13 maart 2010 0:00
Henk Ruijl
DUNO 1 - Excelsior M 1 1-1 (1-1)
Was het nu wel of geen strafschop? Als DUNO 1 in de strijd om lijfsbehoud aan het eind een paar punten te kort komt, zal die vraag nog wel eens gesteld worden. In de ogen van alles wat groen-zwart is, behoorde de dienstdoend arbiter na 22 minuten, bij 1-0 voor DUNO, bepaald geen elfmetertrap toe te kennen na de buiteling van een Excelsior-speler. Roy Kappenburg had immers de bal gespeeld, waardoor die opponent viel, maar dat mag volgens de spelregels. En toch belandde de bal op de stip, ook al moet de scheidsrechter hebben getwijfeld. In elk ander geval had Roy met rood naar de kleedkamer moeten worden gestuurd, het betrof namelijk een doorgebroken speler. Die sanctie liet de arbiter, wijselijk, achterwege. Maar de strafschop werd niet teruggedraaid.
Had DUNO desondanks kunnen winnen? Ja en nee. Want verliezen behoorde ook tot de mogelijkheden. Dit staartduel in de 'bibberzone' had zowel DUNO als de gasten uit Maassluis als winnaar kunnen hebben. DUNO kon achteraf vooral wijzen op een paar dotten van kansen na de pauze. Paul Droppert (59ste minuut) en Jonathan Roeleveld (kopbal 73ste minuut na uitmuntende pass van invaller Mark Boshoff; schot 79ste minuut) hadden de voorsprong op hun schoen, maar het lukte net niet. In de slotseconden kwam daarbij nog eens een enorme kans voor Jonathan die, niet zelfzuchtig, demogelijkheid wilde gunnen aan Jordy Selder maar van dichtbij gewoon zelfin het doel had moeten knallen.
Gewoon, ach - was het maar zo eenvoudig. DUNO 1 liet andermaal zien dat, op het scherp van de snede, het elftal niet hoeft onder te doen voor opponenten in de eerste klasse B. Die vast en zeker ook vandaag zullen mekkeren dat DUNO er stevig in ging, maar uiteindelijk bepaalt een scheidsrechter tot hoever dat mag. Met een aantal gele kaarten, meer voor DUNO dan Excelsior Maassluis, hield hij de strijd in bedwang. Ja, eenvoudig was het niet, maar DUNO had kunnen winnen. Nu zag het elftal van trainer Jan Linkerhof onder meer concurrent FC Rijnvogels winnen en is, met nog vijf wedstrijden voor DUNO te spelen, straks echt elke punt van evident belang.
Toch was het hartverwarmend te zien hoe Sander Tomeij, Roy Kappenburg, Remco de Graaf, Stephan van der Kruk, Jeffrey Eversdijk (Berry Heiligers), Paul Droppert (Mark Boshoff), Jonathan Roeleveld, Jordy Selder, Daryll Schaap, Randall van den Broek (Michael Toet)enWesley Spaans ervoor streden. Zelfs vakanties waren omgeboekt om hier in de sterkst mogelijke opstelling aan te treden. DUNO streed voor elke meter, zoals Linkerhof had aangekondigd. Fraai was het zeker niet negentig minuten lang (vooral na de pauze ontstond een moderne vorm van 'kick-and-rush-voetbal'), het spel maakte ook langs de kant veel enthousiasme los.
Nadat Paul Droppert in de achtste minuut al had gewaarschuwd, hij schoot indraaiend net naast, was het na zeventien minuten wel raak. Jordy Selder legde van buiten de zestienmeter aan en deed de bal pardoes achter de Excelsior-sluitpost belanden: 1-0. Op het dakterras ging toen al rond dat de hand van verenigingsmanager Erik Winkster bij DUNO zichtbaar werd. Vorige week winst, nu op voorsprong. Dat kon geen toeval zijn, aldus de onlangs aangetreden manager - met een glimlach - zelf. Maar ook hij kon niet lang genieten, de arbiter beloonde een struikelpartij in de zestien met een strafschop voor de gasten. Sander was kansloos.
Met in de hoofdrol Jonathan Roeleveld, Wesley Spaans - die als vanouds weer trok en sleurde - en Jordy Selder trok DUNO daarna ten strijde. Vooral na de doelwisseling leidde dat tot riante kansen, al was het ook zo dat de gasten nog met de overwinning aan de haal hadden kunnen gaan. Onder anderen dankzij sterk keeperswerk van Sander, bijvoorbeeld op een strak ingeschoten vrije trap, bleef het bij een tegendoelpunt. En was zou het mooi zijn geweest als Jonathan ver in blessuretijd de zege had binnen geschoten. Iedereen had hem dat gegund, maar het lukte net niet.
En nu?
Nog vijf duels te gaan; het wordt lastig maar het is niet onmogelijk. DUNO 1 succes, ga voor die handhaving!
Henk Ruijl
