Het thuisteam kwam goed uit de startblokken en al snel diende zich de eerste grote kans aan, maar Bradley stuitte daarbij helaas op de uitstekende ODB-keeper. Tja, goede keepers hebben ze op de een of andere manier altijd wel bij ODB. Maar DUNO hield de druk op de ketel, waarbij de tegenstander op eigen helft werd vastgezet. Dat leidde in dezelfde beginfase dan toch tot de verdiende 1-0: een diagonale streep van Yassir, uit een niet eens zo gemakkelijke hoek, vloog mooi bij de tweede paal in het netje. Dat smaakte naar meer en DUNO ging lustig combinerend op zoek naar verdubbeling van de voorsprong. Het vertoonde veldspel was op zich prima, misschien werden de combinaties daarbij soms wat ver doorgevoerd, maar aan echte kansen, laat staan een doeltreffende afronding, bleef het nog even ontbreken.
ODB groef zich in, met degelijk voetballende en fysiek sterke centrale verdedigers en het tempo aan DUNO-zijde lag over het algemeen net een niveautje te laag om de gasten echt in de problemen te brengen. Soms leek het zelfs wat gezapig te worden, een soort zomeravondvoetbal in de bittere zaterdagmiddagkou, waarbij de spelers vooral erg veel respect voor elkaar toonden. Duels leverden vaak een welgemeend "pardon"of "oh, sorry" op. Voorbeeldig gedrag van onze jeugd van tegenwoordig, dat zelfs bij de scheids soms tot enige verbazing leidde. De gasten hielden het zodoende achterin tot de rust zonder al te veel problemen droog. Hetzelfde gold gelukkig voor de weersomstandigheden, tot opluchting van de kleumende toeschouwers langs veld 1. De tweede helft moest dus de definitieve afstand gaan brengen, want dat ene doelpuntje verschil was natuurlijk nog wel een beetje wankel.
Gelukkig liet het thuisteam er na rust bepaald geen gras over groeien; net even feller en in een tandje hoger tempo ging het richting vijandelijke doel. Ook nu weer een snelle goal van DUNO-zijde: Yassir knokte zich tot aan de achterlijn en de teruggelegde bal kon door Jazz simpel binnengetikt worden. ODB realiseerde zich dat er op de gure Haagsche Dynamiek vanmiddag maar weinig eer te behalen was en moest enkele minuten later bovendien nog een derde tegentreffer incasseren. Een knappe een-keer-raken aanval door het midden werd door Bradley met een laag schot afgerond: 3-0. De ODB-voorwaartsen streden dapper voor wat ze waard waren, maar bleken vooral in fysiek opzicht te licht voor de robuuste DUNO-verdedigers. Veel te doen kreeg Dani dus niet en hij had een niet al te moeilijke middag. En daar waar spelers onverhoopt met een pijntje geconfronteerd werden, was er altijd nog Tica, die de rol van verzorgster met verve vervulde. Wie wil er dan niet bij DUNO C2 voetballen...
Kasper vierde zijn eerste volledige wedstrijd na lang blessureleed met een mooi doelpunt, waarna Yassir de eindstand op 5-0 bepaalde. De eerste drie punten na de winterstop hebben we dus binnen, hopelijk de opmaat naar meer in het restant van de competitie. De winst van vandaag bracht helaas nog niet de gehoopte plek in de top drie; concurrent HBS won namelijk verrassend bij koploper Houtwijk. Het wordt bovenin dus nog flink spannend, vooral ook omdat de meeste kandidaten voor de bovenste plaatsen elkaar nog onderling gaan treffen. Een soort play offs dus, ook weer een gevolg van de creatieve planning van dit seizoen. Eerste in de rij komende opponenten is runner-up Wippolder C3, na de stormachtige uitwedstrijd hebben we tegen hen zeker nog wat goed te maken. Gemakkelijk zal dat niet worden, in eerste instantie een bescheiden plek in de poule innemend beginnen de Delftenaren de afgelopen wedstrijden plotseling met wel heel ruime cijfers te winnen. Mogelijk is het feit dat de A-categorie C-junioren pas weer op 13 februari met hun competitie begint hier niet geheel vreemd aan, maar waarschijnlijk is het allemaal slechts toeval.
Laten we echter vooral van eigen kracht uitgaan, het vertoonde spel van het C2-collectief, waarin niemand uit de boot viel biedt zeker perspectief voor de komende tijd.
Ditmaal wel weer de traditionele foto's, zie
>>>
Sjaak Hof
