Wat was voor jou het DUNO-hoogtepunt in 2016?
Henri: "De vrijwilligersavond vond ik fantastisch en ook de sportdag waarbij veel jeugdspelers en ouders aanwezig waren. Dat zij echt verbindende verenigingsactiviteiten."
Aan welke wedstrijd bewaar je de beste, leukste herinnering?
Henri: "Een van de kampioenswedstrijden bij de jeugd, waarin ik met de ouders de hele wedstrijd meeleefde en uiteindelijk de ploeg mocht feliciteren, erg leuk."
Wat had er anders gemoeten of gekund bij DUNO?
Henri: "We hebben ook met het bestuur mogelijk de leden het idee gegeven dat bij DUNO de bomen in de hemel groeien. Terwijl door kostenstijgingen en terugtrekkende sponsors we niet in staat zijn om met alle voetbal gerelateerde inkomsten de voetbalvereniging dekkend te financieren. Die boodschap moeten we gaan uitdragen de komende tijd."
Waar heb je het meest om gelachen in het DUNO-jaar 2016?
Henri: "Niet zoveel gelachen in 2016. Vooral de sportieve prestaties vielen erg tegen met de degradaties..."
Welke hoop koester je voor 2017 als het om DUNO gaat?
Arie: "Dat het sportief weer beter gaat en gelukkig zitten we weer in de lift. En verder dat we onze verenigingswaarden meer gaan uitdragen waarbij we recht gaan doen aan onze uitgangspunten en vooral sportiviteit en respect laten prevaleren boven het per se moeten winnen! Dat wordt wel een traject van een lange adem overigens!"
En wat hoop je voor jezelf en de mensen die je lief zijn?
Arie: "Voor mezelf hoop ik dat ik nog lang vitaal kan blijven ondanks een aantal beperkingen en tijd kan gaan steken in mijn gezin en kinderen. En dat zal wel de nodige moeite kosten om met genoeg energie die rol te gaan vervullen. Het zal belangrijk zijn om te blijven sporten en dat hoop ik dan ook lang vol te houden."
