De personele bezetting was uitermate krap, Jason en Casper ontbraken vanwege blessures, Kasper had andere vakantiebezigheden en Mert kon nog maar maximaal een helft meespelen. Met in totaal twaalf man traden we aan, waardoor de inzetbare spelers in ieder geval veel speeltijd zouden krijgen. Semper Altius liet meteen zien niet voor niets een niveautje hoger dan DUNO te gaan acteren. Een fysiek sterke ploeg, zo valt de keeper regelmatig in bij hun tweede seniorenteam, met spelers die ook de nodige technische bagage in huis hebben.
Voordat DUNO goed en wel in de gaten had, dat de wedstrijd begonnen was, hadden de gastheren de knock-out al bijna uitgedeeld. Binnen vier minuten leverden de eerste twee aanvallen van het thuisteam al even zoveel doelpunten op. Het was dat Max nog een keer goed redde, anders hadden we na vijf minuten al op een kansloze 3-0 gestaan. Een knock-out werd bovendien ook bijna uitgedeeld aan een DUNO-ouder, die langs de zijlijn een weggeschoten bal vol in haar gezicht kreeg.
DUNO wankelde dus aan alle kanten en moest zich flink gaan herpakken, wilden we niet met een gigantisch pak slaag naar huis gestuurd worden. Aan de nieuwe inloopshirts kon het niet gelegen hebben. Werkelijk oogverblindend zijn ze, niemand kan ons nog over het hoofd zien en Veilig Verkeer Nederland zal er blij mee zijn. Maar voorlopig liepen we nog amechtig achter de driehoekjes op het middenveld aan en kon DUNO met de lange bal de defensie van tegenstander niet echt verontrusten. De onvermijdelijke derde tegentreffer moesten we tot overmaat van ramp ook nog incasseren. Maar dan zijn er blijkbaar toch nog de mysterieuze krachten in de sport. DUNO knokte zich langzaam maar zeker terug in het duel en Semper Altius moest het initiatief aan de onzen laten. Een fraaie actie van Michael, waarbij hij door het midden verschillende tegenstanders het nakijken gaf alvorens via binnenkant paal binnen te schieten, bracht het vertrouwen bij DUNO weer enigszins terug. De wedstrijd leek plotseling te kantelen op het als vanouds sfeervolle sportpark Hoekpolder. Een accommodatie, waar de thuisclub riant resideert met twintig jeugdteams op 3,5 veld. Daarbij vergeleken zitten we als DUNO-jeugd bij wijze van spreken maar met zijn tienen op een tweekamerflatje, maar goed, je kunt niet alles hebben.
In de rust deed trainer Rudy een paar omzettingen. Nessim nam de plaats rechts achterin van Mert over en Marten ging als diepste spits en fysiek solide aanspeelpunt voorin dienen. DUNO schakelde duidelijk een paar tandjes bij en, in alle bescheidenheid, Semper Altius kwam er nauwelijks meer aan te pas. De verdediging werd in balbezit fel afgejaagd en die wisten daar niet echt goed raad mee. De spitsen werden nauwelijks meer aangespeeld en DUNO speelde nu vol naar voren. Met resultaat, want uit een van de vele aanvallen was het Eliyan, voetbalnaam Jani, die resoluut binnenschoot. DUNO was volledig terug in de wedstrijd en het leek nu een kwestie van "erop en erover". Het was nu Semper Altius dat het moeilijk kreeg en alle hulpbronnen moesten worden aangeboord. Met opnieuw een actie door het midden leek Michael zelfs op weg naar de gelijkmaker. Enkele fel attaquerende tegenstanders ontwijkend haalde hij het nog tot randje zestien alvorens er definitief aan de noodrem getrokken werd. Was het erbinnen of erbuiten? Heel DUNO hield zijn adem in. Helaas werd na behandeling van de verdediger, die zichzelf bij zijn tackle blesseerde, geoordeeld dat er sprake was van een "schwalbe" en werd Michael hiervoor zelfs met geel voor 10 minuten van het veld gestuurd. In plaats van op gelijke hoogte stonden we dus ineens met een man minder op het kunstgrasveld.
Maar ook met tien man hield DUNO het initiatief en nadat verschillende veelbelovende aanvallen resoluut waren afgevlagd kwam Bradley toch ineens een op een met de keeper. Vanaf rechts komend lepelde hij de bal keurig over de sluitpost binnen en we stonden warempel gewoon op gelijke hoogte, wie had dat in het begin nog kunnen denken? En er was zelfs nog veel meer mogelijk omdat de pijp bij de tegenstander inmiddels wel heel erg leeg leek. De ballen kwamen daar allang niet meer aan en reikhalzend leek te worden uitgekeken naar het einde. DUNO probeerde uit alle macht de volle winst nog te forceren, maar liep daardoor uiteindelijk toch nog in het mes. Een door het midden weggeschoten bal kwam in de looplijn van de rappe spits, die er nog een keer op hoop van zegen achteraan ging. DUNO stond ver naar voren en onder de uitkomende Max door was daar toch nog de beslissende tegentreffer in de allerlaatste minuut. Zuur, heel zuur en het zette het spelbeeld van dat moment volledig op zijn kop. Een dubbel gevoel daarmee, terugkomen van 3-0 naar 3-3, maar dan toch nog in de laatste minuut onverdiend verliezen. Het zij zo, jammer dat wedstrijden nu eenmaal een eerste en een laatste minuut hebben, anders hadden we vandaag gewoon dik gewonnen.
Een nuttige oefenpot dus, met veel aanknopingspunten voor verbetering. Simpele conclusie is dat we moeten spelen zoals vandaag in de tweede helft, met volle inzet en een gezonde dosis agressie. Dan gaan we lekker meedoen in de competitie, te beginnen volgende week in een uitwedstrijd op een van de meest exotische bestemmingen van dit seizoen, bij Maasdijk JO17-1.
