Een doelpuntloos feest

Lange tijd om te treuren om de recente gebeurtenissen in Maasdijk was er niet. Amper 4 dagen later mochten wij namelijk alweer aantreden voor het vervolg van de competitie. Dit keer lekker thuis, 14 vrouw sterk, tegen de nummer 3: MVV VR2. 

 

Na de afgelopen wedstrijd was iedereen er op gebrand de 3 punten niet mee te laten gaan met de tegenstander. Dit zorgde voor een vliegende start van DUNO waarbij de aanval het focuspunt leek. Dit leverde mooie aanvallen op, maar bleek ook gevaarlijk na een aantal counters van MVV. Mede door de de veranderde basisopstelling (4-4-2 ipv 4-3-3) stond de verdediging sterk en bereikten lange ballen de lange spitsen niet. Over het hele veld werd lekker getikt en de trainingen leken voorzichtig hun vruchten af te werpen. Althans bepaalde punten.. kansen werden gecreëerd, maar scoren HO MAAR.. 

 

Ruststand 0-0

 

Na de rust, opbeurende woorden van Ton en de nodige bananen betraden we ongewijzigd het veld. De eerste 10 minuten waren sterk. Daarna kregen we last van de welbekende chaos.. posities vervaagden en het spel werd slordig. Na het doorvoeren van een aantal wissels en coaching op en langs het veld werden deze langzaam terug gevonden. Helaas te langzaam om een doelpunt te maken. Een aantal grote kansen, beiderzijds, deden niets aan het scorebord. 

 

Eindstand 0-0

 

We verdelen de punten en stijgen hiermee naar de 7e plek. Dit moest natuurlijk gevierd worden wat resulteerde een uitgebreide 3e helft. 

 

Ladies ik ben trots op jullie! Op naar ‘s Gravenzande.