Zo kon het gebeuren dat we zowaar begonnen te wennen aan die onderste plek op de ranglijst. En ja hoor: kon er eindelijk weer gespeeld worden, op het eigen vertrouwde kunstgras aan de Mgr. Nolenslaan, moesten we tegen de koploper. De F3 van Verburch uit Poeldijk. De smadelijke uitnederlaag (7-1) zat nog vers in het geheugen. Een rappe, goed georganiseerde ploeg met een solide laatste man en twee gevaarlijke aanvallers. In oranje shirts, ook dat nog. Maar: een maand rust, revanchegevoelens en dat toch een tikkie arrogante oranje: alles bij elkaar goed voor een extra dosis adrenaline en energie. De wedstrijd was nog geen twee minuten oud of onze F2 kreeg de eerste dreun te verwerken. Een strak schot laag in de hoek na een vlot uitgespeelde aanval en de bal lag in het net.
Herinneringen aan de kansloze uitwedstrijd namen bezit van de hersenpannen van de volgers langs de lijn. Maar niet bij onze jongens. Die stroopten de mouwen op en drukten de tegenstander terug op de eigen helft. Stofzuiger Xander heerste op het verdedigende middenveld. De beide Jaydens, Lukie, Reza en Robin stopten de Poeldijkers goed af en bouwden goed combinerend aan een serie aanvallen. Bij een strakke bal vlak voor het vijandelijke doel ontbrak alleen het laatste grote teentje van Vince of Jaël. Verburch was gewaarschuwd. Jammer dat de griep onze cornerspecialist Dylan, met zijn strakke ballen voor de goal, had geveld.In de rust zetten teamleiders Casper en Corneille de puntjes op de i. Nog wat dichter op de man blijven in de verdediging en alles moest goed komen. Ook Verburch had wat omzettingen gedaan, wat in de eerste tien minuten na rust leidde tot wat chaos in het afstoppen van de aanvallers. De oranjehemden kwamen een aantal keer gevaarlijk door.
Door goed uitkomen van keeper Ilja belandden de doelpogingen op de paal (twee keer) en net voorlangs. Ook in het voetenwerk - de bal nét voor de voeten van de tegenstander wegknallen - toonde hij zijn vorm. Met nog een minuut of zeven te gaan sloop de opwinding in de ploeg en de vaste aanhang. Zou een gelijkspel mogelijk zijn? Duno groeide wederom uit tot de bovenliggende partij. Niet dus... Een niet goed afgeslagen aanval leidde tot de tweede tegentreffer. Kort daarna leidde opnieuw niet goed wegwerken tot nummer drie. Met nog drie minuten op de klok rechtten onze helden de ruggen. Met een eretreffer net als in de uitwedstrijd in Poeldijk als het hoogst haalbare zetten ze nog een keer aan. En met succes. Een schot werd door de keeper niet goed verwerkt. Hij liet los en goaltjesdief Vince joeg de voor zijn voeten rollende bal hoog in het dak van het doel. De eer was gered, en hoe!Als nummer laatst met 1-3 verliezen tegen de koploper is bepaald geen schande. Zeker niet als je tegen een sterke ploeg zo goed hebt gecombineerd en kansen gecreëerd (en de afsluitende penaltyserie hebt gewonnen!). In de komende inhaalwedstrijden zullen er punten gepakt gaan worden tegen de mindere goden in de competitie - dat kan niet anders. De teamgeest is er, de kwaliteiten en de inzet ook.
Op naar volgende week, uit tegen Quick!
