DUNO'ers nemen afscheid van erevoorzitter Rob Slier met speech Rob Leenheer

Korte tijd nadat Rob Slier de voorzittershamer aan mij had overgedragen overleed een lid van DUNO.

Rob belde mij op en vroeg of ik er aan gedacht had om te vragen of er iemand namens de vereniging tijdens de uitvaart ook zou spreken. Dat was indien door de nabestaanden gewenst immers een traditie van zijn vereniging. Een vereniging waar hij zich lange tijd met hart en ziel verantwoordelijk voor had gevoeld. Uiteraard was daar destijds in voorzien.

Nu, ruim 23 jaar later is die traditie nog steeds aanwezig en wordt er nu bij de uitvaart van Rob zèlf bij hèm stilgestaan.Op kerstavond overleed Rob Slier na een periode van steeds meer lichamelijke ongemakken. Die ongemakken weerhielden hem maar in zeer beperkte mate om naar zijn club te gaan. Met name de thuiswedstrijden bezocht hij trouw, de laatste tijd ook samen met zijn vrouw Emmy.

DUNO, en dat kan gerust worden gesteld, beheerste een groot deel van zijn leven. Rob heeft heel veel tijd, energie en kennis in de vereniging gestoken.

Zoals Henk Ruijl vorige week in het memoriam beschreef begon Rob als voetballer bij DUNO in de jaren '60, op de zondagafdeling wel te verstaan. Hij was lid geworden via zijn zwager Cees Mos. Rob was op het veld geen grootse voetballer, geen enorm talent maar een hardwerkende en bikkelende speler. Rob zelf, indien dat hem gevraagd werd, vertelde met bescheiden trots dat hij tot zijn 56e zelf had gevoetbald maar liet een beoordeling van zijn kwaliteiten wijselijk aan anderen over. Rob was naast het voetballen zelf al snel intensief betrokken bij het reilen en zeilen van de vereniging. Met het risico wat te vergeten som ik een aantal activiteiten en functies op waar hij actief aan deelnam:
Secretariaat van eerst de zondag, later een deel van de zaterdagafdeling
Verzorgen van het wekelijke clubblad
Inkoop en organisatie van de horeca
Het zelf draaien van de kantinediensten
Lid waarden- en normencommissie
Voorzitter van de Bouwcommissie
Wedstrijdsecretariaat
Bestuursvertegenwoordiging en natuurlijk het voorzitterschap van de zondag afdeling en later de gehele vereniging.

Rob was een voorzitter die zowel het compromis zocht maar ook niet schuwde om zelf besluiten te nemen als de situatie daar om vroeg. Henk Ruijl schreef al in het In memoriam over Rob Slier dat besprekingen vaak lang duurden en er door Rob niet op een uurtje meer of minder werd gekeken. Dat kon toen ook nog, we spreken immers over 30 tot 40 jaar geleden. Leden van het eerste uur die Rob ook als voorzitter hebben meegemaakt beschrijven hem als een echte voorzitter. Bij enig doorvragen blijkt dan dat men Rob herinnert als een strenge doch rechtvaardige man die belangstellend was voor de leden en ook tijd had voor een grapje.

Rob werkte destijds intensief samen met een groepje DUNO' ers van het eerste uur zoals Gijs Zoutenbier, Piet Dijkman, Arie Buis, Maarten Spaans, Piet Nieuwenhuijsen en Aad Kieboom. Rob Slier was een voorzitter met een enorm plichtsbesef én gevoel voor verhoudingen en tradities. De vergaderingen van de KNVB werden altijd door hem bezocht; tijd of geen tijd, Rob was als voorzitter van DUNO daarbij aanwezig.

Rob Slier was op wedstrijddagen vrijwel altijd aanwezig. Tot voor enkele weken geleden bezocht hij trouw de thuiswedstrijden van het 1e elftal. Kou of regen deerden hem niet, voor hem waren slechte weersomstandigheden geen reden om binnen te gaan zitten. "Je hoort gewoon langs de lijn te staan', aldus Rob. De leden en gasten werden voor de jaarlijkse nieuwjaarsrecepties traditioneel verwelkomd door Rob Slier en zijn mede bestuursleden. Bij binnenkomst werd iedereen persoonlijk verwelkomd, werden nieuwjaarswensen geuit en een aantal consumptiebonnen overhandigd.

Rob stond er op dat zijn mede bestuursleden dan ook tijdig aanwezig waren en zo acte de présence gaven.Rob Slier stond gedurende zijn voorzittersperiode middenin de vereniging maar sloot zich ook deels af voor wat betreft zijn privé leven. Slechts een enkeling kende hem persoonlijk wat beter. In 1993 heeft Rob het voorzitterschap van DUNO aan mij overgedragen.

Ik heb toen een lijst met allerlei wetenswaardigheden en bijzonderheden van de club van hem overgedragen gekregen. Hij vroeg mij aandacht te hebben voor individuele leden, leden die extra aandacht of wat toezicht nodig hadden, leden die tijdelijk wat krap bij kas zaten maar hij wees mij ook op leden die wellicht sponsor konden worden.

Ook de bij DUNO behorende tradities waren onderdeel van de handgeschreven overdrachtslijst. Na zijn voorzittersperiode heeft Rob nog lange tijd allerlei taken voor de vereniging verricht, naarmate zijn leeftijd vorderde waren dat ook taken meer op de achtergrond. Dat laatste was niet altijd makkelijk voor hem, Rob wilde vanuit zijn strenge plichtsbesef graag een deel van de controle behouden.Als nieuwe voorzitter werd ik destijds geregeld op een tactvolle maar desalniettemin strakke wijze door hem "ter verantwoording geroepen". Met name toen in de jaren rond de nieuwbouw van Haagsche Dynamiek de definitieve besluitvorming over de nieuwbouw lang uitbleef en sommige leden zich ongerust maakten, voelde Rob zich verantwoordelijk om persoonlijk navraag naar de voortgang te doen. Na een toelichting en verdere uitleg mijnerzijds over hoe ingewikkeld sommige procedures zijn was hij gerust gesteld.

Rob was erg trots dat hij, samen met Carmen Ruijl, de eerste steen van Haagsche Dynamiek mocht leggen met de volgende tekst: deze steen symboliseert het vertrouwen van DUNO in alle generaties. In het jaar van de nieuwbouw werd hij uitgeroepen tot ere-voorzitter van DUNO. De hierbij behorende gouden speld droeg hij zichtbaar met trots.In zijn laatste taak, assistentie bij bestuurs vertegenwoordiging bleek hij nog steeds over een groot netwerk te bezitten, een netwerk dat naarmate de jaren vorderden, natuurlijk steeds kleiner werd.Rob werd die laatste jaren ook stiller en nam niet snel meer actief deel aan gesprekken en discussies. Hoewel goed bij geest kon hij de ontwikkelingen niet altijd snel genoeg volgen, dat is ook logisch natuurlijk. Zijn aanwezigheid bleef uiteindelijk beperkt tot het drinken van een kop koffie en na de wedstrijd een biertje.Kerstavond overleed Rob Slier op 86-jarige leeftijd. Voor hem en DUNO kwam hiermee een eind aan een lange periode van onvoorwaardelijke clubtrouw.

Hij heeft daar ook veel voor teruggekregen. Vandaag bijvoorbeeld hing Rob Steensma op DUNO de vlag halfstok. Waarom? "omdat ik dat als een plicht beschouw", aldus Rob Steensma.
Wij bedanken Rob hierbij nogmaals voor alles wat hij voor DUNO heeft betekend.

Rob Leenheer