Onderstaande tekst sprak erevoorzitter Rob Leenheer vrijdag 19 juli uit bij het afscheid van Fred Trouwborst
Fred Trouwborst
Geel-zwart groen- zwart zwart-wit
Toen ik naar aanleiding van het overlijdensbericht van Fred Trouwborst de afgelopen dagen met verschillende DUNO’ ers sprak viel mij op dat deze kleurencombinaties figuurlijk als een rode draad door het leven van Fred hebben gelopen.
Ik begin bij geel-zwart.
Dat zijn de clubkleuren van Wilhelmus, de vereniging waar hij als geboren en getogen Voorburger zijn hele jeugd en een groot deel van de seniorentijd ook gevoetbald heeft en waar – naast DUNO – ook zijn hart lag.
Groen – zwart.
Over deze clubkleuren van DUNO en het lidmaatschap van Fred wil ik met name verder ingaan.
Fred was een aimabele en lieve man. Deze persoonlijke kenmerken van Fred heb ik van meerdere leden gehoord. Fred was betrokken, had ook persoonlijk aandacht voor leden waarbij je vaak op zijn altijd aanwezige humor kon rekenen. Die humor werkte vaak ook louterend ook als Fred messcherp zijn mening gaf. Die scherpe recht toe-recht aan mening - soms ook zwart / wit - was voor sommigen niet altijd makkelijk te accepteren, laat staan te waarderen. Zijn mening met argumenten stond echter als een huis. Zijn glimlach en schittering in zijn ogen zorgden er daarbij al snel voor dat zijn mening en scherpe commentaar alsnog vertrouwen en draagvlak kreeg. (lees onder de foto verder)
Fred was een zeer trouwe DUNO ‘er, speler, leider, trainer, sponsor, samen met Jeanne vrijwilliger en bovenal supporter. Supporter van destijds zowel de zondag- als de zaterdagafdeling. Bij hem bestond geen controverse tussen de zondag- en zaterdagafdeling. Fred voetbalde bij de zondag en was supporter bij de zaterdag; “DUNO is één vereniging”, aldus Fred.
Ik sprak afgelopen week met Raymond over het overlijden van zijn vader waarbij Raymond mij met een bescheiden en twijfelachtige toon liet weten dat zijn vader weliswaar een echte DUNO ‘er was maar waarschijnlijk niet behoorde tot de categorie van bijvoorbeeld Adrie van der Zijden, Cees IJspelder, Wout Buis en Daan de Ligt.
Opgeruimde karakter
Er bestaat hiervoor uiteraard geen ranking, iedereen heeft vanuit zijn of haar persoonlijkheid een meer of minder specifieke maar vooral persoonlijke inbreng in de club. Fred kan met onze herinnering aan zijn opgeruimde karakter en actief trouw lidmaatschap zonder twijfel aan deze rij prominente overleden DUNO‘ ers worden toegevoegd.
Fred was een voetbalman in hart en nieren, hij wist goed te analyseren welke speler welke specifieke kwaliteiten had. Fred had volgens Alphons zomaar een goede scout voor een Bvo kunnen zijn.
Fred vond het dan ook een bijzondere en eervolle taak om in de jaren ’80 de beste jeugdspeler van het destijds befaamde internationale Jeugdtoernooi vast te stellen en uit te roepen. Deze taak nam hij zeer serieus en paste volledig bij zijn analyserende kwaliteiten.
Leo van der Velde omschrijft Fred als een keurige voetballer (gentleman), fysiek oersterk, een voetballer die alles op techniek wilde oplossen en daar ook vaak in slaagde. Fred had zelden harde overtredingen nodig.
Trucjes
Hij had zichzelf een flink aantal voetbaltechnische trucjes eigen gemaakt waarmee hij speltechnisch creatieve oplossingen vond. Hiermee dwong hij op een natuurlijke wijze respect af, ook bij met name zijn jongere medespelers.
Fred had naast zijn natuurlijke autoriteit ook een corrigerende rol op die momenten dat er onnodig harde overtredingen werden gemaakt. “hou eens op joh, dat heb je helemaal niet nodig”, was het luide, dwingende maar ook lachende en vrolijke commentaar van Fred.
Zelfs zijn zoons Marcel en Raymond, die beiden in die tijd wel de fysieke grens opzochten, zich verbaal lieten gelden en onnodig lang bleven doorzeuren, waren daar gevoelig voor.
Fred, samen met Daan de Ligt, was ook de initiatiefnemer voor het organiseren van onderlinge wedstrijdjes. Als voorbeeld een dames-gelegenheidsteam tegen een jeugdteam. Dat was niet eerder gebeurd.
Kritisch
Fred was kritisch voor zichzelf maar daarmee ook voor anderen. Daar hadden sommigen leden wel eens moeite mee. Fred vertelde eerlijk wat hij ervan vond, wond er geen doekjes om en zocht actief de discussie met het doel om uiteindelijk met elkaar een beter resultaat te behalen. Tijdens die pittige voetbaldiscussies legde hij de lat hoog. Juist in tijden van minder sportieve resultaten benadrukte hij dat er wel plannen moesten worden bedacht voor verbetering, niet blijven hangen in de constatering dat het eventjes een mindere periode was.
Fred toonde zich in alles een doorzetter, tegenslag moest overwonnen worden. Zijn succesvolle zelfstandig ondernemerschap is daarvan een fraai en duidelijk zichtbaar (voetbal)voorbeeld.
Fred was een graag geziene vent die van feestjes en gezelligheid hield, uiteraard samen met zijn Jeanne die een lange periode samen met Henk Ravensbergen achter de bar stond.
DUNO is Fred dankbaar voor zijn trouwe en actieve lidmaatschap maar vooral om wie hij bij DUNO was.
Rob Leenheer, erevoorzitter DUNO
