12 december 2009 0:00
Henk Ruijl
Sportlust'46 2 - DUNO 2 0-1 (0-0)
Er was zowat een wereldreis voor nodig, maar dan heb je ook wat. DUNO 2 vertrok op 12 december 's ochtends vroeg naar Woerden om tegen de nummer twee aan te treden, na 110 kilometer (en voor degenen die naar DUNO 1 gingen kijken, 170 km)waren de drie punten daarna lekker in de zak. Daarmee klommen onze reserves in het debuutjaar in de reserve eerste klasse naar een zesde plek, en dat na dertien wedstrijden. We mogen daar als groen-zwarten best trots op zijn. Het verschil met de koppositie (Rijnvogels, 31 punten) is kleiner dan dat met de degradatie- of nacompetitieplekken (Naaldwijk, Voorschoten'97, 7 punten), DUNO heeft nu twintig punten.
Eerlijk gezegd was er vooraf nou niet het idee dat DUNO 2 wel even ging winnen bij Sportlust'46. Overigens: een prima tegenstander, prachtige accommodatie, lekker kunstgrasveld, fijne ontvangst, aardige begeleiders en sportieve verliezers. Overigens (bis): In scheidsrechter Kamphuis was er bij dit duel een echte liefhebber aangesteld, hij floot een prima wedstrijd, lekker ontspannen en had zo af en toe ook nog ruimte voor een kwinkslag - mooi om mee te maken deze arbiter.
Die scheidsrechter trouwens was zo sportief om in de derde minuut na de rust een aan Sportlust'46 toegekende strafschop onmiddellijk in te trekken, toen hij erachter kwam dat hij een fout had gemaakt. Bij toen nog 0-0 stopte Joey Boere een inzet van Sportlust keurig met z'n benen op de lijn, maar de leidsman vermoedde hands. Omdat DUNO, en ook de tegenstander, tamelijk verbijsterd reageerden en invaller-grensrechter Peter Rietveld (dank dat je er was!) de scheidsrechter mocht wijzen op z'n vergissing, werd de strafschop alsnog een hoekschop, ook na consultatie van de Sportlust-aanvoerder. Een tamelijk ongebruikelijk tafereel, maar het paste in deze wedstrijd. En, dat mag gezegd, er was werkelijk geen hand aan te pas gekomen toen Joey de bal tegenhield.
En dan zijn we al een heel eind op weg en hebben we de man van de wedstrijd, de koning van DUNO 2, de matchwinner, de topscorer, het neusje-van-de-zalm, de pinchhitter, de altoos sleurende spits die elke tegenstander de hele wedstrijd op de huid zit, de man die elk elftal wel zou willen hebben omdat hij voor elke bal gaat, de speler die hoe oud hij ook mag zijn maar blijft gaan en doorgaan, de man bovendien die nu al wekenlang in vorm is en blijft scoren - die man dus hebben we nog niet genoemd. We schrijven hier zijn naam in hoofdletters, KOSSE RUWARD. Want dankzij een uitmuntende inzet van Kosse, in de 32ste minuut na rust, won DUNO 2. Voor wie er niet bij was: de beroemde kopbal van Bep Bakhuys (da's voetbalgeschiedenis jongens) was hierbij vergeleken een duikbal van niks, het doelpunt van Marco van Basten in de EK-finale van '88 (da's heel lang geleden, beste Joey, Rico en paar anderen) valt in het niets wanneer je deze bal van Kosse nog eens op je netvliet laat terugkeren. Kosse, hij en niemand anders, kopte de bal in die 32ste minuut op onbeschrijflijke mooie wijze tegen het net, hij liep bescheiden weg en had een elftal om z'n nek hangen: 0-1!
Voor Kosse was het alweer z'n achtste competitiedoelpunt en vergeet dan niet dat hij ook handenvol keren anderen vrij voor de keeper heeft gezet. Ja, die Kosse kun je er maar beter bij hebben in je elftal. Zo goed is-ie.
Ook goed op deze zaterdag dat de zon zo lekker scheen: de invallers uit DUNO 3, Remco van Weeren en Gilbert Schaap. Ja, de wat oudere lezer ziet het goed: er speelde deze dag wederom een Schaap in de DUNO-selectie. Telg uit een beroemde voetbalfamilie, zoon van Ruud, de spits die zeg maar net als Kosse erg sterk was met z'n hoofd. Remco en Gilbert klaarden samen met Jeroen Tomeij, terug van een rugblessure, Jeffrey Pronk en Joey Boere de klus achterin. Daarvoor zwoegden Brian van der Bol, Remco Eversdijk (na heel lange tijd weer in de basis, en hoe!), Jordy Selder en Mitchell Keus en daarvoor weer Kosse en Rico Luijando. Het was een goed stel, van wie je dan zou kunnen denken dat er wel eens een nog sterker DUNO 2 op papier had gestaan, maar in het veld konden deze klanten toch maar even mooi mee met de nummer twee.
Tot tevredenheid van trainer Johan van Wijngaarden (bijnaam:TomTom, omdat hijaltijd zo goed de weg weet)stond het halverwege nog 0-0. Tevredenheid, want Sportlust'46 had wel de beste kansen gehad, maar verzuimd te scoren. Daartegenover stonden wat inzetten van superspits Kosse en Rico, nog zonder resultaat. In de tweede helft kwam DUNO veel en veel beter voor de dag dan de thuisploeg. Veel duels werden gewonnen, Rico speelde zich in de 24ste minuut knap vrij en kreeg de schietkans op 0-1, Jeffrey Pronk tikte de bal uit een hoekschop nog op de paal en uiteindelijk was het Kosse die als ware hij kon vliegen van de grond kwam en de bal snoeihard achter de verbijsterde Sportlust-goalie kopte. Een lekker moment en het was de vraag of DUNO 2 die voorsprong kon vasthouden.
Dat lukte, soms met kunst- en vliegwerk en soms ook gewoon omdat er goed werd verdedigd. Met nog een 42-jarige die inviel voor de licht geraakte Mitchell ontstond zelfs de mogelijkheid op 0-2, maar dat plakboekverhaal ging net niet door. Toch lukte het ongeschonden de tweede vijfenveertig minuten vol te maken en kon DUNO 2 feestvieren. Een onverwachte zege, in de wetenschap dat negen spelerskaartjes deze dag ongebruikt bleven door werk en blessures - maar de invallers deden het meer dan uitstekend. Geniet van de winterstop, denk aan het kerstdiner (vrijdag, 20 uur), sluit dinsdag met een mooie training dit jaar af en begin in januari aan de tweede (bijna) helft van de competitie, misschien om voorgoed naar boven te kijken?
Henk Ruijl
De stand 1. Rijnvogels 2 13-31 2. Vitesse D 2 13-25 3. Sportlust 2 13-25 4. MVV '27 2 13-23 5. LYRA 2 13-22 6. DUNO 2 13-20 7. Quick Boys 3 13-18 8. GravSV 2 13-16 9. Zevenhoven 2 13-12 10.Rijnsb Boys 3 13-10 11.Naaldwijk 2 13-7 12.Voorschoten '97 3 13-7
