Honderden jaren clublidmaatschap als Statler en Waldorf huiswaarts

Als Statler en Waldorf uit de Muppet Show het DUNO-clubleven doornemen... Dik twintig wijze richtingen...

Het is een goed stel, daar bijeen in de Apeldoornse bossen. Tweeëntwintig man sterk. Arie Brugman, Koos Baptiste, Hans Lamens, Peter Grötzinger, Maarten Speets, Alphons Pije, Henri van Doorn, Peter Pije, Jan Veerman, Wim van Maanen, Rob van Huijzen, Gert Speets, Hans de Kater, Jan Taal, Hans Tentij, Eric Pije, Stephan Mulder, Raymond Trouwborst, Andre Batenburg, Kees Buis, Giel Rurup en ondergetekende - het gaat hier om vele honderden jaren lidmaatschap van DUNO bijeen.

De een is na lange tijd wat-minder-DUNO binnen een paar gesprekken en het noemen van namen uit een roemrucht verleden alweer direct helemaal terug (Peter Grötzinger, oud-doelman, oud-voorzitter Tonegido), de ander is nooit weggeweest en kent elke steen uit DUNO's clubgebouw, en vindt daar dan ook wat van (Alphons Pije).

Een leven lang liefde voor groen-zwart

Het zijn voetballers, zoals nog altijd actief in het Walking Football, oud-voetballers, commissieleden, bestuurders, selectiestafleden, vaders van selectiestafspelers- en leden en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Wat hen bindt: een club leven lang liefde voor groen-zwart, pure liefde voor de vereniging. Waarbij ze allen destijds en/of nog steeds flink de handen uit de mouwen hebben gestoken om DUNO te doen floreren. Een bijzonder gezelschap - dat vinden ze in elk geval zelf - maar ook als je er wat met meer afstand naar kijkt: waar vind je nu dat zoveel niet-meer-actieve-spelers er een weekeinde op uit trekken om passievol met hun cluppie bezig te zijn, plannen te maken en kritisch te kijken naar hoe ze het zelf hebben gedaan en nog doen binnen die club?

"Dit is echt een heel bijzondere club zo samen," aldus vat Alphons Pije het samen. Vijf jaar geleden, op een heuglijke verjaardag, kreeg Alphons als kado dit uitje, met toen nog iets minder deelnemers, aangeboden. Een traditie van elk-jaar-er-samen-op-uit was geboren. "Allemaal met zeer betrokken clubleden bij elkaar. Senioren, zeker - en we hebben ook oog voor alle jonge DUNO'ers en hun initiatieven. Ik beschouw het als unicum dat we elkaar zo elk jaar zien."

Het is niet alleen maar ernst en serieuze gesprekken dat de klok slaat... Dat begint al met de huifkartocht op vrijdag, wanneer blijkt dat de liefste maar ook oudste paarden van Nederland voor de huifkar zijn gespannen. Dat betekent dat de oudjes meer achter de wagen aan het duwen zijn dan genieten van dansende paardenbillen... het is een even inspannend als hilarisch beginnen van deze DUNO driedaagse. (lees onder de video verder)


DUNO-TV: Oudjes meer achter de huifkar dan er in....

Nestor van het gezelschap, tevens debutatant, is Hans de Kater. Bekend als zangertje op DUNO, maar ook van knappe scharen en acties op het voetbalveld. Bijna 75 jaar, maar nog o zo fit. Hij debuteert dus, net als Peter Grötzinger. Misschien wel de beste DUNO-doelman ooit, kampioen in 1983 en gepromoveerd naar de tweede klasse, en later uitgeweken naar onder meer Tonegido, om bij Tot Ons Nut En Genoegen Is Deze Opgericht voorzitter te worden. Peter kan uren praten over voetbalbelevenissen en -visie (of het gebrek daaraan) in de Haagse regio - voor alles heeft hij altijd groen-zwart bloed gehouden. En je moet wel heel veel van DUNO en DUNO'ers houden als je op zondagochtend tientallen teentjes knoflook en stukken tomaat aan het snijden bent.

