Een officieel afscheid, na 250 competitiewedstrijden in DUNO 1 - hoe ervaar je dat?
Erwin: "Het zal na zoveel jaar bij DUNO in de selectie gespeeld te hebben wel een gek idee zijn dat ik mijn laatste officiële wedstrijd speel. Aan de andere kant blijf ik natuurlijk gewoon bij mijn cluppie en zal ik alleen in het derde gaan voetballen - dus als een echt afscheid voelt het niet."
Een vertrek uit de DUNO-selectie, het is goed geweest zo?
Erwin: "Het is denk ik het juiste moment om te stoppen. Ik heb er altijd alles aan gedaan om zo vaak mogelijk te komen trainen en er op wedstrijddagen te zijn. En nu kies ik bewust voor wat meer tijd voor mijn gezin." (lees onder de foto's steeds verder)
Een jonge Erwin van der Harst (links) luistert naar oud-toparbiter, en inmiddels overleden, Lau van Ravens.
Wat is nu je voetbalplan?
Erwin: "Dat is natuurlijk met mijn nieuwe elftal, DUNO 3, er een leuk seizoen van te maken onder begeleiding van Hans Lamens en Peter Pije en toch wel voor het kampioenschap te gaan."
Wat is voor jou Het Moment uit je loopbaan in DUNO 1?
Erwin: "Het mooiste moment uit mijn loopbaan is denk ik toch de dag dat we tegelijkertijd met het eerste en tweede elftal thuis kampioen werden."
Ook een mooi moment: In het seizoen 2006/2007 wordt DUNO onder leiding van trainer Jan Linkerhof glorieus winnaar van de nacompetitie door in de finale Be Fair te verslaan. Die winst betekent promotie naar de tweede klasse. Erwin van der Harst links zittend op de foto, half achter een bos bloemen.
Als je uit al die jaren een elftal zou kunnen samenstellen, wie staan daar dan in?
Erwin: "Keeper Greame de Jong. Verdediging: Koos Kalsbeek, Berry Heiligers, Dennis Manschot. Middenveld: Marc Boshof, Jop Imhann, Darryl Schaap, Erwin van der Harst. Aanval: Jimmy van Nierop, Paul Droppert, Elyseo van der Graaf.
En aan welke trainer bewaar je de beste herinneringen en waarom?
Erwin: "Ik heb met alle trainers goed kunnen werken maar ook vaak genoeg overhoop gelegen. De besprekingen van Jan Linkerhof die altijd begonnen met: 'Erwin probeer simpel te voetballen geen trucjes of no looks vandaag...' Maar ik denk dat Manuel Vissers voor mij de beste trainer is geweest die we hier op DUNO gehad hebben."
Uit het rijke DUNO-verleden: Onder anderen Erwin van der Harst (geheel rechts), Patrick Mooij, Rene Beuker en Dennis Batten tijdens een DUNO-feest dik twintig jaar geleden
Wat denk je, heb jij het maximale eruit gehaald?
Erwin: "Als ik terugkijk denk ik dat ik prestatiegericht misschien niet alles eruit heb gehaald, maar qua plezier en toch ook wel veel promoties en kampioenschappen denk ik dat ik wel trots mag zijn wat we bereikt hebben met DUNO."
Hoe ziet je gezinsleven er nu uit?
Erwin: "Mijn gezinsleven gaat super goed. Ik ben getrouwd met Iris en we hebben sinds twee jaar een zoon genaamd Kyan. Binnenkort gaan we verhuizen naar Voorschoten waar we een mooie eengezinswoning hebben gekocht voor ons drietjes."
Erwin van der Harst, trots na de geboorte van zoon Kyan (2018).
Alles bij elkaar, het is wel goed zo?
Erwin: "Het is goed zo, op mijn zestiende m'n debuut gemaakt onder Evert Steinvoort en nu na veertien jaar selectievoetbal heb ik er weer super veel zin in om met mijn vrienden in het derde elftal te gaan spelen en na onze wedstrijd het eerste aan te moedigen."
En zaterdag dan nog een keer vlammen in een deel van de wedstrijd?
Erwin: "Zaterdag de laatste wedstrijd, de mensen die mij kennen weten natuurlijk dat ik nog wel iets wil laten zien die laatste minuten in het eerste. Ik hoop zelf nog een doelpunt te scoren en anders een actie of assist ben ik ook tevreden mee."
Erwin, als speler van DUNO 1.
Naschrift, de palmares van Erwin van der Harst:
Erwin van der Harst kwam als 16-jarig jochie bij de selectie van DUNO in actie tegen Berkel als invaller. In onze hoofdmacht. Op dat moment was Evert Steinvoort trainer van DUNO 1. Erwin scoorde in die wedstrijd, maar kreeg ook een rode kaart getoond. De toon was gezet door Erwin, die zich nadien vooral onderscheidde door z'n uitzonderlijke voetbalkwaliteiten. Naast de officiële wedstrijden heeft hij zeker nog zo’n 175 vriendschappelijke wedstrijden in het eerste elftal gespeeld.
