E1 en de terugblik seizoen 2008-2009. De eerste helft van het seizoen zit erop. We hebben 12 wedstrijden gespeeld, waarvan we er 10 wonnen en 2 gelijkspeelden.
Ook nog eens de kanttekening dat we er al 8 uit gespeeld hebben. Op dit moment zijn we de winter kampioen of herbst Meister zoals ze zo mooi in Duitsland zeggen. Maar in de winter worden er geen prijzen verdeeld dat is alleen aan het einde van de rit. Als je niet oppast, zou je bijna zeggen "van nou die worden zeker kampioen." HIERIN SCHUILT DAN OOK GELIJK HET GEVAAR.
Even helemaal terug naar het begin van de competitie. Van diverse collega's en leden krijg ik te horen van "koop maar een doos sigaren en ga maar in een luie stoel zitten, want je wordt kampioen met 2 vingers in je neus. Gezien de individuele kwaliteit van de spelers moet ik toegeven dat dit een zeer talentvolle groep is. Maar wordt het ook een eenheid een team. Het team bestond uit allemaal nieuwe spelers. Zo kwam Rody van Polanen, Coen van ADO Den Haag, Amit van Wilhelmus, Arie uit de F1 van DUNO en Boris, Leroy, Bram en Kerim uit de E2. In de oefenfase bleek dat het wel klikte tussen de jongens dus ook dit zat wel goed naar mijn gevoel. Vormen de ouders wel een eenheid met de spelers en de begeleiding. Ook hier is het antwoordt volmondig JA. Een leuke groep mensen die enthousiast en er ook altijd zijn, dus met ervoer nooit geen problemen. Als dan ook de ouders van Rody Bakker willen sponsoren hebben we alles wat we maar kunnen wensen. Dus wat dat betreft is aan alle voorwaarden voldaan.
Dat geeft je als trainer ook wel wat extra druk. Niet dat ik nou special kampioen moet worden maar je bent het een beetje aan je stand verplicht om in ieder geval bij de eerste 3 te eindigen. Tevens wil je dat deze jongens individueel en als team nog veel beter worden. Een geweldige uitdaging lag dus voor me. In het begin van de competitie leken we wat last te hebben van spanning. Natuurlijk zijn deze jongens ook niet op hun achterhoofd gevallen zij zien ook een geweldige groep en leggen zich ook het één en ander op. Zo zag je vaak een wat rommelig/onwennig begin van de wedstrijd waar veel kansen werden gecreëerd maar niet benut. Zodra dan de eerste goal viel lijkt er een spanning weg te vallen en dan lijkt alles ineens te lukken om soms na een aantal minuten ineens weer te verdwijnen. Dan weer hele goede wedstrijden waar ik alles zag wat ze op trainingen geleerd hebben, een genot om er dan naar te kijken. Bij deze leeftijdscategorie werkt dit nou eenmaal zo als je maar in een zaagtand profiel blijft zitten met een opgaande lijn. Met andere woorden, je mag best als individu of als team een terugval hebben als je er maar weer beter en sterker uitkomt. Dat is duidelijk bij deze groep het geval. Steeds weer een beetje naar een hoger niveau dat is waar ik naar streef en de jongens met mij. Soms betrap ik mezelf dat ik niet tevreden ben over het spel maar at we toch in staat zijn om toch die wedstrijd met veel doelpunten weten te winnen. Ook een kwaliteit zou Cruijff zeggen.
De topper in onze klasse was toch wel de wedstrijd tegen GDA, en medekoploper. Hier zat alles in wat voetbal mooi maakt, spanning, sensatie, met goed voetbal aan beide zijden maar ook hier weer afgewisseld door die momenten van onachtzaamheid. Hier hadden we het verschil kunnen en moeten maken maar uiteindelijk geven we een 4-1 voorsprong weg en eindigt de wedstrijd in een gelijkspel 4-4. Dit zijn voor de jongens de mooiste leermomenten. Als trainer kan je nog honderd keer iets zeggen, op het moment dat ze het zelf ervaren valt het kwartje pas. In de competitie hebben we niet veel van dit soort wedstrijden gespeeld maar gelukkig heb ik de steun van een geweldige coördinatrice en leider. Zij hebben ervoor gezorgd dat we ook vele mooie en spannende oefenwedstrijden hebben gespeeld. Alle keren werd gespeeld tegen hoofdklassers en BVO teams. Op ADO Den Haag na hebben we alles gewonnen. Als klap op de vuurpijl de wedstrijd tegen Westlandia, zelf helaas niet gezien. Waar DUNO in de laatste 2 minuten een 3-2 overwinning boekt. Vol trots luister ik naar de complimenten die onze jongen krijgen. Het verdere verloop van de laatste 5 wedstrijden heb ik het gevoel dat we weer zoekende zijn of misschien een beetje voetbal moe. Want let wel jullie spelen bijna elke dag, 3 maal trainen, KNVB, voetbal school. Vandaar dat we na een 2 tal maanden zijn gestopt met de vrijdag training. We winnen wel, en soms overtuigend, maar het lijkt erop alsof we moe zijn. Op zich ook geen vreemd fenomeen. Jullie hebben ontzettend veel geleerd dat moet je ook allemaal verwerken.
Al jullie resultaten zijn niet ongemerkt gebleven want halverwege de eerste helft werden alle 2de jaars speler uitgenodigd bij de KNVB om 8 stage trainingen te volgen. Met als uiteindelijk doel dat aan het einde van deze stage BVO's uit deze poule van talenten mogen scouten. Dit heeft al geresulteerd dat Leroy is uitgenodigd voor een stage training bij ADO Den Haag en ben bang dat er meer zullen volgen. Dit klinkt een beetje dubbel misschien want, aan de ene kant wil je talenten voor je club behouden maar aan de andere kant leid je spelers op. Als vereniging en trainer ben je natuurlijk ook trots als iemand uit je vereniging / team wordt uitgekozen.
Kijkende naar de 2de helft van de competitie zal het een spannend gebeuren blijven tussen GDA en ons. Mogelijk dat het aankomt op die ene wedstrijd. Want ondanks onze koppositie moet je elke week weer scherp zijn naar iedere wedstrijd. Maar zodra we dat niet doen dan zijn wij de te kloppen ploeg. Iedereen wil graag van de bovenste winnen. Voor dus de waarschuwing voor onderschatting van je tegenstander of overschatting van jezelf.
Jullie hebben nu een paar weken rust en kan de accu weer even opgeladen worden. Arie en ik, zijn ontzettend trots op jullie en kijken al weer uit naar de 2de helft van het seizoen.
Rest mij alleen nog om een wens uit te spreken aan iedereen die DUNO een warm hart toedraagt. Prettige kerstdagen en een gezond en sportief 2008.
Henk
