgen (al is er nog een wereld te winnen) betekent dat ook sportiviteit bij DUNO hoort."
