De wekker liep zaterdagochtend op dezelfde tijd af als op een gewone werkdag en toen ik uit het raam keek, kwam de regen met bakken uit de hemel. Echt een dag om weer terug te kruipen in je warme bed. Maar helaas, dat kon niet. Gelukkig stond de koffie al klaar toen we een uur van tevoren verzamelden in Maassluis. Een andere ouder verzuchtte boven zijn dampende koffie 'waar is de tijd van het echte gras dat er bij overvloedige regen snel af lag'. Ja die tijd is voorbij, wedstrijden gaan tegenwoordig altijd door...dat hoort er met kunstgrasvelden nu eenmaal bij.
Snel door naar de ziekenboeg van DUNO C2. Het team wordt al sinds het begin van het seizoen achtervolgd door het 'blessureduiveltje'. Het hele seizoen door zijn er wel langdurig geblesseerden en dat aantal wordt niet minder. Tica kampt nog steeds met een hardnekkige blessure en is volop met de fysiotherapeut aan het werk. Amber terugkomend van een breuk in haar enkel, leek op de weg terug, maar heeft een kleine terugslag. Damian's knie moet de komende drie weken volkomen rust hebben en daarna zal het herstel nog een paar weken in beslag nemen. En sinds afgelopen donderdag is Kevin aan de lijst met geblesseerden toegevoegd. Een ongelukkige botsing met een medespeler tijdens de training, resulteerde in een spierscheuring in zijn schouder. Minimaal vier weken uitgeschakeld. Sterkte en beterschap allemaal.
David was gelukkig de griep te boven gekomen en dankzij Nils, Jesse en Jitesh van DUNO C3 beschikten we over voldoende wisselspelers. Even dachten we dat we op het hoofdveld met een overdekte tribune mochten spelen, want daar was kunstgras. Maar Excelsior Maassluis had nog een kunstgrasveld in de aanbieding. Zonder overdekte tribunes en dugouts, dus schuilen onder de meegebrachte paraplu's en de wisselspelers kleumend onder een groene deken op de bankjes. Dan de wedstrijd, die was zeker in de eerste helft net zo troosteloos als het weer. Het leek wel of DUNO tegen zichzelf voetbalde. Waar we vorige week tegen Wippolder mooi combinatievoetbal op de mat legden, was dit de eerste helft ver te zoeken. De bal werd naar voren gerost in de hoop dat onze aanvallers het verder af maakten. Niets was minder waar. Op een gegeven moment werd Bradley door een verdediger van Maassluis van achteren onderuit gehaald. De scheids was zeer resoluut en stuurde de speler met geel van het veld. Dit overwicht wist DUNO niet te benutten en met een 0-0 stand op het scorebord zocht iedereen de kantine/kleedkamer op om op te drogen, op te warmen en bij te komen.
Het begin van de tweede helft liet een heel ander beeld zien. DUNO voetbalde weer als vanouds en ik zag mooie combinaties ontstaan. Jammer genoeg gingen de kansen er niet in. Dat kwam ook door de prima keeper van Excelsior Maassluis. DUNO kwam steeds meer op de helft van de tegenstander en het leek erop dat het muntje onze kant op zou rollen. Toen DUNO een vrije trap kreeg, gingen onze lange verdedigers naar voren. Terwijl Bradley de bal goed voorgooide, probeerde David de bal te koppen. En daar was weer de woeste verdediger uit de eerste helft, die met een hoog gestrekt been het voorhoofd van David raakte. Niet opzettelijk, maar wel erg onbeheerst en gevaarlijk. Hier had de scheidsrechter toch tegen op moeten treden en we mochten blij zijn dat er geen ernstiger letsel werd toegebracht. David kon niet meer verder, verliet groggy het veld en de scheids besloot om de thuisploeg een doeltrap te geven.
Niet lang na dit incident brak Excelsior Maassluis door en kwam op een 1-0 voorsprong. Gelukkig bleek DUNO de rug recht te houden en via een mooie uitbraak kwam de bal bij Yassir die uiteindelijk de bal afgaf op Jesse die fraai de gelijkmaker intikte. Het kon nog alle kanten op en het spel golfde op en neer. Helaas voor DUNO was het uiteindelijk Excelsior Maassluis, dat er met de volle winst vandoor ging. Jammer jongens en meiden, er had veel meer in gezeten, maar dat weten jullie zelf ook.
Volgende week lekker trainen en aanstaande zaterdag spelen we thuis een oefenwedstrijd tegen Sportclub Monster.
Henriëtte de Wilde
