Joey liet zien waarom DUNO 2 zich ruimschoots handhaafde als koploper in deze reserve tweede klasse A. Hij bleef geconcentreerd, wachtte de juiste momenten af en profiteerdevan de ogenblikken dat het kon. Zoals ook zijn teammakkers voetbalden. Bovendien voorkwam hij dus een doelpunt van RCL - een treffer die er vermoedelijk een heel andere wedstrijd van had gemaakt. Niet voor niets haalde de trainer van de Leiderdorpers (veelbelovend elftal, sympathieke begeleiding; kortom: tegenstanders die prettig zijn om te ontmoeten) na afloop die vijfde minuut aan als cruciaal voor het verdere verloop van de strijd. Joey redde de inzet op de doellijn en twintig minuten later zou RCL zelf moeten incasseren. Zo kan het dus gaan.
Het gaat dus nog steeds goed met DUNO 2, dat RCL uiteindelijk met 4-0 zou verslaan. Na elf wedstrijden (met nog negen te gaan) staan de reserves nog altijd zes punten los en staat de winterstop voor de deur. Nog een opponent dient zich aan:een elftal dat heel goed kan voetballen, waartegen DUNO 2 de beste wedstrijd van het seizoen speelde en een duel dus dat bepaald geen gelopen race is: Quick Boys 4-DUNO 2, zaterdag om half drie in Katwijk. Opnieuw zal er 'gepiekt'moeten worden om met een goed resultaat van het veld te kunnen lopen. Dat zou mooi zijn, want het adagium is nog altijd: tegenslagen zo lang mogelijk uitstellen, dan zien we vanzelf waartoe het leidt.
DUNO 2-RCL 2 betekende ook de terugkeer van aanvoerder en vrije verdediger Dennis Manschot. Hij leidde de defensie als vanouds - een verdediging die tot nog toe slechts vier treffers incasseerde - en ging zijn mannen voor in de strijd. Die comeback kwam mooi uit, want door verplichtingen elders misten we Erwin van der Harst, die al wekenlang uitblinkt. Samen met Dennis endoelman Foeat bestond de achterhoede uit Rick, Koos en Joey; een vijfmanschap dat op die vijfde minuut na nauwelijks een kans weggaf. Collin, Remco (hij verving de te laat gekomen Rico), Kosse en Mitchell stonden daarvoor, samen met Richard en Brian. Rico, Robin en Michael zouden nog invallen. Jop Imhann ontbrak, hij zat op de bank bij DUNO 1.
In de twaalfde minuut kondigde het offensief van DUNO zich aan. Brian ging goed door, leverde de bal viaeen vernuftig hakje af bij Collin, die net even te lang aarzelde. Toch was het een hoopgevend moment, juist toen je je begon af te vragen of het nog wel wat zou worden vandaag. Het antwoord kwam tussen de 25ste en 40ste minuut. Voor RCL er erg in had stond de ploeg op een onoverbrugbare 3-0 achterstand. Eerst was het Richard ten Wolde die van dichtbij snoeihard inschoot, na dapper doorzetten van Remco van Weeren. Vijf minuten later stond Brian van der Bol frank en vrij bij de tweede paal om een voorzet van Kosse Ruward af te ronden. De vroege genadeklap kwam in de 40ste minuut van Remco van Weeren, die lekker afrondde na voorbereiden werk van Mitchell Keus.
Drie-nul en RCL zal halverwege niet meer hebben gedacht dat het viermaal zou gaan scoren om dat goed te maken. Desondanks schoot DUNO 2 sterk uit de startblokken; al was het maar met de 3-0 voorsprong (en benauwde 3-2 eindstand) van DUNO 1 van vorige week nog in gedachten. Zover kwam het allemaal niet. DUNO bleef beheerst, RCL probeerde wel maar de overtuiging ontbrak en terwijl de regen genadeloos neerdaalde ging het duel af op een DUNO-zege. Opschudding veroorzaakte nog de ongelukkige val van een RCL-speler, die met een voet onder de afrastering terechtkwam. Het zag er heftig uit en maakte ook indruk, gelukkig liep het allemaal redelijk goed af. In elk geval: beterschap gewenst namens DUNO.
In de slotminuut werd het 4-0, omdat Kosse - die vorige week ook al scoorde - de bal uit een kopbal achter de RCL-sluitpost deed belanden. Die doelman baalde terecht, want knap keeperswerk had een paar maal daarvoor juist voorkomen dat DUNO verder uitliep. Kosse besliste anders, overigens na knap solowerk van Rico Luijando die er razendsnel vandoor was gegaan. Aftrappen hoefde niet eens meer van de scheidsrechter die een solide wedstrijd floot. Dat mag ook gezegd.
Tsja - en wat nu? DUNO 2 realiseert zich maar al te goed dat er heel wat moois in de lucht hangt. Aan de andere kant: met blessures, schorsingen en invalbeurten bij DUNO 1 voor de boeg - zo verloopt een seizoen voor een reserve-elftal - is het echt nog geen gelopen race. We zouden weer een forse stap voorwaarts zetten door van Quick Boys te winnen, immers een directe concurrent in de strijd om de eerste plaats. Bovendien kijken we dan stiekem of RCL een stuntje kan uithalen tegen een andere belager, Zevenhoven. In elk geval: Nog een weekje er flink tegenaan, zodat het in geen geval aan de voorbereiding kan liggen of we een gunstig resultaat behalen.
Opnieuw: succes gewenst.
En Joey: je bent pas echt goed als je na zo'n opvallende wedstrijd nogmaals ijzersterk speelt.
Henk Ruijl
