Hij is er nog sprakeloos van. Jan Eversdijk (links op de foto) wil alle DUNO'ers bedanken voor hun meeleven na het overlijden van zijn vrouw Susan.
Jan Eversdijk: "Dit wil ik graag zeggen tegen alle DUNO'ers. Ik doe een groot dankwoord aan de club DUNO en iedereen die zich erbij betrokken voelt. Vier jaar geleden kwam ik met mijn vrouw en de kinderen bij, wat ik toen dacht, een klein cluppie. Susan vond het vanaf het begin geweldig. DUNO bleek in alles een hele grote vereniging. Ik heb dat sindsdien ook zo mogen ervaren. En wat ons de afgelopen weken en dagen in het bijzonder is overkomen, bevestigt dat alleen maar. Wij hebben zoveel warme belangstelling mogen ervaren, zoveel blijken van medeleven ontvangen, echt geweldig. Daar wil ik iedereen heel erg voor bedanken." (lees hieronder verder)
Jan Eversdijk (links) op de foto met oud-scheidsrechter Lau van Ravens.
"Die jongens van mij mogen hier nooit meer weg voor m'n gevoel. Je weet, ze konden heus wel eens weg voor wat geld, maar wat DUNO ons geeft is echt onbetaalbaar. Afgelopen zaterdag ook - we waren met onze familie uit Engeland aanwezig bij die een minuut stilte. Geweldig zoals dat verliep. En daarna zongen de jongens in een grote kring 'You'll never walk alone'. Een kippenvelmoment, dat zal me altijd bij blijven. Dan de belangstelling voor, tijdens en na de begrafenis. Dat was echt DUNO, heel warm allemaal. Het gemeend medeleven van al die DUNO'ers - weet dat dit ons enorm geod heeft gedaan. Als je zelfs van de jongens van DUNO 5 zomaar een mooie kaart ontvangt, dat is veelzeggend. Echt uniek. En dan al die aanwezigen tijdens de uitvaart, de rij die de selectiespelers en -begeleiders vormden. Prachtig."
"Dat groen-zwarte gevoel zal ik altijd bij me dragen. De mensen weten het, ik ben kritisch en heb overal een mening over. Maar dit is wel mijn club geworden. Ik hoop dat we ook de komende tijd op veel steun van de mensen binnen de vereniging mogen rekenen. Die hebben we heel, heel hard nodig. We gaan die nieuwe tijd, zonder Susan, in met een fijn gevoel dat bijna niet in woorden is uit te drukken. Dit is een poging daartoe. Susan vond het altijd heerlijk naar DUNO toe te gaan. Het waren allemaal haar spelers geworden, of ze nu goed speelden of niet. Eerlijk: ze had vaak een betere kijk op wat er werd gepresteerd dan ik. We discussieerden daar vaak over. Ik moet toegeven: Susan zag het echt vaak veel scherper dan ik."
"Het wordt wennen, zo zonder haar. Bedankt DUNO'ers voor de geweldige steun de afgelopen tijd. En ik hoop echt dat we ook de komende periode en nog lang daarna op jullie mogen rekenen."
Verslag begrafenis >>>.
Veel witte bloemen bij het graf van Susan.
