DUNO JO17-2 en DUNO JO15-1 spelen een vriendelijke vriendschappelijke wedstrijd

HSV DUNO JO17-2

-

HSV DUNO JO15-1

Datum

24 oktober 2020 12:00

Scheidsrechter

R v Westreenen

Accommodatie

Onbekend

Waar is iedereen? Ik weet wel dat het coronatijd is, en dat alle voetballiefhebbers buiten het sportpark moeten blijven. Ook weet ik wel dat Miriam en ik in de luxe positie verkeren om tijdelijk de assistenten van Kenrick te mogen zijn, zodat we toch verslag kunnen doen. Wat ik eigenlijk bedoel is: waar zijn de voetbalhelden van zeven jaar geleden? Zeven jaar geleden, rond de tijd van DUNO’s 90^ste verjaardag, schreef ik dat de jongens bij het 100-jarig bestaan een heel goed A1 team zouden kunnen worden. Dat zou nu dus in ieder geval de halve DUNO C1 moeten zijn, zoals dat toen nog gewoon lekker ouderwets heette. Maar helaas, als eerste mis ik trainer Hans ‘Goed Man’ Haasnoot, destijds een toptrainer in wording, die ons toen een gezellig en fantastisch seizoen bezorgde. Ik zie nu alleen zijn zoon Jasper nog maar. In DUNO JO17-2 speelt een van mijn zoons Nick ook uit dat team van toen, en dat is het dan. Waar zijn Bas, Thijn, Lucas, Raoul, Jelmer, Ruben en Vince gebleven? Het was een mooie en vooral leuke tijd. De jongens, de vaders en niet te vergeten alle lieve WhatsApp moeders.

Vandaag, bijna zeven jaar later, is alles anders. Maar gelukkig is deze wedstrijd er vandaag. Gewoon lekker onderling voetballen, zolang dat het nog kan en mag. Een eventuele uitslag zou niet uit moeten maken, en de wedstrijd zou voor beide teams alleen maar leerzaam kunnen zijn. Behalve Jasper zijn ook Sven en Xander nog bekenden, maar dan uit latere jaren van het trainer Hans tijdperk, voor de rest ken ik niemand. Een jongen wiens voornaam veel voetbal ademt vraagt aan Kenrick of hij klaar is voor een pak slaag. Kenrick lacht het hartelijk weg. DUNO JO15-1 speelt vandaag uit, dus zij dragen de gele hesjes. Dat was een tijdje geleden nog een hele toestand zeg, die gele hesjesbeweging, dat was ook meestal in het weekend. Weet u het nog? Beroepsdemonstranten waren het. Nu zijn de hesjes viruswaanzingekkies geworden. Gelukkig kan je nu weer gerust in gele hesjes voetballen.

Beide teams warmen op hun eigen vertrouwde manier op. Het is vandaag duidelijk de grote tegen de kleine. Zo te zien is de groeispurt rond het 16^de levensjaar het grootst. Dus jongens van DUNO JO15-1, jullie spurt komt nog, en jullie zullen binnenkort allemaal langer zijn dan Ferry. Hij komt stiekem alvast even kijken, volgende week spelen we namelijk tegen zijn JO19-1 team. We lenen vandaag trouwens steunpilaar Edwin van hem.

Even een mededeling tussendoor voor de afmelders: als je je op vrijdag afmeldt, kom dan niet gewoon toch op zaterdag. Dat is heel vervelend voor de planning van Kenrick. Ik heb altijd het idee dat je dan een mooi weer voetballer bent; even afwachten wat voor weer het is, en als het meevalt toch maar wel gaan. Dus in plaats van lekker een keer lekker weinig hebben we weer lekker veel spelers. En hou op met die witte sokken hoor. Het is allemaal maar gekkigheid van mijn kant hè.

Een lichte spanning vooraf is voelbaar bij iedereen, want wat gaat het worden vandaag? Ik kijk er naar uit en ben zeer benieuwd. Het is leuk dat zelfs het mobiele scorebord er toch gewoon bij is. En er is een echte scheidsrechter van de partij, de heer Roland Westreenen. Dat alles dan in goede banen geleid wordt is vooraf dus al een zekerheidje. Rond 12 uur kan het wat mij betreft beginnen, maar het wordt een kwartiertje later.

