Vervolgens konden we ons meteen omkleden voor de warming up voor het duel tegen de eerste tegenstander. Tegen de Oosterburen van Fortuna Emsdetten C1 moest vanmiddag het spits worden afgebeten. Een team afkomstig uit een plaats in Noordrijn-Westfalen, die in 2006 nog het wereldnieuws haalde, omdat een middelbare scholier daar ineens met scherp bleek te schieten. Dat deden deze middelbare scholieren gelukkig niet, maar aardig fanatiek waren ze wel. Bijzonder was bovendien, dat al snel duidelijk werd dat men in het Duitse jeugdvoetbal niet gewend is met grensrechters te spelen. De trainer kreeg niettemin een vlag in zijn hand gedrukt, schreeuwde al wapperend zijn team uitbundig toe en stond als klap op de vuurpijl ook nog eens pontificaal aan de verkeerde kant van het veld.
De scheids beschikte zodoende aan de ene kant over twee vlaggers, terwijl de overzijde slechts hoofdzakelijk bevolkt werd door DUNO-aanhang. Hilariteit alom, want we waren uiteraard wel zo sportief en behulpzaam om de scheids van dienst waar nodig met raad en daad terzijde te staan. Die bleek echter op beslissende momenten helaas wat minder op onze hand. Een op het hobbelige, hoge gras carambolerende bal zou in de stuit de hand van een DUNO-verdediger geraakt hebben en gedecideerd werd naar de stip gewezen.
Dit buitenkansje liet men zich niet ontnemen en tot overmaat van tegenslag leverde even later een struikelpartij net buiten de zestien een al even makkelijk gegeven vrije trap op. De bal zeilde door de poreuze DUNO-muur rechtreeks in de korte hoek en we keken bij rust tegen een nogal hopeloze 0-2 achterstand aan.
We waren niet echt de mindere geweest en putten hoop uit het feit dat we na rust de straffe wind in de rug zouden hebben. Dat hielp ook inderdaad, want na een paar snelle aanvallen kwam DUNO via Yassir en Bradley langszij. De tegenstander, die de buit al binnen dacht te hebben kreeg het steeds moeilijker, maar de tijd was te kort om de volle winst nog binnen te kunnen slepen. De volgende tegenstander kwam uit de Hollandse Zaanstreek, droeg een vaag bekend voorkomend roodwit tenue en gaat door het voetballeven als SVA Assendelft C1. Inderdaad opnieuw een C1, van een club, die acht teams in die leeftijdsklasse heeft en die in het eerste duel tussen de kille buien door de gastheren van Nieuw Buinen vrij achteloos opzij gezet had.
Ook weer jongens dus, die bepaald niet voor spek en bonen naar het hoge Noorden gekomen waren. Kortom, we konden onze borst natmaken en we moesten er weer vol voor gaan. DUNO liet opnieuw zien tegen goede tegenstanders op zijn best te zijn en compact spelend werd maar weinig weggegeven. We konden soms zelfs druk naar voren zetten en de van uiteenlopende flitsende voetbalcoiffures voorziene opponent moest op haar hoede blijven. Toch hadden we opnieuw de arbitrage niet echt mee; er werd om onduidelijke redenen nogal wat tijd bijgetrokken en juist in die 'dying seconds' voor rust liepen we alsnog tegen een achterstand aan. Heel jammer, maar het werd nog somberder toen de Assendelftenaren na een flitsende aanval over rechts hun voorsprong verdubbelden. Maar net als in de vorige wedstrijd knokte DUNO zich ook tegen deze veel hoger spelende tegenstander terug. Yassir zorgde voor de aansluitingstreffer, maar we redden het ditmaal net niet om weer op gelijke hoogte te komen. Een gelijkspel en een nederlaag, daar moeten we het op de eerste speeldag mee doen, in de wetenschap dat we qua spelniveau prima met onze tegenstanders meekonden.
Terug naar het tentenkamp, waar spelers en aanhang zich konden voorbereiden op een spetterende avond in de feesttent, waar niemand minder dan Dre Hazes jr. een optreden zou verzorgen. Morgen weer fris verder, we spelen immers gelukkig in het middagprogramma....
Voor de foto's van vandaag
>>>
