2 november 2013 0:00
Henk Ruijl
S.V. Houtwijk F2 - DUNO F3 2-5, zaterdag 2 november
Op herhaling naar Houtwijk; de vorige keer was voor de beker, nu voor de eerste competitiewedstrijd. Eindelijk hebben we de route door de wijk onder de knie. Jaspers moeder heeft de tas direct meegenomen, het is inderdaad minder koud. De heren trainers in trainingspak en bijna alle whatsapp moeders zijn er, ik mis er twee. Monique is bij haar andere voetballende zoon aan het kijken, en Marina heeft een 40 kilo wegende wassmoes. Die heeft gewoon in de herfst ook zes weken vakantie. De jongen met het mooie haar ontbreekt bij Houtwijk Marina, dus die heb je alvast niet gemist. Of hij heeft het eraf geknipt... Marco was gisteren twaalf en een half jaar bij de NS, de moeders hebben het over kleding, kleuren, echte kleuren en wasmiddelen.
Er wordt vlot een rondje koffie geregeld. De barman had de bestelling van de vorige keer nog in z'n hoofd. Fred en Frits van Houtwijk weer langs de lijn, met opnieuw bewondering voor het aantal moeders. Ik denk niet alleen het aantal. Een echte scheids, die zelfs een warming up deed. Er stond geen wind; het leek alsof we binnen speelden. Sigaretten aansteken buiten ging nog nooit zo makkelijk. De DJ was vrij.
Tot in de wijde omtrek is Ibi te horen. De natuur ontwaakt, vogels trekken vervroegd naar het zuiden. We spelen een beetje tam, het gaat gelijk op, en het is spannend. Wij hebben twee wissels, Houtwijk nul. Ze hebben zelfs een jongen uit een ander team moeten lenen om een compleet team op de been te brengen, vertelt Frits (of Fred) aan mij. Het spel wordt beter en een mooie aanval wordt door Nick afgerond, 0-1 is een mooie rustgevende ruststand. Even een drankje en nog wat kleine aanwijzingen, en de tweede helft kan beginnen. Collin verdubbelt de score. Even later een overduidelijke handsbal; strafschop voor ons.
Diego neemt 'm en heeft eindelijk zijn doelpunt te pakken, maar ja, hij is samen met Jasper achterin wel een van de belangrijkste spelers. Het is 0-3 en de wedstrijd lijkt gespeeld. Fred (of Frits) merkt tegen mij op dat Ibi wel heel erg in het spel opgaat. Lachend zeg ik 'ik kan hem zó uit z'n dak laten gaan, moet je opletten'. In een privé whatsapp naar Hans vertel ik dat hij ontactisch moet wisselen. Binnen een minuut staat het 2-3 en Ibi ontploft bijna, lachen man. Hans heeft zijn Adidas-teflonpak aan en blijft de rust zelve. Jelmer is in tranen, dit was niet mijn bedoeling. Of zijn z'n trommelvliesjes gescheurd? Hij wisselt, en Vince is opnieuw de keeper. Collin brengt aan alle spanning op en rond het veld een eind door de 2-4 te scoren. Na zijn tranen gedroogd te hebben is het juist die kleine Jelmer die de 2-5 scoort!
We vieren de overwinning met een lolly van Bas. Eind goed al goed. Of toch niet. Maak het mij niet al te moeilijk dames en heren, het moet wel een leuk stukje zijn. Want wat er ook speelt op het veld, laat het vooral de kinderen zijn...
Paul