We spelen met captain Isaiah onder de lat, Bruno, Edwin, Luke en Freddie achterin. Op het middenveld Tony, Timo en Ibrahim, en voorin Nick, Aman en Sharif. Eerste vlagger aan onze kant is Rayane en op de bank beginnen Quinten, Morris en Tom. De overige jongens zijn op vakantie, of vissen of er is iets anders, ze hebben zich netjes afgemeld en komen zoals beloofd niet. Het zijn Jason, Dominick, Daan, Rehan en Faiz. Ik voel me soms net Toon Hermans, die als voorzitter van de vereniging Ons Genoegen de namen voorleest. Zoek het maar eens op YouTube op, hilarisch is het. Nou ja, dat vind ik dan, als semi-bejaarde. Bij de tegenstander staat Sven achterin en aan de linkerkant staan Xander en Jasper, helaas voor de rest kan ik de namen niet invullen.

We zijn begonnen, en het is heel ongelukkig voor JO15-1 binnen tien minuten al 4-0 voor ons. Uit een corner van Nick kopt Aman fraai raak, twee minuten later klutst de bal er via via in. De 3-0, weer uit een corner van Nick, wordt door Edwin binnengetrapt, met een halve karatetrap zoals alleen hij dat kan. En tot slot is de 4-0 een prachtige dieptepass van Ibrahim op Nick, die beheerst afrondt. Moet dat zo uitgebreid in het verslag, vraagt u zich misschien als DUNO JO15-1 lezer af. Het antwoord is ja, dat doe ik altijd, leuk voor later om terug te lezen voor de jongens die scoorden. Ferry leest de verslagen uit de tijd dat ik voor zijn team schreef trouwens ook nog wel eens terug zegt hij, al was dat echt niet allemaal hosanna kan ik u vertellen. Hij onderhandelt nu namens zijn neef, een van de technische DUNO JO15-1 mannen, over een eventuele andere samenstelling voor de tweede helft. Ook dit lacht Kenrick hartelijk weg.

De teams door elkaar husselen blijkt ook niet nodig, want het vervolg van de eerste helft is aardig en tot de rust scoren we nog maar twee keer. Halverwege Nick met een bekeken schot en vlak voor rust Ibrahim, hard en onhoudbaar. Is DUNO JO 15-1 dan helemaal niet gevaarlijk? Nee, eigenlijk niet. Ik vind ze wel goed voetballen. Het zijn rustige jongens, en er is door beide teams geen enkele overtreding gemaakt de eerste helft. Het is net als wij een hecht team, en tot onze zestien spelen ze prima voetbal. Alleen de eindpass ontbreekt er nog aan, en het is gewoon jammer van de eerste tien minuten.

Het is rust, en er is weer drinken en koffie van de inmiddels bekende wekelijks terugkerende vriendelijke koffiedame. Ook de bananen en sinaasappels uit de fruittas van Kenrick liggen weer voor het oprapen. Je zorgt te goed voor de jongens! In de rust wordt duidelijk dat een van de trainers, Andy, van de JO15-1 mee gaat doen. Goed plan. De tweede helft begint en het wordt een leuke en vriendelijke helft. De scheidsrechter staat erbij en kijkt ernaar en hoeft, net als in de eerste helft, alleen voor het begin en eind van de helft te fluiten. Onze vlaggenist Tom neemt het ervan en zit soms bij langdurig balbezit op de vijandelijk helft lekker in de dug-out.

Behalve van veel spelers, wisselen we ook veel van positie en kijken hoe sommige spelers op andere posities uit de voeten kunnen. Het is tenslotte een oefenpartijtje. Met Andy erbij als slot op de deur houdt JO15-1 heel lang en iets makkelijker stand. Toch duurt ook het tweede bedrijf iets te lang voor ze en wij scoren in het laatste stuk nog vier keer. Het zijn Aman, Luke, weer Aman en weer Nick, die alle drie nog prachtig scoren. De stand maakt geen fluit uit, er is niets te winnen of te verliezen. Een beetje prestige misschien, maar meer niet. Met zijn allen spelen we voor dezelfde prachtige club.

Volgende week hoop ik weer verslag te kunnen doen, want dat betekent dat we gewoon lekker nog steeds onderling kunnen trainen en voetballen. Ik als voetballiefhebber heb vandaag genoten van beide teams. Voor aanstaande maandag rest de mededeling dat er geen training is, dit in verband met de verjaardag van onze toptrainer Kenrick. Ik stel voor dat iedereen hem van harte feliciteert op deze mooie en feestelijke dag.

Aan het eind van deze heerlijke voetbalmiddag beleven we thuis nog een mooi VAR-momentje. Deze afkorting betekent bij ons thuis namelijk Voor Altijd Real. Ik hoor de Barca fans al brommen. Geintje, voetbal is nog steeds emotie, en dat zal altijd zo blijven. Tot de volgende keer.

Prettig weekend, Paul

Registreren Waarom registreren