Allereerst hoorden we groot nieuws: je wordt buurman van DUNO?
Hans: "Ja, we zijn bezig met de voorbereidingen van de verhuizing. Net als heel wat DUNO'ers trouwens, zo hoorde ik. We gaan wonen in de gerenoveerde flat in het winkelcentrum De Savornin Lohmanplein. Dat is achter DUNO. Een prachtige plek, met fantastisch uitzicht. Ook nog eens lekker in de buurt van PGS/Vogel, waar ik als tweede trainer actief blijf, en DUNO - toch de club waar ik fantastische voetbaljaren heb mogen meemaken. Zowel toen ik speler was als trainer."
Je bent 65, in de kracht van je leven dus, waarom stop je als hoofdtrainer?
Hans: "Ik heb veel mooie trainersjaren achter me liggen, meest recent bij PGS/Vogel. Maar de jaartjes gaan tellen, vooral heb ik veel last een van pijnlijke knie. Aan de ene ben ik al geholpen, voor de andere staat een operatie voor de deur. Net als bij Betty trouwens, m'n vrouw. Die knieën zitten dus tegen. En de mensen kennen me, he. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Dat gaat nu niet. Daarom is een stapje terug wel goed. Bovendien: ik wilde altijd de dingen voordoen he, dat ging prima. Haha. Ook dat is lastiger geworden."
Is dat het enige, die knie?
Hans: "Ach, weet je. Ik ben natuurlijk ook gewoon - heel eerlijk - een ouderwetse trainer. Ik moest het met m'n spelers samen hebben van mentaliteit, met z'n allen ertegenaan en het gras opvreten. Natuurlijk tactiek en techniek waren ook voor mij niet onbelangrijk. Maar ik heb geen moderne oefenstof, zoals de trainers van nu. Dan komt er een moment dat je het beter op een minder hoog niveau kunt gaan doen. Dat, gevoegd bij die knie, heeft me doen besluiten dat stapje terug te doen. Is niks mee."
Dat na een loopbaan waarin je het ene kampioenschap liet volgen op de andere promotie...
Hans: "Ik heb ook een paar jaar geen promoties meegemaakt, maar heel vaak ben ik gepromoveerd. Na een nacompetitie of een kampioenschap. Geweldig toch? En dat terwijl ik weliswaar nu 29 jaar trainer ben, maar pas op m'n 37ste het vak ben ingerold. Voor die tijd was ik voetballer, ook een mooie tijd meegemaakt! Ik weet nog goed dat ik door DUNO werd gebeld, om trainer Cees Ekering bij DUNO-zondag op te volgen. Was ik nog bezig op de cursus. Daar hadden we de mazzel dat journalist Erik Winkster onze lichting voor verhalen in de Haagsche Courant wekelijks volgde. Dat leverde mooie verhalen op en was voor ons een mooi uithangbord. Zo kwam DUNO bij me uit. In het tweede jaar behaalden we met DUNO-zondag de promotie naar de hoofdklasse. Wat later hadden we een zo mogelijk nog meer onvergetelijk seizoen: moesten we eerst nacompetitie spelen tegen degradatie, en toen we dat hadden gered speelden we nacompetitie om promotie. In hetzelfde seizoen, toen kon dat nog! Haalden we het net niet... Daarna volgden twee jaren bij DUNO-zaterdag, met tweemaal een periodetitel."
Na DUNO volgde een indrukwekkende lijst van clubs, toch?
Hans: "Mooie jaren. Bij Pec Den Haag, Te Werve, LENS, PEC, Maasdijk, PGS/Vogel, Erasmus en opnieuw PGS/Vogel. Stuk voor stuk fijne clubs, waarin Betty en ik ons bijzonder thuis hebben gevoeld. Net als bij DUNO, al neemt dat begin bij DUNO voor altijd een wel heel bijzondere plek in. Dat vergeet je nooit meer. Maar ook bij bijvoorbeeld LENS was het onvergetelijk: ik kwam er toen ze vijfde klasse speelden, we werden tweemaal kampioen en haalden de derde klasse."
Als je terugkijkt dan denk je ‘mijn grootste kracht was...'
Hans: "Mijn enthousiasme. Ik denk dat ik er vooral in slaagde spelers gek te krijgen en er vol voor te gaan. Met die aanpak zijn we vaak ver gekomen."
Dat enthousiasme leidt ertoe dat er op zaterdag 2 juli vast veel mensen naar DUNO komen. Eerst om te voetballen, daarna om te feesten. Bijzondere dag voor je?
Hans: "Ja, reken maar! Ik hoop dat het fantastisch wordt. Als gasten van toen nu weer komen, dat zou echt geweldig zijn. Bij DUNO denk ik aan heel veel lieve mensen, goede voetballers ook. Spelers van het eerste uur als de Toetjes, John Kind, Houtman - ach, ik kan nog zoveel namen noemen. Ik zou het top vinden als mensen de moeite nemen mee te spelen of de feestavond mee te vieren."
En we begrijpen dat er al een opvolger thuis klaarstaat?
Hans: "Haha, Kenneth doet het goed, hoor. Word je trots van, he. Je zoon die kampioen wordt eerst als trainer van Erasmus B1 en recent met Die Haghe A1. Maar als hij het aantal kampioenschappen van z'n vader wil evenaren, heeft ie nog even te gaan. Haha."
