Vraag een willekeurig DUNO-lid op leeftijd welke speler van DUNO het ooit tot een plaats in het Nederlands elftal heeft geschopt en u zult ongetwijfeld de naam van Bob Stam horen. Toch is er nog een speler van DUNO geweest die ooit het oranje shirt over de schouders heeft mogen trekken, zijn naam is Joek (eigenlijk Piet) Brandes.
Piet Brandes (geboren in 1920), die om niet meer te achterhalen redenen soms Joep, dan weer Joek werd genoemd, kwam op 15 maart 1946 naar Feyenoord. Daarvoor voetbalde hij voor DUNO, VUC en 't Gooi.
Van beroep was de uit Den Haag afkomstige Brandes (geboren op 26 juni 1920) kantoorbediende. Brandes speelde op de middenvoorplaats en was bekend om zijn 'achteroverhalen'. Voor het arbitrale trio en voor de tegenstander was Brandes niet altijd een van de makkelijksten. Hij werd vanaf 1947 regelmatig opgesteld in het Rotterdams Elftal.
In 1949 speelde hij drie keer in het Nederlands Elftal. Bij zijn debuut op 13 maart 1949 tegen België maakte hij een van de drie Nederlandse doelpunten. De eindstand was 3-3. Op 23 april 1949 speelde Nederland tegen Frankrijk. De Nederlandse amateurs versloegen de Franse profs met 4-1. Een leuk detail is ook dat de in Den Haag vermaarde Theo Timmermans drie keer het net wist te vinden. U kunt een verslag van de video hier vinden. Zijn laatste wedstrijd was tegen Denemarken in Kopenhagen (eindstand 1-2) op 12 juni 1949.
Joek Brandes debuteerde in het eerste elftal van Feyenoord op 19 januari 1947 en wel in de wedstrijd tegen VSV (uitslag 4-1 voor Feyenoord). Zijn laatste wedstrijd voor de Kuipbewoners was op 25 maart 1950, de wedstrijd Feyenoord-Sparta (uitslag 1-0). Joek Brandes maakte in totaal 34 doelpunten voor de Rotterdammers.
Veel Nederlandse profvoetballers vertrokken destijds naar het buitenland, ook Brandes. Op 1 november 1950 vertrok hij naar de Franse profclub Olympique Nimes, later voor Montpellier. Sportjournalist Jan Cottaar schreef in 1954 over de trek naar Frankrijk: 'Steenbergen, Brandes, Stoffelen, Bouman, om er maar een paar te noemen, hebben er stellig niet gevonden wat zij hadden verwacht. De vreemde omgeving, de andere gebruiken, het ongewone voedsel, de voor velen aanvankelijk onbegrepen taal, brengen allerlei moeilijkheden mede, welke uiteraard ook op de prestaties van invloed kunnen zijn.'
Na zijn jaren in Frankrijk speelde hij voor het Groningse Be Quick (toen nog een profclub), vervolgens was hij actief als trainer en/of manager bij o.a. Gemert, Zwolsche Boys (het latere (PEC) Zwolle) en FC Eindhoven.
