13 februari 2011 0:00
Henk Ruijl
DUNO 2 - Vitesse Delft 2 1-2 (1-0)
Het slechte nieuws is: DUNO 2 ging onderuit tegen de nummer 2, Vitesse Delft, en voelt de hete adem van Jodan Boys (de nummer vier van onderen, op een p/d plek) in de nek.
Het goede nieuws is: DUNO 2 speelde een geweldige eerste helft, maakte er een topwedstrijd van en liet zien dat het elftal de komende weken in alle realisme kan werken aan handhaving op dit op-een-na-hoogste amateurniveau.
Jammer was het wel. Nooit zullen we weten (want "als" telt niet in de sport) wat er was gebeurd als Kosse Ruward, bij een stand van 1-0 voor DUNO, in de 45ste minuut - geheel en al op vrije doortocht - niet op de doelman was gestuit maar de bal raak had geschoten. Een mopperend Vitesse dat met 2-0 achter de kleedkamer had moeten opzoeken? Dat had de overwinningskansen voor DUNO wel erg groot gemaakt. Zo ver kwam het niet, omdat het elftal van ex-topamateur Ronald Hes na de doelwisseling oppermachtig was, behendig de aanval koos en alsnog met de schrik vrij kwam. Door doelpunten in de zeventigste en zesenzeventigste minuut werd het toch 1-2, terwijl ook nog twee treffers wegens buitenspel werden geannuleerd.
Maar dichtbij was DUNO wel, zoals ook de scheidsrechter van dienst, Van der Plas, nadien vaststelde. De man in zwart floot uitstekend, ook al betwistte Vitesse dat voor de rust heel even. Het moeten de emoties zijn geweest bij een elftal met heel sterke voetballers, maar wel een stel dat als het even tegenzit - en dat kreeg DUNO voor elkaar - onderling gaat zitten mopperen. Onder aanvoering van captain Roy Heikoop deed DUNO het voor de pauze echt goed. Alle gaten werden dichtgelopen, de monden bleven op elkaar, waar nodig was er de vereiste coaching en in alle linies werden de taken prima uitgevoerd. Zo zou je dat in voetbalcliches zomaar kunnen opschrijven, en het was nog waar ook. Voorop liepen Roy, Jop Imhann en Jerry van Nierop, maar eigenlijk dwongen alle spelers veel respect af.
We werden geholpen door een vroege voorsprong, binnen tien minuten. Wesley Donck slingerde zich duivelsbehendig door de defensie van de Delftenaren en leverde af op Kosse, die z'n elfde seizoenstreffer erin prikte. Gejuich alom en terechte blijdschap. Het vormde de inleiding tot een vrijwel perfecte eerste helft waarin alle DUNO-elf hun stinkende best deden. Die lof kwam er na afloop ook van tal van supporters. Zij prezen de DUNO'ers voor hun optreden, zeiden een echte wedstrijd te hebben gezien en vonden het jammer dat het zo was afgelopen. Ook trainer Johan van Wijngaarden mocht trots zijn. Hij kreeg zijn mannen scherp op het veld en loodste hen knap langs Vitesse, in die eerste helft.
De gasten lieten na de pauze zien dat ze niet voor niets in een sterke opstelling, met tal van (ex-) eerste elftalspelers, waren verschenen. Nu deden ze veel beter wat ze voor rust nalieten, kaatsen, lopen en niet-praten. DUNO slaagde er steeds minder gemakkelijk in tegenstand te bieden, wat voor rust allemaal net wel lukte (balletje onderscheppen, mooie passes afleveren) ging na de rust steeds net niet goed. Vitesse kondigde de tegengoals aan met een balletje op de paal en een afgekeurde treffer. Hoe goed doelman 'JP' Rouffaer ook z'n best deed, de tegentreffers vielen uiteindelijk niet meer te voorkomen. Bijna had Jerry van Nierop in de slotfase de 2-2 nog op z'n schoen, maar zijn knap ingeschoten vrije trap belandde net naast de paal.
Wat resteert zijn herinneringen aan een dappere eerste helft, een prachtig hecht voetballend team en mannen die trots en vol vuur speelden.
Nu op naar de thuiswedstrijd tegen BVCB, een cruciaal potje in de strijd onderin. Succes gewenst.
Henk Ruijl
Opstelling: JP Rouffaer, Dave Lejewaan, Roy Heikoop, Remco van Weeren (Gilbert Schaap). Robert Paul Korving, Jordy Selder, Donny van den Hoogenband (Remco Eversdijk), Jop Imhann, Jerry van Nierop, Kosse Ruward, Wesley Donck.
