Ultieme fans zijn oud ADO-doelman en beroemd violist
Ze zijn de ultieme DUNO-supporters: Jaap ter Heide en Frans Poptie. Beiden woonachtig in de Preva-stichting, tegenover DUNO, hebben ze inmiddels hun hart verpand aan onze club.
Er klinkt een lichte verontschuldiging. "Ik ben er tegen Gouda niet bij", zegt Jaap. "Kan eigenlijk niet, maar je moet weten: ik word zaterdag 77 jaar. En dan vieren we bij m'n vriendin, die elders in Den Haag woont, mijn verjaardag. Mag ik een keertje niet komen?" Frans Poptie lacht. Als z'n maatje niet kan, blijft hij ook liever op de Preva. "We helpen elkaar altijd een beetje", zegt hij.
Sinds DUNO is teruggekeerd aan de Mgr.Nolenslaan zijn Jaap en Frans (hij wordt op 3 maart 90 jaar!) verwoede fans. Vanuit zijn kamer kijkt Frans zelfs uit op Haagsche Dynamiek en volgt hij trainingen en wedstrijden op de voet. "Het doet me goed als de lampen branden", zegt Frans. "Ik vind het leuk om te volgen." Jaap heeft wat minder zicht op de club, maar daartegenover staat dat hij z'n kamer - vijf hoog - heeft behangen met DUNO-foto's en DUNO-krantenknipsels. Tip voor wie wat wil terugzien over de club: ga naar Jaap toe, daar hangt alles.
We leerden Jaap en Frans kennen tijdens ons Openingsfeest, op 8 september. Op initiatief van Jaap hing er namens de Preva-stichting een spandoek, dat DUNO succes wenste op het nieuwe complex. "Ik vond dat we ons moesten laten zien", zegt Jaap. "We hebben hier in de Preva een laken gepakt en lekker zitten knutselen." Ook die foto hangt op z'n kamer. Tussen een foto-trofee als een foto met scheidsrechter Mario van der Ende. "We gingen tijdens de Opening samen op de foto, ik was apetrots."
Frans en Jaap zijn, dat moge gezegd, wel beroemdheden trouwens. En dikke vrienden. Jaap was doelman bij ADO, in het jaar dat het betaald voetbal werd ingevoerd (1954). "Reserve-doelman", zegt Jaap voor alle duidelijkheid. "Ik kreeg tien euro voor een wedstrijd op de bank zitten." En Frans speelde zijn leven lang viool. Niet zo'n beetje ook. "Ik zat in het bekende orkest van Eddy Christiani", vertelt hij. "Ook was ik orkestleider. Ik speelde door heel Den Haag, Op alle podia." Jaap: "Als Frans nu nog had kunnen spelen en iets jonger was, zou hij de Andre Rieu van deze tijd zijn." Frans: "Nou, nou, dat weet ik niet, hoor." Jaap: "Nou, ik wel. Jij was rijk geworden."
In de Preva-stichting verloopt het leven voor Frans en Jaap trager dan ze gewend waren. De ouderdom komt met gebreken. Helaas. Jaap: "Als ik nu een keeper aan het werk zie, zou ik nog zo graag meedoen. Ja, en soms denk ik: dat had ik anders of beter gedaan." Jaap speelde dus bij ADO en daarvoor bij PEC Zwolle. Ook kwam hij uit voor het bondselftal. "Ik heb ook nog met Karel Jansen, die onlangs is overleden, gespeeld. Mooie tijd. Ik heb echt genoten. Ook in het Zuiderpark gespeeld. Ik ging ook vaak kijken bij Holland Sport. Daar ken ik ouwe Cees IJspelder van DUNO nog van."
Frans voetbalde ook, al was de viool z'n lust en leven. "Ik kwam uit voor HVC in Amersfoort en ben er nu trots op supporter van DUNO te zijn. Zo'n bezoekje aan een wedstrijd van DUNO 1 is voor ons echt een uitje. En we worden goed geholpen, DUNO is gastvrij. Alleen hebben we jullie voorzitter Rob Leenheer om een sleutel van de lift gevraagd. We krijgen nu altijd netjes hulp, maar zouden het wel zelf willen regelen. Hoeven we tenminste niemand lastig te vallen."
Trots toont Jaap een brief van een familielid. De tekst verwijst naar de foto van Jaap waarop hij met Mario van der Ende is afgebeeld, tijdens onze opening. "Was mooi, joh", zegt Jaap. "Mario ging zomaar met mij op de foto. En na afloop van de wedstrijd van oud-Oranje kreeg ik van alle spelers een hand of een schouderklop. Ja, ja, ik had me strategisch opgesteld, natuurlijk." De opening leverde nog een gedenkwaardig moment op: Jaap werd donateur van DUNO. "De eerste uit de Preva-stichting."
Ze genieten van het leven zoals dat nu nog kan. In het verpleeghuis krijgen ze zorg en aandacht, al zouden daar nog best wat DUNO-bezoekjes aan mogen worden toegevoegd. Jaap en Frans ontvangen graag - om lekker over de club te kunnen praten. Want soms is het toch wat stil om ze heen. Ondanks alle aandacht van familie (Jaap heeft twee dochters en twee kleinkinderen; Frans een dochter en een zoon) en de uitstapjes naar DUNO. Jaap heeft, hij prijs zich gelukkig, ook een vriendin, die elders in Den Haag woont. Hij gaat er opgewekt z'n verjaardag vieren.
Bij het verlaten van de Preva wil Jaap - ex-doelman, ex-banketbakker - nog wel wat vertellen. "Dit moeten ze bij de club allemaal weten", zegt hij vertederend. Jaap glimlacht en onthult: "Jullie worden kampioen. Let op mijn woorden."
