LEES OOK: Maarten Spaans overleden
Bloemen van DUNO, lees daaronder verder.
Toespraak erevoorzitter Rob Leenheer bij afscheid Maarten Spaans
Afgelopen zaterdag was Maarten Spaans voor met name de oudere DUNO-leden een belangrijk gespreksonderwerp bij DUNO.
Niet alleen om de vlag die half stok hing, niet alleen vanwege de minuut stilte voor de wedstrijd van ons vlaggenschip en niet alleen omdat spelers met een zwarte rouwband speelden. Maarten werd door veel leden in herinnering gebracht met verhalen en mooie gedachten aan vroeger.
Veel oudere leden hebben Maarten natuurlijk langdurig en goed gekend en als ik hen vroeg wat hun herinneringen waren dan staken zij al snel van wal. Een ieder had wel herinneringen aan Maarten, velen wisten ook een leuke anekdote te vertellen. Maarten en Lida; een graag gezien gezelschap bij onze club. Waarbij Maarten zich ongelooflijk heeft ingezet voor onze club, maar we Lida bepaald niet mogen vergeten. Wat zij samen hebben gedaan voor onze vereniging is van grote betekenis geweest.
Voetbal
Maarten kwam in de jaren ’60 van Duindorp naar DUNO . Hij maakte als een degelijke speler op de rechtsbackpositie onderdeel uit van de zo roemruchte unieke lichting met inmiddels reeds overleden spelers als Cees IJspelder, Wout Buis.
Onze oudste en trouwe supporter Piet Kraaijeveld en oud-speler Joop Batenburg herinnerden zich direct de situatie dat Maarten als doorgaans zeer betrouwbare verdediger in een van de laatste competitiewedstrijden tegen VCS in eigen doel schoot. Dat doelpunt was pas het derde tegendoelpunt in die competitie waarbij er al 100 doelpunten vóór waren gescoord. Het zal niet verbazen dat Maarten nog lang aan dit ongelukkige moment is herinnerd door zijn ploeggenoten. Maarten werd daarbij gekenmerkt als een ‘heerlijke en fijne’ speler, een positief ingestelde vent waar zowel ploeggenoten als tegenstanders, laat staan de scheidsrechter, nooit problemen mee hadden. Daarvoor had Maarten teveel fatsoen, daarvoor had Maarten ook teveel zelfdiscipline.
Dat laatste, discipline , fatsoen en de handen uit de mouwen steken loopt als een rode draad door alle herinneringen aan en rond Maarten.
Actieve en betrokken man
Maarten was een man van én veel woorden én van daden. Maarten was een DUNO’ er die stevig en duidelijk uitkwam voor zijn mening. Daar was geen enkele onduidelijkheid over. Die sterke en zeer uitgesproken mening was niet voor iedereen even makkelijk te accepteren, zo gaat dat natuurlijk in een club. Maarten werd echter meer dan gewaardeerd doordat hij ook daadwerkelijk deed wat hij zei. Maarten was een vent waar men bijna altijd een beroep op kon doen, een zeer betrokken en resultaatgerichte verenigingsman die veel voor en achter de schermen regelde. Denk hierbij aan de befaamde internationale jeugdtoernooien waar Maarten zeer actief bij was. En waarin hij als lid van de toernooicommissie goed met de anderen kon meedenken, maar ook nadrukkelijk een eigen rol en inbreng had. Want zo was Maarten: samen met elkaar voor de club, en als het nodig was had hij een verrassende mening die afweek van wat anderen vonden. Maar altijd: in het belang van onze vereniging.
Ook was hij erg actief tijdens de jeugdtrainingskampen, georganiseerd in een oud voormalig klooster in Limburg waar Maarten met al die opgeschoten gasten als een politieagent de orde bewaakte. Die voor Maarten kenmerkende strengheid zal destijds vast niet overbodig zijn geweest. Raymond Trouwborst bijvoorbeeld herinnerde zich nog goed dat hij als ventje van 9 of 10 jaar tijdens zo’n kamp in het openbaar een grapje maakte toen er voor de lunch om stilte werd gevraagd, juist voor die jongens die even voor de boterham wilde bidden. Een stevige veeg van Maarten tegen het achterhoofd van Raymond was het gevolg. Tegenwoordig zouden wij spreken wij over een corrigerende tik.
Naast zijn organisatorische talenten was Maarten ook actief als trainer en leider. Veel, heel veel leden die nu nog steeds bij DUNO komen kennen hem hierbij als een fijne man, iemand die er altijd was en waar je ook veel plezier mee kon beleven. Maarten kon hartstochtelijk en aanstekelijk lachen en op die manier een bijdrage leveren aan een sfeer die voor een voetbalclub zo belangrijk is.
Of, zoals vice-voorzitter Henk Ruijl vorige week in zijn In Memoriam schreef “een fijne voetbal-vader en leider”. Een mooi mens.
Cultuurbewaker
Maarten was lang een actief lid van de ballotagecommissie en hiermee een belangrijke cultuurbewaker van onze club. Maarten nam zijn taak hierin zeer serieus, maakte actief kennis met nieuwe aspirant leden en vertelde hen de regels van en de mores bij DUNO. Maarten kon het moeilijk accepteren als leden zich vervolgens niet of onvoldoende aan die afspraken hielden. Maarten was zo zeer betrokken bij een goed, beschaafd en sportief klimaat van de club dat hij ook wel eens minder goed in de gaten had dat niet iedereen aan de door hem gestelde normen kon voldoen. De veranderende tijdgeest was voor hem soms lastig te accepteren.
Maarten Spaans, een DUNO-man in hart en nieren. Ook tijdens de periode dat hij minder bij DUNO aanwezig was, was en bleef hij een DUNO-man. Een man waarop je kon bouwen, een man waarmee je kon lachen maar waar je ook een goed gesprek mee kon voeren.
Wij bedanken Maarten voor alles wat hij voor de club heeft gedaan en heeft betekend. En Lida, Jack, Nikki, Manuela, Rob en de kleinkinderen voor al die DUNO-uren dat we je man, vader, schoonvader en opa "mochten lenen". Maarten, namens veel DUNO’ ers; dank je wel.
Het was goed dat je er was. Voor altijd in ons groen-zwarte hart.
