De eerdere wedstrijden tegen de "Kraaien" waren dit seizoen in kleine nederlagen geëindigd dus er was voor DUNO wat goed te maken. Aan de andere kant kon de thuisploeg zich bij winst koploper in de poule noemen. Er stond dus best wat op het spel bij dit duel.
Helaas moest de zieke Djordi zich vanochtend afmelden, zodat de D2 met maar net elf spelers aan de aftrap verscheen. Juist over deze spelmomenten bleek later nog het nodige te doen, maar daarover straks meer.
De beide teams bleken opnieuw aardig aan elkaar gewaagd, waarbij de beste kansen zelfs voor DUNO waren. Net een beetje gebrek aan daadkracht bij de afwerking voorkwam dat onze mannen in de beginfase een niet eens onverdiende voorsprong namen. Juist deze scherpte en effectiviteit bleek HBS voorin wel te bezitten. Er ontstonden te grote ruimtes tussen de DUNO-linies en twee snelle aanvallen betekenden even zoveel tegendoelpunten. Knap uitgespeeld, maar toch ook wel slap en zonder overtuiging verdedigd van DUNO-zijde. De elf DUNO-ers probeerden zich dapper terug in de wedstrijd te spelen, maar we hadden de omstandigheden bepaald niet mee vandaag.
Een vrije trap vanaf ongeveer twintig meter werd door Yordi fraai op het doel geschoten. De bal was lang onderweg en viel net op tijd omlaag, boven de kansloze HBS-doelman, maar spatte op de lat uiteen. De attent inlopende Daniel kopte, als kleinste man van het veld, de terug stuitende bal alsnog binnen, waardoor de verdiende aansluitingstreffer een feit was. Uitbundig bejubeld, want nu werd het toch weer een echte wedstrijd en er was weer alles mogelijk. Dachten we, want de scheidsrechter zag dit, tot verbazing van vriend en vijand helaas wat anders. Hij meende het doelpunt tot teleurstelling en verontwaardiging van de DUNO-ers vanwege vermeend buitenspel alsnog te moeten annuleren. Het zou achteraf een cruciaal moment in de wedstrijd blijken.
Een moment waarbij het toch al breekbare vertrouwen van onze mannen nog eens een aardig tikkie te verwerken kreeg. HBS leek de twijfels bij haar tegenstander feilloos aan te voelen en profiteerde onmiddellijk. Waar DUNO nog vooral bezig leek te zijn met het veronderstelde onrecht, dat het team was overkomen slaagde de HBS-spits erin de bal voor de derde maal achter keeper Gio te prikken.
De wedstrijd lag hiermee definitief in het slot, waar vlak daarvoor nog alles mogelijk leek. Het DUNO-leed werd vervolgens bepaald niet verzacht, doordat de scheids het tot hilariteit van het publiek nodig oordeelde de "middenuit" tot vijf maal toe te laten overnemen. Het gebruikelijke "tikkie breed" vond geen genade, omdat de bal naar het oordeel van de leidsman niet voldoende naar voren werd gespeeld.
Wellicht formeel strikt conform de spelregels, maar de DUNO-spelers voelden zich onnodig te kijk gezet en de irritaties namen toe. Voor de coaches Dennis en Harry (de D1 was afgekeurd) lag er in de rust een pittige klus. Je gaat toch iets anders de rust in met 2-1 dan met een vrijwel onoverbrugbare 3-0. Het team werd weer op scherp gezet en op het hart gedrukt te blijven voetballen en zich niet te veel door het zogenoemde randgebeuren van de wijs te laten brengen.
Hulptroepen in de persoon van Danique waren inmiddels ook gearriveerd, zodat DUNO evenals de tegenstander wat wisselmogelijkheden kreeg. Dat bleek wel nodig omdat sommige jongens vanwege onder andere griepverschijnselen aardig op hun tandvlees liepen.
Mooi was om te zien dat DUNO scherp en met overtuiging aan de tweede helft begon. HBS leek de verwachting te hebben de wedstrijd verder rustig te kunnen uitspelen, maar niets bleek minder waar. Het thuisteam moest terug en DUNO wist steeds meer kansen te creëren. Achterin vormde Danique een betrouwbaar slot op de deur, waardoor naar voren voetballen gaandeweg meer tot de mogelijkheden behoorde.
Uit een van de kansen was het Giovanni die met een strak schot de zo verdiende 3-1 liet aantekenen. Het voorzichtig geworden HBS probeerde met voortdurend doorwisselen van spelers het tempo uit het spel te halen en leek niet meer zo heel zeker van zijn zaak.
Toch bleek de kracht van dit HBS opnieuw voorin te liggen, waar de voorwaartsen aan een halve kans genoeg hebben. Een moment van onachtzaamheid achterin werd zonder aarzeling afgestraft, waardoor aan alle nog bestaande onzekerheid over de einduitslag een einde werd gemaakt.
Aan de andere kant weten we dat DUNO veel kansen nodig heeft om tot scoren te komen; er hadden er in de tweede helft zeker een of twee in gemogen. Juist in dat stukje effectiviteit lag het uiteindelijke verschil tussen beide teams vandaag. Al met al dus een verdiende 4-1 winst voor het thuisteam vandaag in een onderling spannend maar op het veld uiterst sportief duel.
Vooral de tweede helft moet hierbij aan DUNO enig vertrouwen geven voor de komende weken, waarin het team meer zal trainen dan spelen. De eerstvolgende competitiewedstrijd staat pas op 7 maart a.s. op het programma, maar om niet teveel wedstrijdritme te missen is er op 21 februari nog een oefenwedstrijd tegen WIK D1 gepland.
Zo kwam er een einde aan een enerverende ochtend op het aloude "Craeyenhout". Inmiddels was de volgende wedstrijd op ons veld begonnen. De aftrap van de tegenstander van HBS werd resoluut afgefloten door de opvolgende arbiter van dienst: onvoldoende in voorwaartse richting gespeeld. Tijd om hier snel te vertrekken, zoveel was ons wel duidelijk!
Voor de traditionele foto's, zie >>>
Sjaak Hof
