JO12-1 doet zichzelf tekort tegen koploper! 

 

Na vorige week een totale off day te hebben gehad in Leiden hadden we vandaag tegen de koploper wat goed te maken. Ondanks vele zieken en geblesseerde was er weer hard getraind. Gelukkig was bijna iedereen weer fit, behalve Lieke die er hopelijk de laatste fase weer bij is en Maik (helaas nog ziek). Gelukkig was Justin weer bereid gevonden het doel te verdedigen.

Na een goede warming up en (al zeg ik het zelf 😀) prima motivatie speech trappen we af. Ik ben de hesjes en ballen nog op aan het ruimen en zie in mijn ooghoek de bal achter Justin belanden. 15 seconden en 1-0 achter tegen een tegenstander die dit jaar nog niks verloren heeft, hou stiekem mijn hart vast, alhoewel ik ook weet waartoe we in staat zijn. Een persoonlijk fout van Siem (noem nooit namen bij fouten, we zijn kind, leren ervan en zullen ze inclusief mijzelf ons hele leven blijven maken! Maar zo begrijpt u waarom ik dit nu wel doe) was de oorzaak van deze snelle achterstand. Op zo'n moment kan je als speler 2 dingen doen, je kopje laten hangen of laten zien uit welk hout je gesneden bent. Siem deed het 2e, herpakte zich fantastisch en verloor geen duel meer.

Ook als team kan je 2 dingen doen, alhoewel je als team in mijn ogen maar 1 optie hebt, met zijn allen vol strijden om het recht te trekken en je teamgenoot laten weten dat dit kan gebeuren. 1 team, 1 taak! Zittend in de tram onderweg naar een verjaardag waar ik weer vol trots over "mijn" team ga vertellen raden jullie al wat de 12-1 deed! Ze speelden stuk voor stuk om te winnen, gooiden zichzelf vol voor schoten op doel, werkten, vochten en streden voor elke bal, maar wisten ook aan de bal prima voetbal op de mat te leggen. Na 20 minuten komt de bal uit een prachtige combinatie tussen Davey en Toby panklaar voor de voeten van Siem terecht en hij laat deze kans niet onbenut. Hoe bedoel je jezelf herpakken! Olti weet vol overtuiging alles in de strijd te gooien en blokt een goed schot van de tegenstander. Justin strekt zich 2 keer de uiterste hoek in en pakt alles. Gianni is niet te passeren vandaag tegen een sterke spits. Op het middenveld zien we Daan al zijn duels aangaan en veelal winnen.

Er is al een nieuwe Dyson in de maak die de naam Bauke gaat dragen, onze stofzuiger op het middenveld won alles! Davey pendelde weer van voor naar achter en was een plaag voor zowel de aanvallers als verdedigers van Westlandia. Voorin hielden Siem en Toby de ballen goed vast en zochten hun man op wanneer mogelijk en zocht Noam goed de diepte en ruimte om gevaarlijk te zijn. Maar misschien nog wel belangrijker, ze verdedigde geweldig mee en zette constant druk op de tegenstander. Als een team!!! Het was dan ook geen verrassing dat DUNO op 2-1 voorsprong kwam. Een mooie combinatie op het middenveld bereikte Toby welke wederom het overzicht behield en wederom Siem vond. Hierna volgde wat kansen om de score uit te breiden, Westlandia wist het niet meer en was meer met ons bezig dan met voetbal, zo onder druk gezet worden waren ze blijkbaar niet gewend.

Een paar goede corners werden net niet binnengekopt en uit een uitbraak van 1 van deze corners wist Westlandia met een goede counter gelijk te maken. Dat ze vervolgens tijd wilde rekken geeft aan hoe zwaar de koploper het had op de Haagse dynamiek. Een corner van Westlandia beland pardoes klem in de handen van een DUNO speler, we weten nu wel dat we ook over een goede 3e keeper beschikken mocht Justin een keer niet in kunnen vallen. Een strafschop 5 minuten voor het einde is het gevolg. De zenuwen gieren door mijn lichaam, het zal toch niet gebeuren dat we toch verliezen vandaag. Genoeg wedstrijden die we terecht hebben verloren  maar nu verdienen we de punten. Vandaag meer strijd gezien dan dat ik op zondagavond weleens op tv zie. Vandaag meer mooie combinaties gezien dan ik op zondag weleens op tv zie.

Vandaag een team gezien waar ik (wij, Alfons en Frank ook) verdomd trots op zijn. Dit team verdient meer. De uitstekende fluitende scheidsrechter blaast op zijn fluit, de bal laag de hoek in, Justin ook.......... wat een redding, wat een ontlading, wat een heerlijk slot van een heerlijke wedstrijd. Helaas maar 1 punt waarin ons spel er meer verdiende, maar wel 1 punt tegen een ongeslagen koploper, met goed voetbal en behaald als team!

 

Dat het goed zit met de teamspirit bewijst de foto van de 1 minuut stilte voorafgaand aan de wedstrijd waarin we stil staan bij de ramp in Turkije en Syrië. Inmiddels vele haltes in de tram verder kan ik niet anders dan concluderen dat ik een gezegend mens ben als mijn grootste zorg vandaag een punt tegen Westlandia was.

 

Mannen, bedankt voor jullie inzet, bedankt voor jullie strijd, een winnaar kan je niet worden, een winnaar ben je. En jullie hebben vandaag stuk voor stuk laten zien dat jullie winnaars zijn!!!!!

 

Mijn eindhalte is bereikt en mijn eerste drankje op deze prachtige pot staat klaar, proost!

 

De meest trotse trainer van DUNO!