Cookie beleid HSV DUNO

De website van HSV DUNO is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Tactische omzetting leidt tot bevrijdende zege DUNO JO19-1

Tactische omzetting leidt tot bevrijdende zege DUNO JO19-1

HSV DUNO JO19-1

3 - 1

FC 's-Gravenzande JO19-3

Competitie

3e klasse 5

Datum

16 november 2019 15:00

Scheidsrechter

M.J. (Marten) Hof

Accommodatie

Onbekend

Bij absentie van onze vaste verslaggeefster/fotografe, er kwam ergens een of andere bejaarde bisschop aan en daar maakten blijkbaar allerlei mensen ruzie over, zou het zonde zijn om deze memorabele dag voor onze JO19-1 in stilte te laten passeren. Dus vooruit dan maar, de kroontjespen ter hand genomen en een paar verdwaalde regels op papier gezet.  Al was het maar alleen omdat het zo verdiend was na al die weken pech en tegenwind.

Afgelopen woensdag hadden de spelers nog een bijeenkomst met het bestuur over hoe verder. Met een selectie op crepeersterkte van precies elf man houden we het nog steeds manmoedig vol, in ieder geval tot aan de komende winterstop. Tegen februari zien we met een beetje geluk de terugkeer van de lang geblesseerde Duncan tegemoet, hij was er ook vandaag gewoon bij, compleet met pa en krukken. Tot die tijd moeten we het met de gewaardeerde bijstand van welwillende clubgenoten uit belendende teams doen.

Met maar een kwartiertje vertraging begonnen we aan het duel met, alweer, een Westlandse opponent met ditmaal de welluidende naam FC ’s-Gravenzande. Je typt je gek, alleen daarom al speel ik liever tegen KMD. Arie vlagde vandaag, dus van die taak was ik ontheven. De kans dat de scheids van vandaag veel van mijn goedbedoelde adviezen zou aantrekken, leek mij in dit geval sowieso al minimaal. Als vader moet je sommige dingen nu eenmaal kunnen loslaten.
Marten fluit JO19-1

Maar snel ter zake, eerlijk gezegd een beetje tot onze verbazing ging het best lekker onder de invallende schemering op veld 2 en boden we de robuust ogende tegenstander uitstekend weerstand. Voetballend wellicht niet altijd oogverblindend, maar vooral keihard werkend waren we zeker niet de mindere. Duels werden gewonnen en je zag bij wijze van spreken het vertrouwen bij onze mannen langzaam toenemen. Langzaam, want hoe vaak hebben we dit seizoen in dit soort situaties het deksel al niet op de neus gehad. Trainers Bert en Ferry hebben daarbij al hun kwaliteiten en ervaring nodig om de koppies omhoog te houden.

Het enige, dat nog ontbrak was een succesvolle afronding door onze voorwaartsen. Hij wilde er niet in, vanwege steeds voor het afdrukken nog even extra goed leggen of een eigenwijs wegspringend balletje. “Een polletje!” grapten de gastsupporters naast me. Westlandse humor, ook leuk. Aan de andere kant werd onze sluitpost Ramon ook nergens echt serieus op de proef gesteld. De defensie stond goed en gaf niks weg. Met een 0-0 stand gingen we de rust in, het kon dus nog alle kanten op. Hopelijk rolde het balletje vanmiddag nou eens een keer onze kant op.  

Als er spelers na de rust onverhoopt misselijk geworden zijn, mea culpa, weet ik veel hoeveel siroop er in zo’n kan moet. Het zal in ieder geval lekker zoet gesmaakt hebben. Trainer Bert bleek in de rust resoluut te hebben ingegrepen, de opstelling ging compleet op zijn kop. Invallers Gijs en Jakob vormden het centrale verdedigingsduo, terwijl het vaste defensiekoppel Jessy en David helemaal naar de spits doorschoof. Een gouden greep, zo bleek.

Waar de opkomende linkerverdediger van FC ’s-Gravenzande in de omschakeling nogal hoog op de helft van DUNO stond, bood dat onverwacht een zee van ruimte aan David. Hij was weg over rechts en vanaf de rand van de zestien zag hij uit zijn ooghoek maatje Jessy in komen sprinten. De lage voorzet was precies op maat en van dichtbij was het 1-0, we gingen aan de luid bejubelde leiding! En dan is het extra jammer dat luttele minuten later alweer de gelijkmaker op het elektronische bord stond. Bij een onoverzichtelijke scrimmage voor het DUNO-doel kreeg een ’s Gravenzander als laatste de punt van zijn schoen tegen de bal en lag hij erin. Hoewel gelijkmaker, het scorebord gaf ten onrechte een nogal pessimistische 0-1 aan, alsof niemand op DUNO er echt meer in geloofde.

Maar juist dat leken onze mannen wel te doen.  Collectief jaagde DUNO op een goed resultaat en dat leverde af en toe nervositeit bij de tegenstander op. Een korte terugspeelbal op de keeper werd bijna onderschept door een opnieuw fel doorjagende David. Dat leidde tot chaotisch en onnauwkeurig uitverdedigen, waarna de bal uiteindelijk bij de rechterpunt van de zestien bij Remco belandde. Die aarzelde geen moment en joeg de bal laag in de linkerbenedenhoek. Deze keer ondersteunde de elektronische waarneming ons wel en was het openlijk voor iedereen zichtbaar 2-1.

FC ’s Gravenzande zette aan, maar kon niet echt veel potten breken. Iedereen hield nog even zijn adem in, toen Carlos na een fraaie actie de lat wist te raken. Dat het die van zijn eigen goal was laten we verder maar onvermeld. Druk van de tegenstander betekende voor DUNO aan de andere kant een zee van ruimte en daar bleken we in deze tweede helft wel raad mee te weten. David werd weer over rechts op volle snelheid de diepte in gestuurd en ditmaal was het Dwight die de messcherpe assist doeltreffend kon afronden.  Het leek nu echt onze kant op te vallen, want deze gevoelige tik leken de gasten niet meer te boven te komen.

Nog even laaide het vuurtje op in een wat emotionele reactie op een aan de rood blauwen gegeven vrije trap tegen ergens op het middenveld.  Vreemd, als je met 3-1 voor staat, maar wel weer enigszins begrijpelijk na alle tegenslag van de afgelopen tijd. Het moest er blijkbaar even uit en bleef verder gelukkig zonder gevolgen. De punten waren binnen in een qua kijkspel alleszins te pruimen duel en dat is natuurlijk mooi. Voor iedereen hard nodig en dik verdiend.

We lopen blijkbaar voor in het competitieprogramma en dat betekent pas in december een verder competitievervolg. Tegen achtereenvolgens de een na laatste op de ranglijst en de hekkensluiter. Dat lijkt perspectieven te geven, hopelijk ligt het zwaarste nu achter ons en kunnen we vooruit gaan kijken. Mijn hoed diep af voor alle spelers en technische staf, die er ondanks alle tegenslag steeds in zijn blijven geloven. Niet opgeven en er steeds maar weer staan, we zullen ze de kost geven, die allang hadden afgehaakt.

Sjaak Hof

   

 

 

 

 

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!