De ‘ongeregeldheden' van de afgelopen weken bij onze A1 en B1 hebben mij niet losgelaten.
De afgelopen weken spelen diverse gedachten hierover door mijn hoofd. Waarom? Omdat ik vind dat we met de verbale en non-verbale gewelddadigheden een ernstig probleem binnen onze vereniging hebben. Vechtpartijen door spelers en publiek, vechtpartijen tussen spelers en ouders, een weloverwogen en gerichte karatetrap naar de scheidsrechter en het door een ouder bedreigen van diezelfde scheidsrechter.
Wij noemen het ‘ongeregeldheden' maar eigenlijk bagatelliseren wij hiermee ernstig en onacceptabel wangedrag. Het is gewoon ordinair geweld; niets meer en niets minder!!
Deze opsomming van feiten maakt mij misselijk en boos. Deze opsomming van feiten raakt mij ook tot in mijn ziel. Waarom? Omdat DUNO zeer bewust de verenigingswaarden "Sportief, Gastvrij en Behulpzaam" hanteert voor alle spelers, alle ouders, leiders en trainers, verzorgers, sponsors en vrijwilligers. Kortom; iedereen die DUNO een warm hart toedraagt. Deze verenigingswaarden vormen de basis van onze vereniging en bieden een houvast voor hoe wij ons onderling en naar onze tegenstanders op en rond het veld dienen te gedragen.
Deze verenigingswaarden bieden ook veiligheid. Alle leden en gasten bij DUNO moeten er van op aan kunnen dat men veilig is en verschoond blijft van agressie en ordinair geweld. Want, ordinair geweld hoort nooit en te nimmer thuis op het voetbalveld en al zeker niet bij onze vereniging.
De afgelopen weken zijn leden, bestuursleden, sponsors, leiders en trainers door derden aangesproken op de negatieve berichten over DUNO in de media. Ontkennen heeft geen zin, dat moet ook niet. Wel oprecht erkennen dat deze misselijk makende praktijken blijkbaar ook binnen DUNO gebeuren en je hiervoor schamen. Schamen voor dit verwerpelijke gedrag waar 98% van de leden gelukkig part noch deel aan heeft.
De Jeugdcommissie heeft de ondankbare taak gehad om hoor en wederhoor toe te passen en zorgvuldig besluiten tot sancties als schorsingen etc. voor te bereiden. Ook die Jeugdcommissie heeft door deze gebeurtenissen een paar slechte nachten gekend, men voelde zich ‘ belazerd'.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Hebben wij asociale voetballers rondlopen die niet bij ons thuishoren en niet als lid aangenomen hadden mogen worden? Hebben wij ouders langs de lijn staan die eigenlijk alleen maar buiten het complex moeten blijven? Maar ook, spreken wij elkaar tijdig en duidelijk genoeg aan als er misstanden dreigen? Of bemoeien wij ons daar niet mee en laten we ongewenst gedrag (oogluikend) toe. Ik denk dat voor alles wat te zeggen is, dat wij op veel van deze punten veel duidelijker en eerder standpunten moeten innemen. Hiermee marchanderen loont alleen de korte termijn.
En toch moeten wij vertrouwen hebben en houden in onze jeugd en dit vertrouwen ook uitstralen. Onze jeugd heeft daar recht op. Wij moeten ons ook realiseren dat jeugdleden de grenzen moeten leren kennen van wat wel en niet acceptabel is. Onze jeugdleden moeten onze verenigingswaarden vaker uitgelegd en toegelicht krijgen. Dat hebben zij nodig en ik denk dat wij daarin tekort schieten en ons daarin nog kunnen verbeteren. Jeugdleden verdienen altijd eentweede kans en hebben corrigerende aandacht nodig.
Het grootste gevaar is dat de jeugdleden over een kam worden geschoren en dat verdienen zij niet. Voor de spelers die zich misdragen hebben zijn sancties als schorsingen en een royement toegepast. Enkele spelers staan ‘op scherp' en worden bij de minste of geringste misdragingen voorgoed van onze ledenlijst geschrapt. De ouders die verantwoordelijk zijn voor de geuite bedreigingen zijn niet meer welkom binnen de muren van onze vereniging.
Allemaal sancties en maatregelen om het klimaat binnen onze mooie vereniging te waarborgen. Daar hebben alle leden, vrijwilligers en sponsoren recht op.
Ik besef ook dat wij door die sancties geen echte (totaal)oplossing bieden. Natuurlijk, de jeugdleden die geroyeerd zijn voetballen niet meer bij DUNO maar het is geen oplossing voor hun gedrag. Daar zijn wij uiteindelijk ook niet verantwoordelijk voor maar wij hebben daar wel een gedeelde maatschappelijke verantwoordelijkheid in.
Maatschappelijk geweld en geweld op het voetbalveld ligt dicht bij elkaar. et elkaar zijn wij verantwoordelijk voor het in de praktijk brengen van onze verenigingswaarden ‘sportief, gastvrij en behulpzaam'. Ik hoop dat wij daar met elkaar echt actief in blijven.
Rob Leenheer, voorzitter DUNO