Brengt ons bij Andre van Batenburg. Oud-administrateur van onze club - decennialang! - en nog altijd zeer betrokken bij het wel en wee van DUNO. Andre kon ook lekker voetballen, maar valt toch bovenal te beschrijven als de grote kaartenverzamelaar van de club. WIe hem nu rustig de uien ziet snijden, zoekt dat bepaald niet achter deze onstuimige voetballer en vrijwilliger. Maar hij kan ook wijzen op de vele krantenartikelen waarin zijn naam met respect wordt uitgesproken omwille van zijn voetbalkwaliteiten. Tijdens de driedaagse is hij de onbetwiste biljartkampioen.


Andre van Batenburg (links) en Peter Pije, biljartfinalisten. Eerstgenoemde wint.

Ook van de partij: Peter Pije. Mandekker in dienst van groen-zwart, over wie trainer Ton Beije ooit het bevel uitvaardigde dat hij alleen de beste speler van de tegenpartij moest schaduwen 'en dat dus niemand van ons hem de bal aanspeelt'. Peter beschouwt zichzelf toch wel als de grondlegger van het totaalvoetbal en gewaardeerd nummer 6. Hij speelde lange tijd samen met onder anderen Jan Taal, de voorstopper uit gouden DUNO-jaren - een rustige Scheveninger nu, destijds een verdediger van wie je wel een beuk kon verwachten. Bovenal: inmiddels de opvolger van Andre als ledenadministrateur, punctueel tot in elk detail.

Nestor, opperoudste, organisator van de driedaagse is Koos Baptiste. Kan erg goed tegen het snurken van anderen, is minder enthousiast in het uit handen geven van de regie - en met zoveel jaren ervaring om je heen is de kans dat een ander zegt hoe het allemaal moet gebeuren bepaald aanwezig. Koos is nu actief als bestuurslid sponsorzaken en DUNO'er in hart en nieren. Maar ooit pakte hij een aantal leden uit dit gezelschap toen hij, destijds als supporter van Marathon, DUNO 2 de promotie door de neus boorde door als fan het veld in te lopen en een bal te onderscheppen. Geen promotie voor DUNO, wel voor Marathon - Koos kan er nog smakelijk over vertellen. Koos is de grote animator achter de driedaagse en doet dat tot in de perfectie. Bovenal is hij kampioen van de Goede Grap - met Koos in je buurt is het lachen niet ver weg.

Kees Buis, trouw loper van de Vierdaagse, reist ook jaarlijks met dit gezelschap af. Kees kennen we als jarenlang verzorger, en nog steeds, van de DUNO-selectie. Hij is van de slogan 'zit je zo vast als een huis, ga naar Keesje Buis'. Met Kees in je buurt is er elke vijf minuten wel een glimlach. Maar blijf alert, Kees kan elke situatie vlijmscherp filereren - in dat opzicht al jarenlang een trouw volger van alle verrichtingen van en binnen DUNO.


Tijdens de fietstocht op zaterdag.

Hebben we het hier al over Hans Lamens gehad? Met twee kunstknieën en een kunstheup een wonder van techniek en nog immer op het voetbalveld te vinden. Hans is van het groeiende Walking Football op DUNO en een leven lang verbonden aan groen-zwart. Was ook tussentijds wel even ergens anders trainer (o.a. heel succesvol bij LenS), maar keerde bijtijds terug. Is pensionado - zoals een flink deel van de groep van tweeëntwintig - maar heeft het drukker dan ooit. "Ik ga ook een deel van de DUNO-vrouwen weer training geven", weet hij z'n lijstje van activiteiten weer aan te vullen.

