Vervanging vroeg hier en daar wat creativiteit: tweelingzus Kim maakte haar tijdelijke comeback als stand-in voor Amber en JO-15 spelers Danique en Basten completeerden voor vandaag het team. Trainer Jeffry haastte zich bij aankomst vanwege de administratieve verplichtingen meteen naar de bovenverdieping van het fraaie nieuwe clubgebouw. Hij stond al vlot weer buiten, weggebonjourd, want het bouwsel in kwestie bleek nog niet af. We dienden ons elders te vervoegen, iets met een vogel, zo luidde het nogal cryptische reisadvies. Uiteindelijk vonden we in een andere, wat klassieker uitgevoerde kantine op het complex, de locatie waar we wezen moesten. De kantine van PGS Vogel, daar viel ons kwartje.
Plaats van handeling van het duel bleek een ouderwets modderig natuurgrasveld, waar de beide keepers er al bij de warming up uitzagen als het onderwerp van de jaarlijkse maatschappelijke discussie in december. Ook bij Die Haghe was het herfstvakantie, want de tegenstander bestond op het oog uit een gelegenheidsteam, bestaande uit een samenstelling van JO17-spelers, die niet op verlof waren.
De onderlinge krachtsverhoudingen waren hierdoor vooraf lastig te voorspellen. Sowieso een dingetje in deze poule, waar de onderste zomaar met grote cijfers van de bovenste weet te winnen. Ofwel is er hierbij sprake van revolutionaire trainingsmethoden ofwel stellen verenigingen bij gelegenheid stiekem nog wel eens spelers van een wat hoger niveau op. Ik gok het laatste. Voorwaar een uitdaging voor de toch al zo geplaagde KNVB om voor de komende competitie tot poule indelingen te komen, die recht doen aan evenwichtige onderlinge sterkteverhoudingen. Komende vrijdag, 21 oktober, weten we meer.
De wedstrijd dan. Het thuisteam liet er maar meteen geen gras over groeien en DUNO kroop al in de eerste minuut door het oog van de naald. Over keeper Dani hoefden we ons geen zorgen te maken, dat zagen we al meteen. Zijn bijna-naamgenote in de dug-out concludeerde al snel dat een invalbeurt van haar kant vanmiddag niet noodzakelijk zou zijn en we risico's van overbelasting konden vermijden. Het achteraf gezien bepalende moment in de wedstrijd vond kort voor rust plaats. Een wat ongelukkige uittrap van de Die Haghe keeper stuiterde halverwege het veld over de zijlijn. DUNO kreeg de inworp toegekend en enkele spelers sjokten ogenschijnlijk nogal ongeïnspireerd naar de plek van handeling. Een slimme DH-speler maakte van de aarzeling gebruik, raapte de bal op en gooide hem vlug naar een medespeler. DUNO-ers schrokken wakker: "He, hij was toch voor ons?". De afloop valt te raden. Terwijl de DUNO-ers nog beduusd afwachtten tot het thuisteam de bal alsnog netjes bij hen kwam afleveren werd de vrijstaande spits aangespeeld, die vervolgens ongehinderd kon binnenschieten. Over of het allemaal even sportief en eerlijk was kun je eindeloos over discussiëren, maar dit soort dingen mogen je als team simpelweg niet overkomen. Zeker niet in een uitwedstrijd, waar je met dit soort omstandigheden altijd rekening moet houden. We gingen daardoor de rust in met een niet meer verwachte 1-2 achterstand, even bedeesde als hulpeloze tegenwerpingen van enkele nog namopperende DUNO-spelers ten spijt.
Een achterstand doordat we de stand eerder via Jazz op gelijke hoogte hadden gebracht, na een aarzelend optreden van de Die Haghe keeper. Hoewel de gastheren veelal het beste van het spel hadden waren we halverwege toch nog lang niet kansloos. Die Haghe had zoals gezegd individueel sterke spelers uit verschillende teams in de gelederen, maar DUNO oogde meer als een collectief. Toch maakte DUNO het zichzelf af en toe onnodig moeilijk. Geïrriteerde opmerkingen over de bril van de scheids leverden prompt een gele kaart en tijdstraf op, niet slim en het helpt je niet. Die Haghe bleef zich zelfredzaam tonen: in situaties waar aan DUNO een doeltrap werd toegekend pakte men zelf snel en resoluut de bal onder de arm en legde hem met overtuiging bij de hoekvlag. Maar DUNO had zich inmiddels ook gewapend tegen deze aspecten van de lokale clubcultuur. Twijfelachtig verworven corners bleven zodoende gelukkig onschadelijk, hoewel Die Haghe soms wel degelijk dichtbij een treffer was. Toch slaagden de gastheren erin op een 3-1 voorsprong te komen. Het duel leek gelopen, maar een penalty, waarover we zeker niet mochten klagen, bracht DUNO toch nog onverwacht terug in de wedstrijd. Calvin schoot hard binnen en de 3-2 bood nog alle mogelijkheden. De minuten tikten weg en Die Haghe wenste uiteraard geen enkel risico meer te nemen. Enkele vliegende tackles onderstreepten dit streven, maar gelukkig bleef verder iedereen heel. De krappe zege van het thuisteam was al met al niet onverdiend, maar als we op beslissende momenten wat scherper waren geweest had een gelijkspel ook zeker tot de mogelijkheden behoord.
Hiermee hebben we uiteindelijk een zesde plek behaald in een nogal rommelige bekerpoule, waarin de onderlinge krachtsverhoudingen voortdurend wisselden. Hopelijk biedt de competitie straks meer stabiliteit en kunnen kwalitatief gelijkwaardige teams elkaar bestrijden.
Volgende week gewoon trainen en zaterdag eerst nog een oefenwedstrijdje tegen Semper Altius voor het op 29 oktober echt losgaat in de competitie.
