22 mei 2013 0:00
Henk Ruijl
DUNO E1 - ODB 8-2
Vandaag stond de allerlaatste competitiewedstrijd op het programma. De tegenstander was ODB, de enige tegenstander waarvan in een uitwedstrijd gewonnen was. Blijkbaar lukt het DUNO wel om zijn uitwedstrijden te winnen, als deze op loopafstand van de eigen club zijn.
Harry was niet aanwezig. Hij zat een waterpijp te roken op het Tahrirplein in Cairo, mijmerend over het seizoen met zijn team, en de kansen die er gemist zijn om kampioen te worden.
David en Dennis namen het coachen voor hun rekening. Voor deze speciale gelegenheid had Jay nieuwe voetbalschoenen gekocht. Het moest nog blijken, of deze het predicaat ‘Wondersloffen' mochten krijgen.
DUNO begon zoals ze eigenlijk altijd begint, namelijk met druk zetten op de tegenstander. Dat leverde al snel kansen op. Na een corner ontstond er een scrimmage voor het doel van ODB, en onze helden hadden het zichzelf direct makkelijk kunnen maken, door te scoren, maar helaas ging de bal er niet in.
De volgende kans was voor Jay, na een voorzet van Olav. De keeper bracht redding. Luke probeerde het van afstand, maar opnieuw liet de keeper zien, dat hij niet voor niets tussen de palen stond. De eerste helft was al een tijdje onderweg, toen ODB ook maar eens besloot de middellijn over te steken. En als je daar eenmaal bent, waarom dan niet een poging doen om de bal in het doel te schieten. Dat lukte, en zo was de eerste kans raak (0-1). Dat was niet voor het eerst dit seizoen. Toch was er nog geen reden voor paniek, want DUNO had zo'n groot veldoverwicht, dat de doelpunten toch wel een keer moesten vallen.
DUNO ging dan ook vrolijk verder met kansen creëren. Youri zette voor en Luke kopte in, maar opnieuw bracht de keeper redding. Inmiddels was Elian in de ploeg gekomen, en hij zette voor op Youri, maar nog wilde de keeper van geen wijken weten. Luke probeerde het nog eens, maar het was weer de keeper die redding bracht voor zijn team. Eindelijk was het dan zover. Youri zette voor op Elian, of, om in zijn eigen woorden te spreken, gaf Elian een assist. Elian wachtte even, maar schoot op tijd in de korte hoek, en ditmaal had de keeper geen kans (1-1).
Eigenlijk betekende dit de ommekeer in de wedstrijd. Danique scoorde bijna uit een schot vanuit het middenveld, die als een raket de lucht in schoot, en bijna het doel in ging. De keeper kon dit maar ternauwernood voorkomen.
Even later was het toch raak. Sem, die niet tevreden was over zijn eigen spel in de vorige wedstrijd, zette zichzelf nu nadrukkelijk op de kaart met een mooie voorzet op Youri, die wel raad wist met deze kans (2-1).
Dat smaakte naar meer. Goed samenwerken van Basten, Elian en Olav, leverde laatstgenoemde een kans op, maar de bal ging naast. Vervolgens was het Elian die zich onderscheidde met een mooie solo, die ook een verdiend doelpunt opleverde (3-1). Nog was de honger niet gestild in de eerste helft, want Jay zette zijn nieuwe voetbalschoen tegen een voorzet van Elian, en de marge was 3 (4-1).
Olav maakte het bijna nog dramatischer voor de tegenstander, maar zijn schot ging naast. Eindelijk rust, en de stemming zat er goed in, en er was geen Harry om ze tot de orde te roepen. Als dat maar goed zou gaan in de tweede helft.
Het begin van de tweede helft was weer voor DUNO. Olav was nog niet heel gelukkig geweest met zijn schoten, en ook deze ging naast.
Danique lanceerde nogmaals een raket, maar ook ditmaal zonder succes.
Het spel werd wat rommeliger, maar ODB kon niet echt een vuist maken, al kregen ze wel een kans. Romano die nog helemaal niets te doen had gehad, behalve de bal één keer uit het net halen, stond op scherp.
DUNO nam de regie weer over. Elian gaf voor op Youri, maar zijn inzet was een prooi voor de keeper. Jay kon de keeper ook niet passeren, en uit een mooi driehoekje van Elian, Jay en Sem schoot Sem de bal in het zijnet. Elian deed zijn naam als spits eer aan, door een voorzet van Sem tot doelpunt te promoveren (5-1).
Sem zal vandaag niet ontevreden kunnen zijn over zijn spel. Een klein smetje was een overtreding, waarvoor terecht werd gefloten. Hij zal opgelucht zijn geweest dat de bal snoeihard was, maar ver naast het doel van Romano tegen de reclameborden eindigde. Elian en Jay gingen samen op avontuur, maar Jay stuitte op de keeper.
ODB kreeg de tweede helft wat meer kansen dan in de eerste helft, al leek het er af en toe op, dat de motivatie niet helemaal optimaal was. Toch scoorden ze nog een keer. De eerste aanval ging nog naast, maar toen ze kort daarop uit een corner weer een kans kregen, werd de bal ingekopt, en was het verschil weer 3 doelpunten (5-2). Ze kregen nog een kans, maar ditmaal redde Romano. Olav speelde een prima wedstrijd, maar had zichzelf nog niet beloond met een doelpunt. Dat kwam er gelukkig wel, na een prachtige één-twee met Elian.
Blijkbaar viel er een last van hem af, want even later tekende hij ook voor zijn tweede doelpunt (7-2). Inmiddels was er ook een feeststemming aan de kant ontstaan, en hoewel de wedstrijd nog in volle gang was, werd er alvast vuurwerk ontstoken, en werd de (kinder)champagne ontkurkt, alsof er niet een derde plaats, maar het behalen van de Champions League op het spel stond.
ODB keek het allemaal met lede ogen aan, en zij moesten zelfs nog een doelpunt toestaan, en het was opnieuw Olav, die hiermee ook nog een zuivere hattrick scoorde (8-2).
Basten kreeg nog één kans, maar zijn kopbal uit een voorzet van Youri ging over het doel.
De strafschoppen waren zoals altijd een formaliteit, al maakte Youri het ditmaal wel erg bont, door de strafschop te nemen, met een tas vol lekkers op zijn rug. Later bleek, dat hij, Romano en Sem allemaal jarig waren (geweest), en zo verlieten alle spelers het DUNO-terrein met drie zakken chips in de tas (of inmiddels achter de kiezen).
Een mooi slotakkoord van een succesvol seizoen, waar misschien nog wel iets meer in gezeten had dan de derde plaats, als onze helden niet zoveel punten hadden verspeeld in de uitwedstrijden. Zaterdagochtend is er een thuistoernooi. Dat belooft wat!
Ruud Nobel
