Onder grote belangstelling is maandagmiddag Susan Eversdijk-House op Westduinbegraven. Veel DUNO-leden gaven acte de presence. Voorzitter Rob Leenheer sprak namens de leden.
Ontroerend om te zien was de erehaag die tal van selectiespelers vormden om zo Susan naar haar laatste rustplaats te begeleiden. Jeffrey Pronk, Paul Droppert, Berry Heiligers, Nick Heijkoop, Jerry Wensveen, Kosse Ruward, Joey Boere, Jordy Selder, Michael Toet, Jack Donck, Wesley Donck, Daryll Schaap, Collin Schaapen zo nog heel veel spelers, begeleiders en DUNO-leden meer - al die stoere gasten bewezen op een geweldige manier de laatste eer aan de moeder van de selectiespelers Jeffrey en Remco. De complete selectie staf was aanwezig metonder anderen Jan Linkerhof, Johan van Wijngaarden, Jan Ponsen, Rob van Huijzen, Maarten Speets, Cees Ekeringen Eric Pije. Ook verzorger Kees Buis, van wiens vrouw Karin we vrijdag nog afscheid namen, had de moed aanwezig te zijn. (lees hieronder verder)
Langs een erehaag van DUNO-spelers gaat de stoet.
Er klonk muziek - van Boyz Il Men (A song for mama) tot Vicki Brown (Stay with me till the morning) en Elton John (Candle in the wind). Dominee Groenewegen begeleidde de uitvaart en omschreef Susan als een charmante vrouw die altijd voor iedereen klaarstond. Gianluca Demmers, wie kent onze F2-speler niet,stak twee kaarsen aan.Uit de naaste familie droeg Yvonne een gedicht voor en sprak in het Engels (vertaald) onder meer:
"De dood betekent niet zoveel
Ik ben slechts gegaan naar de volgende kamer
Ik ben ik en jij bent jij
Wat wij voor elkaar betekenen zal altijd zo blijven"
"Niets is voorbij; niets is verloren
Een klein moment en alles zou weer zijn zoals het was
En hoe wij bij het probleem van het afscheid zullen lachen
Wanneer wij opnieuw samenkomen!"
En er waren bloemen, ongelooflijk veel witte bloemen. De DUNO-spelers en begeleiders droegen ze naar de laatste rustplaats van Susan, waar iedereen met een witte roos afscheid nam. Jan Eversdijk, de bekende oud-voetballer, vader van Jeffrey en Remco en voor alles man van Susan, toonde zich gesterkt door zoveel belangstelling. Natuurlijkwas die belangstelling ook bedoeld voor de hele familie en vrienden.Voor Jeffrey, Remco, Jerry, Gianluca, Patrick, Hannie, Mike, Jimmy, Remy en Bjorn en al die anderen. "Bij veel clubs hoor je wel eens dat ze geld betalen, maar wat DUNO voor ons betekent is echt onbetaalbaar", zei Jan ontroerd.
Hieronder volgt de tekst die voorzitter Rob Leenheer namens DUNO bij de plechtigheid uitsprak:
"Toen Jan mij afgelopen week vroeg of ik namens DUNO een bijdrage wilde leveren aan deze plechtigheid voor Susan heb ik daarover natuurlijk geen moment getwijfeld. De familie Eversdijk, met die grote aanhang, is met elkaar inmiddels stevig ingeburgerd bij onze vereniging en daarmee een meer dan vertrouwd gezicht. Susan maakte als supporter daar trouw onderdeel van uit.
Om die reden voelen wij des te meer met jullie mee nu Susan is overleden en niet meer bij ons is.
Susan was de afgelopen jaren een vertrouwd gezicht bij DUNO. Altijd was zij met Jan aanwezig bij de wedstrijden van Jeffrey en Remco. Een vriendelijke, toegankelijke en uiterst charmante vrouw die altijd meer dan belangstellend was naar andere leden van de club.
Veel leden hebben Susan de afgelopen periode leren kennen met haar zichtbare lichamelijke ongemakken. Noodgedwongen moest zij gebruikmaken van een rolstoel en later soms van zuurstof. Hoewel zij het erg vervelend vond om zich met deze hulpmiddelen te moeten vertonen liet zij zich hierdoor niet ontmoedigen en bleef zij tot het laatst toe de wedstrijden van haar zoons bezoeken. Voor Remco was dat de wedstrijd tegen Die Haghe en voor Jeffrey de wedstrijd half december vorig jaar tegen 's-Gravenzande vv.
Die beide zoons Remco en Jeffrey waren op het veld haar oogappel, waren haar trots. In hun hele voetbalcarrière heeft zij hen gevolgd waar het ook maar enigszins mogelijk was. Berry Heiligers, speler van het 1e team van DUNO, maakte Susan al vanaf zijn vroege jeugd mee. Hij noemt haar een geweldig lieve vrouw, iemand die altijd positief in het leven stond, iemand die voor iedereen klaar stond en voor hem eigenlijk zijn 2e moeder was. Ik citeer Berry: " Suus was echt een moedertje voor ons". Voetbalvrouwen zijn inmiddels een bekend begrip geworden, Susan was voor velen een voetbalmoeder.
De afgelopen jaren liet haar gezondheid haar steeds meer in de steek. Als ik aan haar vroeg hoe het met haar ging dan kreeg ik altijd een vriendelijk antwoord ‘dat het allemaal wel ging en dat het allemaal wel weer wat beter zou gaan'. Met haar vrolijke ogen liet zij ook weten dat zij zich niet zo snel zou neerleggen bij tegenslagen. De zaterdagmiddagen naar DUNO waren voor haar een welkom uitje. Zij voelde zich thuis bij de club, ontmoette er mensen waar zij binding mee had en waarmee zij het gezellig had. Het liefst had zij nog lang deel uitgemaakt van de vereniging, het liefst had zij Jeffrey en Remco en ook straks haar kleinkinderen blijven zien voetballen.
Zwart is vandaag de kleur van het definitieve afscheid van Susan.
Zwart-groen zijn de kleuren van jullie vereniging waar jullie op steun zullen kunnen rekenen."
Rob Leenheer, voorzitter DUNO