Arie Brugman is de rustgevende factor in het gezelschap. Onze algemeen secretaris is de rust zelve en dat is in zo'n groep van Kletsende Mannen ook wel even lekker. Arie bekijkt en bespiegelt en met hem in je buurt wel je tenminste dat je met elkaar de finish wel haalt. Wim van Maanen, lid van de ontbijtploeg ('maar waarom zit ik hier dan knoflook te snijden?'), is de fitste van het stel. Inmiddels binnen DUNO al weer volop aan de slag met technische zaken verkeert hij in een topconditie. Dus wanneer een elektrische fiets tijdens de tocht van zaterdag het begeeft, is het niet de vraag wie op die kapotte fiets verder gaat: Wim, die trekt dat wel. 


Tafeltennisfinale: Jan Veerman (links) verslaat in bloedstollend duel Eric Pije.

Hebben we het al over het onderdeel slapen gehad? In dat kader speelt Jan Veerman, een van DUNO's sponsors, voetbalvader en veel meer, een prominente rol. Laten we zeggen: Jan laat ook 's nachts van zich horen. Omdat hij overdag de grote steun en toeverlaat is in de keukenploeg neemt helemaal niemand hem dat kwalijk. Eerder genoemde Koos is zelfs een beetje van nachtelijke Jan gaan houden en kruipt nog eens extra in zijn buurt. Jan kroont zich in dit weekeinde tot tafeltenniskampioen, na een bloedstollend spannende finale tegen de wel wat jongere Eric Pije.

Oud-voorzitter Henri van Doorn ziet het allemaal rustig aan. De oud-volleybalcoach van Starlift moet toezien hoe de nationale volleybaldames op een steenworp afstand in Apeldoorn hun Waterloo krijgen - het brengt hem niet van de wijs. Hij kookt, hij maakt schoon en geniet. Van een gezelschap van DUNO'ers vol liefde voor de club.

Niet minder actief: Stephan Mulder. Bestuurslid voetbalzaken als dagelijkse passie - tijdens de driedaagse quizmaster en dj ineen. Bovenal begenadigd voetballer uit een niet zo ver verleden en nu zeer betrokken bij alle voetbalprestaties van groen-zwart. In zo'n weekeinde een dankbare taak om alle besluiten en beslissingen nog eens toe te lichten. 'Mullie' laat zich niet gek maken - hij is inmiddels ook wel in een dusdanige lengte en omvang dat hij niet zo gemakkelijk meer omvalt.


Krasse knarren in een ruime villa.

Hebben we ook de vader van onze grensrechter Maarten Speets (over wie straks meer) meegenomen. Gert Speets gaat ook al een DUNO-leven mee als 'de vader van...'. Hij beschouwt op afstand, als je eens een tunnel ergens in de wereld gaat bouwen dan moet je vooral Gert hebben, en bovenal heb je op zo'n driedaagse ook een rustgevende factor nodig...

In dat kader: gooi er een kwartje in en Raymond Trouwborst gaat aan. Drie dagen lang is deze voormalige jeugdspeler gangmaker en rijgt hij de DUNO-namen uit een rijk verleden aaneen. Geen anecdote gaat verloren.

Hadden we Maarten Speets al besproken? Duizendpoot binnen de club, ook bekend als assistent-scheidsrechter van ons vlaggenschip, en vooral alles oog hebbend voor de kansen in het leven. Dus wanneer er zich volleybaldames in het zwembad van het nabijgelegen hotel melden, meldt Maarten zich niet als laatste... Is ook gangmaker van onder meer de bier- en wijnproeverij en van het hamsteren van voedsel. Met hem altijd wat lekkers in de buurt.

Hebben we ze dan alle 22 benoemd? Bijna... Rob van Huijzen is mee, leider van ons eerste elftal evenals Giel Rurup, ooit flitsende aanvaller en nu wat meer in de luwte. Met Hans Tentij (nog altijd en eeuwig lopend op witte schoenen, gympen, zoals hij een voetballeven lang op witte kicksen speelde) en Eric Pije (de man van het verwoestende afstandschot) zijn er nog twee heel goede voetballers van weleer van de partij - alle vier DUNO'ers die hun hart hebben verpand aan de club. Voetbalverhalen te over tijdens zo'n driedaagse, waarbij bovenal duidelijk wordt dat DUNO een vitale vereniging genoemd mag worden.

Henk Ruijl