De prestaties van zijn DUNO 2 raakten dankzij het geweldige kampioenschap van het eerste wat onderbelicht. Daarom nu een interview met trainer Johan van Wijngaarden.
Hoe trots ben je nog?
Johan: "Enorm! Iedere keer als je ergens je neus laat zien, word je weer herinnerd aan het kampioenschap van DUNO 1 en 2. Waar je ook komt. En mensen weten dat ook allemaal, mooi is dat. Alsof de hele wereld onze website volgt. Ze weten allemaal dat het goed gaat met de club. En ze waarschuwen me overigens: dat we komend seizoen met het tweede echt aan de bak moeten in de reserve eerste klasse."
Gaat dat lukken?
Johan: "Je ziet een aantal versterkingen komen bij de selectiegroep. Dat werkt ook in het voordeel van het tweede elftal. Er wordt komend seizoen heel wat gevraagd van spelers en begeleiders. Het zal nog een hele kunst worden om een goed vervolg te geven aan dit geweldige afgelopen seizoen. Hoe zullen al onze jonge spelers het doen op een hoger niveau? De groep als totaal wordt in elk geval sterker, met naar schatting vijf of zes mensen erbij."
Waar ben je het meest trots op?
Johan: "Op de flexibiliteit van de ploeg. We zijn in staat gebleken ondanks veel wisselingen - door schorsingen en blessures, vooral bij DUNO 1 - toch als kampioen dit seizoen af te sluiten. Dat is knap, echt knap, vind ik. Wat ik ook heel leuk vind: dat we de doorbraak hebben gezien van een paar jonge gasten, echte DUNO'ers. Joey en Rico om er twee te noemen. Zeventienjarige jongens die op ons niveau naar een kampioenschap gingen. Ook hebben we de ploeg bijeen weten te houden, al maak je in een seizoen daarin natuurlijk ook ups en downs mee. Het is allemaal steeds goed gekomen."
Ben je ook minder trots op dingen?
Johan: "Op het voetbal dat we hebben gespeeld. Er zaten heel goede wedstrijden tussen, maar te vaak heb ik gedacht: nee, dit is niet goed. Ik ben daar niet heel tevreden over. Ook niet als ik naar mezelf kijk. Ik had echt veel meer van achteruit willen voetballen, maar dan zag je toch weer die lange bal eroverheen gaan. Dat voetbal spelen dat ik voor ogen had: daar mankeerde het dit seizoen aan. Daar moet je eerlijk in zijn. Toch zijn we met het kampioenschap geëindigd. Komend seizoen zullen we aan dat voetbal moeten werken. Je krijgt in de reserve eerste klasse nog minder de tijd om te handelen. Durven spelen - daar gaat het om."
Voor jezelf was dit je eerste grote titel als trainer. hoe heb je dat ervaren?
Johan: 'Ik heb eerder met de C1 van KMD het kampioenschap en de beker gepakt en dat was ook leuk. Maar dit was enorm. Voor het eerst bij de senioren zo een kampioenschap pakken, met alles eromheen. Geweldig gewoon. Als je zag wat er allemaal was geregeld. Klasse. Met name de laatste twee maanden merk je dat het voetbal dan een enorme plaats inneemt in je leven. Dwalen je gedachten even af, zit je weer aan voetbal te denken. Hoe gaan we spelen? Zal het lukken? Dat heb ik ook bij Jan Linkerhof gemerkt - je gaat er samen zo in op. Uiteindelijk zijn de opluchting en blijdschap dan geweldig om mee te maken. Ook al speelde DUNO 2 een mindere tweede seizoenshelft en mochten we blij zijn dat de concurrenten punten verspeelden. Uiteindelijk zijn we met een ruime marge kampioen geworden. Prachtig gewoon."
Nog even en het is weer juli...
Johan: "Ja, dan mogen we weer. Ik kijk er al naar uit. We moeten echt flink aan de bak."
